Αποδείχτηκε τελικά πως ο κορονοϊός παραμένει όχι απλά ανθεκτικός, αλλά αποτελεί απειλή για ολόκληρη την υφήλιο, που δοκιμάζεται 12 μήνες τώρα
Της Βάσως Κυριαζή
Eνας ολόκληρος χρόνος πέρασε από την ημέρα, που στην Ελλάδα ανακοινωνόταν το πρώτο κρούσμα κορονοϊού και δυστυχώς ο ύπουλος και αόρατος εχθρός επιμένει να πολιορκεί τη χώρα μας.
Συνεχίζει να δείχνει τη δύναμή του, με τις εκτιμήσεις των ειδικών της επιτροπής των λοιμωξιολόγων για μείωση του επιδημιολογικού φορτίου να αποτελούν απλά προσδοκίες, προς το παρόν.
Αποδείχτηκε τελικά πως ο κορονοϊός παραμένει όχι απλά ανθεκτικός, αλλά αποτελεί απειλή για ολόκληρη την υφήλιο, που δοκιμάζεται 12 μήνες τώρα.
Μπορεί οι επιστήμονες να κάνουν ό,τι μπορούν για να εμψυχώνουν τον κόσμο, όμως η κόπωση είναι εμφανής.
«Ισως η μεγαλύτερη πρόκληση είναι η κόπωση από την εθελοντική κοινωνική αποστασιοποίηση. Δεν είναι μόνο δική μας πρόκληση, όμως. Είναι πρόκληση, που αντιμετωπίζει όλος ο πλανήτης. Πρόκληση, που θέλει υπομονή. Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία του μαραθώνιου, που άρχισε έναν χρόνο πριν», είπε προχθές ο εκπρόσωπος της επιτροπής του υπουργείου Υγείας Γκίκας Μαγιορκίνης, παραδεχόμενος, εμμέσως πλην σαφώς, ότι οι πολίτες κουράστηκαν και απογοητεύονται όσο δεν βλέπουν φως στο τούνελ.
Ζουν στην αβεβαιότητα, αδυνατούν να προγραμματίσουν τη ζωή τους, αισθάνονται ανασφαλείς εργασιακά, ενώ ψυχολογικά είναι επιβαρυμένοι.
Από τις 26 Φεβρουαρίου 2020 μέχρι και σήμερα στην Ελλάδα γνωρίσαμε περιοριστικά μέτρα, μείναμε σπίτι για να «μείνουμε ασφαλείς» και περιμέναμε για πολλούς μήνες τα απογεύματα την καθημερινή και μετέπειτα εβδομαδιαία ενημέρωση για την πορεία του κορονοϊού στη χώρα μας. Συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Εδώ και έναν χρόνο οι λέξεις κορονοϊός ή covid – 19, κρούσμα, lockdown, πανδημία, καραντίνα, click away, ιχνηλάτηση, νοσοκομείο αναφοράς, ΜΕΘ έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας, μαζί με πρωτόγνωρες καταστάσεις, που δεν είχαμε φανταστεί.
Γιορτάσαμε για πρώτη φορά σε καιρό ειρήνης μοναχικό Πάσχα, τα πλέον μουντά Χριστούγεννα και την πιο απόμακρη Πρωτοχρονιά, μακριά από συγγενείς και φίλους.
Οι κοινωνικές συμπεριφορές μας άλλαξαν, η τηλεργασία, η τηλεκπαίδευση και οι πολύωρες τηλεδιασκέψεις πρωταγωνιστούν, ενώ το καθημερινό περπάτημα αποτελεί πλέον τρόπο διασκέδασης, αφού δεν υπάρχουν χώροι ψυχαγωγίας σε λειτουργία.
Η Ελλάδα, η Ευρώπη, ολόκληρος ο πλανήτης βρίσκονται αντιμέτωποι με τη μεγαλύτερη δοκιμασία. Τα συστήματα υγείας σε όλον τον κόσμο γονατίζουν, ενώ ο ιός τρέχει ανεξέλεγκτα.
Ολόκληροι κλάδοι κλυδωνίζονται συθέμελα και οι εργαζόμενοι βιώνουν τραυματική εργασιακή εμπειρία.
Οι τελευταίοι μήνες ήταν πράγματι δραματικοί. Είμαστε μέσα στη φωτιά, δίνουμε τη μάχη για την ανάσχεση της διασποράς του κορονοϊού, ευτυχώς, όμως, έχοντας πλέον το όπλο του εμβολίου. Αγαθό για όλη την ανθρωπότητα, που πρέπει να διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού, παρά τα προβλήματα και τις καθυστερήσεις που σημειώνονται στο χτίσιμο της ανοσίας κόντρα στον κορονοϊό.
Αν κάτι μας δίδαξε η πανδημία, είναι ότι οι συμμαχίες σε επιστημονικό επίπεδο ήταν εκείνες που έφεραν τόσο γρήγορα το ελπιδοφόρο αποτέλεσμα του εμβολίου.
Εν κατακλείδι, αυτό που έχει σημασία είναι κάποτε να τελειώσει η περιπέτεια. Οσο πιο σύντομα, τόσο το καλύτερο για την ανθρωπότητα.
