Στο χέρι μας παραμένει να αποφύγουμε όσο μπορούμε εικόνες, όπως αυτές που βίωσε την περασμένη άνοιξη η Ιταλία. Αν δεν το κάνουμε, θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας
Της Βάσως Κυριαζή
Διαψεύστηκαν με τον πλέον ηχηρό τρόπο όσοι πίστευαν ότι ο κορονοϊός πανδημία είναι και θα περάσει. Η αλματώδης αύξηση στα κρούσματα των τελευταίων εβδομάδων δείχνει πως οι επιστήμονες είχαν δίκιο εξαρχής. Αν ο ιός υποτιμηθεί, θα την πληρώσουμε πολύ άσχημα. Αυτό ακριβώς γίνεται τώρα. Ταμείο της αποκοτιάς ορισμένων, που επιμένουν ακόμη να πιστεύουν πως κορονοϊός δεν υπάρχει, υποτιμούν τον κίνδυνο και με την ανεύθυνη συμπεριφορά τους, δυστυχώς «παίρνουν στον λαιμό» τους και τους υπόλοιπους. Διότι δεν εξηγείται διαφορετικά ότι ενώ για παράδειγμα Αττική και Θεσσαλονίκη «βράζουν» από κορονοϊό, οι εικόνες που βλέπει κανείς σε πάρκα, πλατείες, κέντρα διασκέδασης και κλαμπ δείχνουν πως υπάρχουν ακόμη πολλοί, που δεν έχουν συνειδητοποιήσει πόσο κρίσιμο είναι το στάδιο που διανύουμε και ότι βρισκόμαστε σε μεταβατική περίοδο, που από τη συμπεριφορά μας θα εξαρτηθούν πολλά. Αν συνεχιστούν η χαλάρωση και η μη συμμόρφωση στα όσα υποδεικνύουν οι επιστήμονες, είναι θέμα χρόνου η κατάσταση να τεθεί εκτός ελέγχου. Τα κρούσματα θα αυξηθούν και θα ζήσουμε δραματικές στιγμές. Για όσους ενδεχομένως να εκτιμούν ότι το ζήτημα έχει να κάνει μόνο με την υγεία των συνανθρώπων μας, που θα νοσήσουν, δεν πρόκειται για αυτό. Αφενός, όπως είπε και ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας προχθές, τα κρεβάτια στα νοσοκομεία δεν είναι ατελείωτα, αφετέρου υπάρχει και ο παράγοντας οικονομία. Μία οικονομία που έχει πληγεί τα μέγιστα και όσο συνεχίζεται η πανδημία τα προβλήματα αντί να λιγοστεύουν θα εντείνονται σε όλους τους κλάδους ανεξαιρέτως.
Πριν βρεθούμε στο σημείο μηδέν, που οι ΜΕΘ και οι κλινικές των νοσοκομείων θα φρακάρουν και δεν θα υπάρχει η δυνατότητα νοσηλείας ασθενών, πριν επιχειρήσεις που δίνουν τη μάχη της επιβίωσης βρεθούν προ του λουκέτου και οι εργαζόμενοι στην ανεργία, καλό θα είναι όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Εκτός από την ατομική ευθύνη, που θεωρούμε ότι πρέπει να γίνει δεδομένη για όλους, υπάρχει και η ευθύνη που έχουμε απέναντι στο υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Με τη συμπεριφορά μας μπορούμε να αποθαρρύνουμε ή να ενθαρρύνουμε τον κορονοϊό. Στο χέρι μας παραμένει να αποφύγουμε όσο μπορούμε εικόνες, όπως αυτές που βίωσε την περασμένη άνοιξη η Ιταλία. Αν δεν τον κάνουμε, θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Τι άλλο πρέπει άραγε να κάνουν επιστήμονες και Πολιτεία για να συνειδητοποιήσουμε ότι κινδυνεύουμε;
