Σε αυτούς τους ανθρώπους, αλλά και στους γιατρούς και τους νοσηλευτές, που δίνουν άνιση μάχη με τον ιό, χρωστάμε να δώσουμε τη μάχη της επιβίωσης ο καθένας ξεχωριστά ως άτομο, αλλά και όλη η χώρα συνολικά
Της Βάσως Κυριαζή
«Αντί να κλαις, που δεν βγήκες μία βόλτα λόγω καραντίνας, κάνε μία προσευχή να βγει κάποιος άνθρωπος από το νοσοκομείο, που δίνει τη μάχη για τον κορονοϊό» το μήνυμα νεαρής γυναίκας στα social media, που πραγματικά συγκλονίζει, διότι αποτυπώνει την αγωνία, που πρέπει να έχει ο καθένας μας με αφορμή την πολύ δύσκολη κατάσταση, που βιώνουμε εξαιτίας της πανδημίας.
Καθημερινές συνήθειες, που είμαστε υποχρεωμένοι να στερηθούμε για ένα διάστημα, προκειμένου να ανακόψουμε τη φόρα που έχει πάρει η πανδημία, αφήνοντας πίσω της νεκρούς και οικονομία σε «κώμα». Εχει νόημα άραγε αυτή η θυσία; Εχει. Διότι είναι ο μοναδικός τρόπος να μπορέσουμε να ανακόψουμε το θανατηφόρο κύμα για να μπορέσουμε κάποια στιγμή να βγούμε από αυτόν τον εφιάλτη με τις λιγότερες δυνατές απώλειες.
Τι σημασία άραγε έχει μία βόλτα στην αγορά ή ένας καφές με φίλους, συνήθειες όμορφες πραγματικά, που πρέπει όμως να στερηθούμε για ένα διάστημα, αν γύρω μας δικοί μας άνθρωποι, γείτονες, φίλοι και γνωστοί αύριο δεν θα υπάρχουν;
Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, όμως κάθε μέρα που περνά η χώρα, αλλά και η πόλη μας μετρούν δεκάδες ανθρώπινες ζωές, που «φεύγουν». Ο κορονοϊός δεν αστειεύεται. Οσοι νομίζουν ότι χάνουν τη ζωή τους μόνο εκείνοι που έχουν υποκείμενα νοσήματα ή είναι ηλικιωμένοι, είναι οικτρά γελασμένοι. Οι καθημερινές αναφορές από τα νοσοκομεία επιβεβαιώνουν ότι ο ιός δεν κάνει διακρίσεις σε ηλικίες. Επηρεάζει εξίσου και νεότερες ηλικίες. Πολλοί είναι οι ασθενείς νεαρής ηλικίας και όμως ο ιός τούς έχει καταβάλει και νοσηλεύονται στις κλινικές κορονοϊού, δίνοντας τη μάχη για να βγουν ζωντανοί από τη δοκιμασία.
Σε αυτούς τους ανθρώπους, αλλά και στους γιατρούς και τους νοσηλευτές, που δίνουν άνιση μάχη με τον ιό, χρωστάμε να δώσουμε τη μάχη της επιβίωσης ο καθένας ξεχωριστά ως άτομο, αλλά και όλη η χώρα συνολικά.
Εδώ που φτάσαμε πλέον τα περιθώρια έχουν στενέψει επικίνδυνα. Πριν από έναν μήνα λέγαμε ότι δεύτερο lockdown θα ήταν καταστροφικό για την οικονομία. Αποφασίστηκε τελικά, μπροστά στην εκατόμβη νεκρών και τη ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων. Αν έχουμε μία ελπίδα να βγούμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα από αυτό τον εφιάλτη, είναι μόνο συναισθανόμενοι την κρισιμότητα των στιγμών.
