Η απεργία δεν θα πρέπει να είναι μία τουφεκιά στον αέρα, αλλά η αφετηρία για επιπλέον δράσεις, ώστε οι εργαζόμενοι να ενημερώνονται αναλυτικά για τις αλλαγές, που επέρχονται, σε ποιο βαθμό θίγονται και από ποιες διατάξεις
Της Βάσως Κυριαζή
Την ερχόμενη Πέμπτη τα συνδικάτα βγαίνουν στους δρόμους για το νέο εργασιακό νομοσχέδιο. ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ θα είναι η πρώτη φορά, που θα αναμετρηθούν με την κυβέρνηση ουσιαστικά σε ένα νομοσχέδιο, το οποίο χαρακτηρίζουν «έκτρωμα» και υποστηρίζουν ότι καταργεί το 8ωρο.
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες επιδίδονται σε αγώνα δρόμου, προκειμένου να πείσουν τους εργαζόμενους να τις ακολουθήσουν και η κινητοποίηση να στεφθεί με επιτυχία.
Αν θα το πετύχουν, θα φανεί από δύο στοιχεία. Πρώτον από τη μαζικότητα που θα έχουν οι συγκεντρώσεις και δεύτερον από τα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία.
Επιπροσθέτως, κατά την εκτίμησή μας, η απεργία δεν θα πρέπει να είναι μία τουφεκιά στον αέρα, αλλά η αφετηρία για επιπλέον δράσεις, ώστε οι εργαζόμενοι να ενημερώνονται αναλυτικά για τις αλλαγές, που επέρχονται, σε ποιο βαθμό θίγονται και από ποιες διατάξεις.
Η γενική εκτίμηση ότι πρόκειται για νομοσχέδιο «έκτρωμα» παραπέμπει περισσότερο στα κλισέ, που χρησιμοποιούν οι συνδικαλιστές και προφανώς δεν αρκεί για να πειστούν οι πολλοί εργαζόμενοι να βγουν στον δρόμο και να αντιταχθούν.
Χρόνος μέχρι την ερχόμενη Πέμπτη υπάρχει, ώστε βήμα – βήμα το συνδικαλιστικό κίνημα να τοποθετηθεί σε ένα προς ένα στα άρθρα του νομοσχεδίου.
Αν το κάνει, αρθρώνοντας πειστικό λόγο, μακριά από παραταξιακές σκοπιμότητες και κομματικές μπροσούρες, θα έχει κάθε λόγο να περιμένει από τους εργαζόμενους στήριξη στον αγώνα που αρχίζει για να «ξηλώσει το αντιεργατικό νομοσχέδιο», όπως λέει.
Η κάθε πλευρά καλείται να αντιπαραβάλλει τα επιχειρήματά της. Οι πολίτες πλέον δεν τρώνε κουτόχορτο. Αν πράγματι το νομοσχέδιο φέρνει τα πάνω – κάτω, αργά ή γρήγορα θα το διαπιστώσουν και ο καθείς θα εισπράξει τα επίχειρα.
