Βάσω Κυριαζή: Δεν γεννηθήκαμε προνομιούχοι

βάσω-κυριαζή-δεν-γεννηθήκαμε-προνομι-369187

Η

απόγνωση πλέον αποτελεί δεύτερο ρούχο για τους περισσότερους. Απόγνωση για το

σήμερα, απελπισία για το αύριο, απογοήτευση για το μέλλον.

Συναισθήματα

που κυριεύουν όλο και περισσότερους Έλληνες. Όλους αυτούς που μέχρι χθες

τουλάχιστον μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στις βασικές τους υποχρεώσεις, σήμερα

όμως αδυνατούν να εξασφαλίσουν ακόμη και τα πιο απαραίτητα.

Στο

ερώτημα «πού πάμε;..» ελάχιστοι μπορούν

να σου απαντήσουν με σιγουριά. Οι περισσότεροι πιθανολογούν και τις περισσότερες

φορές συγκλίνουν στο ότι έρχονται ακόμη πιο δύσκολες μέρες.

Ο

πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου χθες αποκάλυψε ότι 300.000

επιχειρήσεις έχουν να πληρώσουν το προσωπικό τους τρεις κατά μέσο όρο μήνες.

Ακόμη

και αυτοί οι κουτσουρεμένοι μισθοί δεν καταβάλλονται πλέον οπότε μπορεί να

καταλάβει κανείς το μέγιστο πρόβλημα που δημιουργείται στους εργαζόμενους

οικογενειάρχες που επιστρέφουν κάθε μέρα

σπίτι τους με άδεια χέρια.

Πολλοί

περιέγραφαν ή προέβλεπαν αυτή την κατάσταση πριν από δύο χρόνια. Τότε ενοχλούσε. Κανείς μας δεν ήθελε να

πιστέψει ότι μέσα σε λίγους μήνες η χώρα θα γίνονταν ρημαδιό και ότι στην

πλειοψηφία τους οι ελληνικές οικογένειες θα υποχρεώνονταν να ζήσουν στη δίνη

της αβεβαιότητας και των παρενεργειών που έχουν προκαλέσει τα σκληρά μέτρα που

εφαρμόζονται και που τελειωμό δεν έχουν.

Και

είναι βέβαια εύκολο «έξω από το χορό» κανείς να κάνει αναλύσεις για το πόσο

απαραίτητα είναι τα μνημόνια και τα μέτρα όταν φυσικά δεν έχει να αντιπαλέψει

με δάνεια, ληξιπρόθεσμες οφειλές, κουτσουρεμένους στο έσχατο μισθούς και

ανέχεια.

Και

δεν είναι πλέον θέμα «κουμάντου» όπως έλεγε η γιαγιά μου και συνεχίζει να λέει

η μαμά μου, αλλά απλά μαθηματικά.

Οι

περισσότεροι από εμάς που σήμερα φωνάζουμε, αντιδρούμε διότι έχουμε υποστεί

πλήρη ανατροπή της ζωής μας, ποτέ δεν ξανοιχτήκαμε για να ζήσουμε πλουσιοπάροχα.

Ούτε

σπαταλήσαμε τα λεφτά μας σε εξωτικές διακοπές, ούτε τις πιστωτικές μας κάρτες

σε πανάκριβα ρούχα και αυτοκίνητα. Πολλώ δε μάλλον δεν κλέψαμε την Εφορία- εάν

δεν πληρώναμε εγκαίρως ήταν γιατί δεν

είχαμε- και φυσικά ποτέ δεν απαιτήσαμε θέσεις γιατί ποτέ δεν είχαμε μπάρμπα στην κορώνη.

Και

όμως… φτάσαμε στον πάτο σε αντίθεση με

όσους έπρεπε και πρέπει να «πληρώσουν» και που ακόμη σήμερα «ζούνε και βασιλεύουν».

Αυτή η αίσθηση της αδικίας, είναι που μας πνίγει και αγανακτούμε διότι φταίμε

λιγότερο από όλους και τελικά είμαστε οι μόνοι που έχουμε υποστεί όλες τις

συνέπειες.

Το

γεγονός ότι γεννηθήκαμε «μη προνομιούχοι» δε σημαίνει ότι θα πρέπει να

συνεχίσουμε να «ζούμε στη λάσπη» επειδή κάποιοι το αποφάσισαν ή επειδή αυτοί που κυβερνούν δεν έχουν το κουράγιο να

ψελλίσουν επιτέλους ένα ΟΧΙ. Δεν γίνεται

όμως να το καταλάβει αυτό όποιος ζει μέσα στα «πούπουλα». Γι’ αυτό άλλωστε και

δεν είμαστε ίδιοι και ούτε πρόκειται ποτέ να γίνουμε.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου