Πλησιάζουμε στον έναν χρόνο από τότε που ξέσπασε η πανδημία και δεκάδες άνθρωποι βρίσκονται σε απόγνωση στο χείλος της οικονομικής καταστροφής. Πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη, όταν θα συζητείται το άνοιγμα των υπόλοιπων κλάδων
Της Βάσως Κυριαζή
Ο φόβος για πιθανή αύξηση των κρουσμάτων και άρα περισσότερους θανάτους καλά κρατεί και κακώς ενδεχομένως ορισμένοι πιστεύουν πως επειδή άνοιξε η αγορά ή αναμένεται να επαναλειτουργήσουν άμεσα γυμνάσια και λύκεια ότι τελειώσαμε με τον κορονοϊό. Η πιθανότητα να ληφθούν και πάλι μέτρα παραμένει ισχυρή, αν υπάρξει επιβάρυνση, ενώ η επισήμανση του καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα ότι «ο κορονοϊός ήρθε για να μείνει» δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής.
Πολύ απλά σημαίνει πως τα μέτρα σε έναν βαθμό αναμένεται να διατηρηθούν για μεγάλο διάστημα, έστω κι αν σταδιακά θα υπάρχει κάποια απελευθέρωση δραστηριοτήτων.
Η χώρα θα συνεχίζει να ζει με φόβο, μάσκες και περιορισμούς, με το μέλλον, κυρίως το οικονομικό, να παραμένει άγνωστο. Αλλωστε δεν είναι λίγοι οι επιστήμονες που θεωρούν βέβαιο ότι και το Πάσχα θα ψήσουμε αρνί στο …μπαλκόνι μας, όπως προανήγγειλε εδώ και μέρες η Ματίνα Παγώνη, μέλος της επιτροπής του υπουργείου Υγείας, πρόεδρος της Ενωσης Νοσοκομειακών Γιατρών Αττικής και Πειραιά.
Μέχρι τότε όμως η οικονομία δεν μπορεί να παραμένει κλειστή για αυτό και σταδιακά έχουμε άρση περιορισμών σε διάφορους κλάδους.
Πρέπει να δοθεί η δυνατότητα σε επαγγελματίες και εργαζόμενους να εξασφαλίσουν τα προς το ζην με την εργασία τους, με τρόπο ώστε να μην κινδυνέψουν ζωές.
Ετσι για παράδειγμα μπορούν το επόμενο διάστημα να ανοίξουν τα εστιατόρια, τα ουζερί, τα καφέ, έστω μόνο σε εξωτερικούς χώρους, έστω με απόλυτα και σκληρά μέτρα προστασίας. Αλλωστε οι επαγγελματίες της εστίασης απόδειξαν από την πρώτη μέρα των μέτρων ότι μπορούν να τηρήσουν όλες εκείνες τις προϋποθέσεις, ώστε και οι επιχειρήσεις τους να μην κινδυνέψουν με πρόστιμα και η υγεία των πελατών τους να προστατευθεί.
Ο φόβος ότι το παρατεταμένο κλείσιμο της εστίασης θα φέρει πολλά λουκέτα στα καταστήματα είναι βάσιμος.
Είναι ακριβώς η αγωνία, που κάνει τους περισσότερους να έχουν αβεβαιότητα για το μέλλον. Πλησιάζουμε στον έναν χρόνο από τότε που ξέσπασε η πανδημία και δεκάδες άνθρωποι βρίσκονται σε απόγνωση στο χείλος της οικονομικής καταστροφής και πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη όταν θα συζητείται το άνοιγμα των υπόλοιπων κλάδων.
