Της
νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά… ή θλίβεται θα προσθέσω εγώ
σκεπτόμενη ότι η σύσκεψη που ξεκίνησε χθες το μεσημέρι στο Υπουργείο
Οικονομικών μεταξύ τρόικας και κυβερνητικών παραγόντων υπολογιζόταν να ολοκληρωθεί στις 2 τα
ξημερώματα, την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές.
Το
παζάρι σκληρό υποτίθεται, με την τρόικα να έχει καταρρίψει όλες τις κόκκινες
γραμμές (εάν υπήρχαν δηλαδή) και επιμένει να πιέζει. Κατηγορηματικά απαιτεί την
κατάργηση των Δώρων και επιδομάτων, απολύσεις εδώ και τώρα στο δημόσιο, νέα φοροχαράτσια και απειλεί και με αποχώρηση
οπότε πάπαλα… το νέο δάνειο.
Βέβαια
από χθες το πρωί στις απειλές για αποχώρηση, προστέθηκε και αυτή του πρωθυπουργού
της κυβέρνησης συνεργασίας.
Τα νέα
παπαγαλάκια του Μαξίμου (τελικά από αυτά θα γλυτώσουμε ποτέ;) άρχισαν από χθες το πρωί τη «μαύρη προπαγάνδα» ότι
ο κ. Παπαδήμος είναι έτοιμος να παραιτηθεί εάν δεν συμφωνήσουν οι πολιτικοί
αρχηγοί και ότι θα δημιουργηθεί πολιτικό χάος… και άλλα τέτοια συναφή
προκειμένου να δημιουργηθεί ένα σκηνικό τρόμου.
Διττός
ο στόχος φυσικά. Από τη μία η απειλή αφορούσε στους πολιτικούς αρχηγούς και
ειδικότερα Σαμαρά και Καρατζαφέρη και από την άλλη τους ίδιους τους πολίτες προκειμένου να πέσουν πιο μαλακά τα μέτρα που
από ότι δείχνουν τα πράγματα θα είναι πολύ σκληρά και επώδυνα. Η
αποτυχία του πρώτου μνημονίου παρά τις θυσίες του ελληνικού λαού και οι
τεράστιες αποκλίσεις του προϋπολογισμού για το 2011 μας επέβαλαν το
Μεσοπρόθεσμο.
Η υλοποίηση των μέτρων εκείνων προκάλεσε την πλήρη
πλέον αδυναμία των πολιτών να
ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις που περιγράφει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα.
Από τον Μάρτιο του 2010 η κυβέρνηση κάθε
φορά πιστεύει πώς κάνει ένα βήμα διάσωσης της χώρας με την εφαρμογή όλο
και πιο σκληρών μέτρων. Μέχρι τώρα το
μόνο που έκανε είναι λάθος υπολογισμούς και οι προβλέψεις του αποδείχθηκαν
εκτός τόπου και χρόνου. Υπόσχονταν ότι η ψήφιση του μεσοπρόθεσμου ήταν η τελευταία παρτίδα… Δυστυχώς τέσσερις
μήνες μετά βρισκόμαστε και πάλι στο γκρεμό και αυτή τη φορά ως χώρα με το
πιστόλι στον κρόταφο και την πλάτη στον τοίχο.
Συνιστά
επικίνδυνη πλάνη η άποψη ότι η
κυβερνητική πολιτική θα μπορέσει να στηριχθεί στη βάση μιας ακατάσχετης
κινδυνολογίας. Τα παραμύθια
τελείωσαν. Ακόμη και οι «εταίροι» που
την στηρίζουν δεν πιστεύουν πλέον ότι με απειλές και τελεσίγραφα μπορεί να
υπάρξει χαΐρι… Όσο για το λαό… αυτός πλέον το έχει πάρει απόφαση διότι «ο
βρεγμένος πλέον τη βροχή δεν τη φοβάται». Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα διότι
μας τα έχουν πάρει όλα.
