Από
χθες το πρωί που ξυπνήσαμε δεν βλέπουμε
τίποτα άλλο παρά χαμογελαστά πρόσωπα…
Τι να
σας πω δηλαδή, μας έχει πιάσει μία χαρά που πλέον δεν φοβόμαστε τίποτα. Αυτό το
κλίμα προσπάθησαν να δημιουργήσουν χθες, μεγάλη μερίδα του Τύπου, οι συγκυβερνώντες με «αρχηγούς» τον
πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο και τον αντιπρόεδρο Ευάγγελο Βενιζέλο που βγήκαν
πανηγυρίζοντας γιατί όπως είπαν η χώρα σώθηκε. Δεν χρεοκόπησε… πήρε βαθιά ανάσα
και συνεχίζει πλέον ακάθεκτη.
Καμία
φυσικά νύξη… για το μάρμαρο. Δηλαδή όλα τα σκληρά μέτρα τα οποία συνοδεύουν
αυτή την υποτιθέμενη σωτηρία της χώρας. Βέβαια οι πολιτικοί μας ταγοί δεν
ενδιαφέρονται για το εάν οι Έλληνες θα έχουν να φάνε, θα έχουν εργασία, θα
έχουν σύνταξη.
Τους
νοιάζει που κατάφεραν όπως ισχυρίζονται να σώσουν το ευρώ…, να παραμείνει η
χώρα στην ευρωζώνη και από εκεί και πέρα
γαία πυρί μιχθήτω…
Δεν λέω, δεν είμαστε από αυτούς που θα
συνταχθούν με όσους ενδεχομένως πιστεύουν ότι θα είμαστε καλύτερα με τη δραχμή,
αλλά δεν μπορούμε και να βλέπουμε τον κ. Βενιζέλο και τον κ. Παπαδήμο μετά από
τόσες εβδομάδες κινδυνολογίας… να προσπαθούν να μας πείσουν ότι ξημέρωσε μία
«άλλη» μέρα για την Ελλάδα.
Εάν
πράγματι το πιστεύουν αυτό, τότε υπάρχει πρόβλημα. Όχι απλά παρουσιάζουν μία
εικονική πραγματικότητα, αλλά την έχουν πιστέψει κιόλας.
Οι
Έλληνες βιώνουν όντως μία άλλη κατάσταση όχι όμως αυτή που περιγράφουν οι
«πρωταγωνιστές». Βιώνουν την καθημερινότητα της φτώχειας και της ανεργίας, με
το πετρέλαιο θέρμανσης να έχει φτάσει στο 1 ευρώ όταν οι μισθοί έχουν
ψαλιδιστεί στο χειρότερο σημείο. Ας ξυπνήσουν σήμερα πρωί – πρωί και χωρίς
συνοδεία… ας πάνε σε καμία τράπεζα να δούνε τους συνταξιούχους του ΙΚΑ που θα
ξεροσταλιάζουν μέσα στο κρύο από τα ξημερώματα για να πληρωθούν τη σύνταξη των
400 και 500 ευρώ..
Και
μην μου πείτε ότι εάν χρεοκοπούσαμε δεν θα είχαν ούτε αυτή την πενιχρή σύνταξη…
διότι αυτό δεν είναι επιχείρημα αλλά εκβιασμός και μάλιστα ωμός… διότι με τα
μέτρα που εφαρμόζονται, την άγρια φορολογία και την απίστευτη ακρίβεια, ούτως ή
άλλως ο λαός έχει χρεοκοπήσει. Όσοι δεν το καταλαβαίνουν είναι γιατί δεν έχουν
τις ίδιες ανάγκες με εμάς τους περισσότερους γι’ αυτό και δεν μπορούν να νιώσουν την αγωνία μας.
Πώς να
συμμεριστεί την αισιοδοξία του κ. Βενιζέλου ο απολυμένος της ΚΟΝΤΙ ή ο
απλήρωτος σε διάφορες επιχειρήσεις της Μαγνησίας; Θα είχε νόημα εάν ήξερε ότι
στο βάθος του τούνελ… υπάρχει φώς. Από τη στιγμή που μας έδεσαν χειροπόδαρα οι
δανειστές μέχρι και το 2020… όλα τα άλλα είναι περιττά. Αυτοί θα πορευθούν με
τις πολιτικές τους επιλογές και ο λαός
με την καθημερινότητά του. Είπαμε οι δρόμοι μας είναι εντελώς διαφορετικοί… Και
θα παραμείνουν διαφορετικοί…
