Για μία ακόμη φορά σήμερα η τοπική κοινωνία
καλείται να αφουγκραστεί την αγωνία των απολυμένων της ΚΟΝΤΙ. Ανθρώπων που
πετάχτηκαν… στο δρόμο διότι η εταιρία τους
έτσι το αποφάσισε. Τα επιχειρήματα περί οικονομικής κρίσης καταρρίπτονται
σιγά – σιγά και αυτό διότι οι προσλήψεις που άρχισαν να γίνονται ξανά δείχνουν
ότι υπάρχουν άλλα σχέδια στα οποία όμως δεν συμπεριλαμβάνονται όσοι
αντιστάθηκαν στο σχεδιασμό της ARCILLOR MITAL.
Από τον προηγούμενο Αύγουστο μέχρι σήμερα αυτοί οι
εργαζόμενοι ανεβαίνουν το δικό τους Γολγοθά. Άπειρες φορές έχουν φιλοξενηθεί στα τοπικά ΜΜΕ για να εκφράσουν την
αγωνία τους και να αναδείξουν τα προβλήματά τους. Η τοπική κοινωνία, το ΕΚΒ,
όλα τα συνδικάτα σε αυτόν τον αγώνα τους είναι κοντά. Αλληλέγγυοι και συμπαραστάτες
έχοντας συνειδητοποιήσει ότι το πρόβλημα εξαπλώνεται παντού μπαίνουν μπροστά
και ενώνουν τη φωνή τους μαζί με αυτούς τους ανθρώπους.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με την πολιτεία και
τους επίσημους φορείς της. Αυτούς που εκτός από το τα «κροκοδείλια δάκρυα» και
τις αναφορές και τις επερωτήσεις στη Βουλή, δεν βρέθηκαν ποτέ δίπλα τους με την ουσιαστική έννοια, έξω στο δρόμο,
στο αγιάζι της πρόχειρης παράγκας που έχουν στήσει έξω από το εργοστάσιο για να
περιφρουρήσουν τον αγώνα τους.
Από λόγια συμπόνοιας και ευχολόγια έχουν πλέον
χορτάσει, λείπουν όμως οι πράξεις. Παρεμβάσεις ουσιαστικές που θα δημιουργούσαν
την προσδοκία ότι πράγματι το εργοστάσιο μπορεί να επαναλειτουργήσει υπό
κανονικές συνθήκες και όχι ως «εμπορικό τμήμα» που όπως υποστηρίζεται θα είναι
η μορφή που θα έχει στο μέλλον.
Το «μυστήριο» γύρω από τη νέα μορφή της εταιρίας επιχείρησε
να λύσει πολλές φορές το σωματείο των εργαζομένων μαζί με το ΕΚΒ, όμως οι
πόρτες πολλές φορές ακόμη και των αρμόδιων υπουργείων είναι ερμητικά κλειστές.
Ακόμη και «μυστικές συσκέψεις» έγιναν
ερήμην σωματείου και ΕΚΒ στο Υπουργείο Εργασίας που όμως δεν πτόησαν το φρόνημα
κανενός.
Απλά κατέδειξαν για μία ακόμη φορά τη διγλωσσία
της πολιτικής εξουσίας που ελέω της οικονομικής κρίσης έχει αφήσει έρμαιο τους
εργαζόμενους στα χέρια Ελλήνων και ξένων επιχειρηματικών Ομίλων.
Σήμερα
στις 12 το μεσημέρι στη Β’ ΒΙΠΕ έξω από το εργοστάσιο της ΚΟΝΤΙ το ΕΚΒ με το
σωματείο πραγματοποιούν ακόμη μία συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Στο πρόσωπο αυτών των απολυμένων σήμερα θα
πρέπει να εκφραστεί η αγωνία του κάθε εργαζόμενου που στη «νέα κατάσταση» είναι
πλέον εν δυνάμει απολυμένος. Είναι αυτονόητο ότι το κάλεσμα απευθύνεται σε
όλους ανεξαιρέτως τους εργαζόμενους. Διότι όταν το πρόβλημα χτυπάει την πόρτα
του διπλανού, να είστε – να είμαστε – σίγουροι
ότι θα χτυπήσει και τη δική μας και μάλιστα στις συνθήκες που ζούμε, γρήγορα,
για αυτό και οφείλουμε να αντιδράσουμε. Εάν μη τι άλλο εάν «πέσουμε… να πέσουμε
μαχόμενοι».
