Απίστευτος και κυνικός ο τρόπος με τον οποίο
τίθεται το δίλημμα στον ελληνικό λαό. Ή αποδεχόμαστε τα μέτρα ή χρεοκοπούμε. Με
τον ίδιο τρόπο φαντάζομαι ότι έχει τεθεί στους πολιτικούς αρχηγούς. Στους τρεις
και τον κ. Παπαδήμο που με την υπογραφή τους φαντάζομαι ότι από σήμερα θα μας
διαβεβαιώσουν ότι έκαναν το καθήκον τους για να σώσουν τη χώρα, χωρίς ωστόσο να ψελλίσουν μία συγνώμη για το γεγονός ότι υποθηκεύουν το μέλλον μας.
Μπορεί να είναι απλοϊκό αυτό που θα επισημάνω,
όμως τελικά για τον απλό πολίτη που δεν έχει χρήματα να αγοράσει πετρέλαιο, να
εξασφαλίσει τα φάρμακά του και κάθε μέρα επιστρέφει στο σπίτι με άδεια χέρια
έχει άραγε καμία επίπτωση η «χρεοκοπία» της χώρας έτσι όπως μας την
περιγράφουν;
Προφανώς
και δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, όμως η ψυχολογία που οι περισσότεροι
έχουμε πλέον δεν απέχει πολύ από αυτές τις απλοϊκές σκέψεις.
Και αυτό διότι χωρίς ακόμη να έχουν εφαρμοστεί
αυτά τα βαριά μέτρα που περιλαμβάνει η δανειακή σύμβαση, στην πλειοψηφία τους
οι Έλληνες υποφέρουν. Μπορεί να μην είναι οικονομολόγοι και να μην γνωρίζουν τι
σημαίνει PSI,
ή cds
ξέρουν όμως ότι το πορτοφόλι τους πλέον είναι άδειο. Όχι εξαιτίας αλόγιστων
δαπανών, αλλά διότι πλέον τους έχουν υφαρπάξει ότι είχαν και δεν είχαν. Μισθούς, συντάξεις, ιατροφαρμακευτική
περίθαλψη, θέρμανση, σωστή σίτιση. Και τώρα τους ζητούν, μας ζητούν να γίνουμε
Βαλκάνιοι… για να γίνουμε ανταγωνιστικοί. Να μάθουμε να ζούμε με 200 και 300
ευρώ, να μοιραζόμαστε τη φτώχεια και την ανεργία, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή
θα έρθουν και καλύτερες μέρες.
Και ενώ γνωρίζουν ότι η συνταγή απέτυχε μία φορά,
επιμένουν στην ίδια, λιτότητα και περικοπές, με αποτέλεσμα να έχουμε πλέον κάθε
δικαίωμα, να πιστεύουμε ότι βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία. Θέλουν να μας
καταστρέψουν. Δεν τους ενδιαφέρει ότι μας οδηγούν στην εξαθλίωση και την
ανέχεια. Αρκεί να πετύχει το πείραμα. Και για αυτό το στόχος τους χρησιμοποιούν
και εκμεταλλεύονται τα πάντα. Ο δρόμος άλλωστε είναι «ανοιχτός» οι πολιτικοί
αρχηγοί μέχρι σήμερα απέδειξαν ότι είναι κατώτεροι των περιστάσεων. «Όμηροι»
των δανειστών και εγκλωβισμένοι στα διλήμματα δεν τολμούν να ορθώσουν καν μία
διαφορετική πρόταση. Όχι γιατί πράγματι πιστεύουν ότι αυτή η συνταγή θα μας
σώσει αλλά γιατί για διαφορετικούς λόγους ο καθένας είναι «καθηλωμένοι» στις
δικές τους σκοπιμότητες.
Στην πιο κρίσιμη ώρα αδυνατούν ακόμη και να
αντιστρέψουν τα διλήμματα έστω και για την τιμή των όπλων. Γιατί την τιμή της
χώρας… την καθόρισαν ήδη και μάλιστα στη «φτήνια».
