Η απόφαση της δικαιοσύνης κλείνει τα στόματα εκείνων, που πολλές φορές σπεύδουν να την «πυροβολήσουν» και να αμφισβητήσουν αποφάσεις της αφενός, αφετέρου θωρακίζει ακόμη περισσότερο το δημοκρατικό μας πολίτευμα
Της Βάσως Κυριαζή
Τη σημασία της χθεσινής ιστορικής δικαστικής απόφασης για τη Χρυσή Αυγή αποτυπώνουν όχι μόνο τα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά και ο διεθνής Τύπος, ο οποίος τονίζει ορθά ότι πρόκειται για την πρώτη δίκη ναζιστών μετά την αντίστοιχη της Νυρεμβέργης.
Μετά από ακροαματική διαδικασία, που διήρκεσε 5,5 χρόνια, η δικαιοσύνη καταδίκασε τη Χρυσή Αυγή, δικαιώνοντας τα θύματα της εγκληματικής δράσης των ταγμάτων εφόδου, όπως αναδείχθηκε και τεκμηριώθηκε κατά τη μακρόχρονη και εξαντλητική αποδεικτική διαδικασία.
Απόφαση που εναρμονίζεται πλήρως με το κοινό περί δικαίου αίσθημα της κοινωνίας, αλλά και του πολιτικού συστήματος, το οποίο επίσης στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και ένωσε τη φωνή του ζητώντας να καταδικαστούν οι εκπρόσωποι του ναζιστικού μορφώματος.
Η χθεσινή ετυμηγορία αποτελεί πράγματι ορόσημο, διότι εκτός από μεγάλη νίκη της Δημοκρατίας, ορθώνει ψηλό τείχος απέναντι στις ρητορικές μίσους και εγκληματικής βίας, που αποτελούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την κοινωνική συνοχή.
Η απόφαση της δικαιοσύνης είναι ιστορική και για έναν άλλο λόγο. Κλείνει τα στόματα εκείνων, που πολλές φορές σπεύδουν να την «πυροβολήσουν» και να αμφισβητήσουν αποφάσεις της αφενός, αφετέρου θωρακίζει ακόμη περισσότερο το δημοκρατικό μας πολίτευμα.
Παράλληλα δίνει την ευκαιρία σε όλο το πολιτικό σύστημα να αναλογιστεί τα λάθη, που έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια, με αποτέλεσμα να παραχωρήσει πολιτικό χώρο… σε μορφώματα τύπου Χρυσής Αυγής να βρουν έκφραση. Δεν πρέπει κανείς να επιτρέψει να συμβεί ξανά. Θα είναι ολέθριο λάθος. Θα είναι αυτοκτονικό.
Οσον αφορά στην επόμενη μέρα, όπως είπε και η μητέρα του αδικοχαμένου Παύλου Φύσσα, ο αγώνας είναι διαρκής και δεν τελειώνει με την απόφαση του δικαστηρίου. Η ατζέντα της Χρυσής Αυγής είναι παρούσα, το βλέπουμε καθημερινά και πρέπει να εξουδετερωθεί άμεσα, χωρίς υπεκφυγές και «ναι μεν, αλλά». Σε αυτόν τον αγώνα πρέπει να είναι παρόντες όλοι, κόμματα, κοινωνία και θεσμοί.
