Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορούμε να επενδύουμε στο αν θα υπάρχει ύφεση ή έξαρση του ιού για να προγραμματίσουμε ως χώρα την επόμενη μέρα του συστήματος υγείας
Της Βάσως Κυριαζή
Από αυτή την κρίση πρέπει όλοι να βγούμε σοφότεροι. Εχουμε κληθεί και θα κληθούμε και άλλες φορές να αλλάξουμε συνήθειες. Να αντιμετωπίσουμε μία άλλη πραγματικότητα και να αναθεωρήσουμε τις προτεραιότητές μας. Το ίδιο ισχύει και για την πολιτεία, που από την αρχή που ξέσπασε η υγειονομική κρίση μέχρι σήμερα συνειδητοποίησε πως ο τομέας της υγείας πρέπει να είναι μία από τις πρώτες προτεραιότητες.
Πολλές φορές από αυτή τη στήλη με αφορμή την υγειονομική κρίση, που έχει ξεσπάσει σε όλο τον πλανήτη λόγω κορονοϊού, έχουμε επισημάνει την ανάγκη την επόμενη μέρα η Πολιτεία να αδράξει την ευκαιρία για την αναβάθμιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας. «Μέριμνά μας ο τρόπος που είναι δομημένο το σύστημα, το μισθολογικό των γιατρών και των νοσηλευτών, το πώς τους προσλαμβάνουμε και πόσο γρήγορα μπορούμε να τους έχουμε, πόσες και ποιες ΜΕΘ έχουμε και πόσες χρειαζόμαστε», ανέφερε χαρακτηριστικά κάποια στιγμή ο υπουργός Υγείας, παραδεχόμενος ότι χρειάζονται αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, ώστε όσο συνεχίζεται η πανδημία και φτάνουμε προς τον χειμώνα τα πράγματα θα δυσκολεύουν και χρειάζονται μεγαλύτερη προσοχή αφενός, αφετέρου περισσότερη θωράκιση του συστήματος υγείας.
Αν σκεφτεί κανείς μάλιστα ότι υπάρχουν άλλες χώρες με πολύ καλύτερες υποδομές στην υγεία, οι οποίες έχουν σχεδόν καταρρεύσει, παρ’ ότι έχουν καλύτερη ποιότητα υπηρεσιών στον τομέα της υγείας απ’ την Ελλάδα, τότε αντιλαμβάνεται κανείς πως είναι απαραίτητη μια νέα πολιτική για τα συστήματα υγείας όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά σε όλη την Ευρώπη.
Ευτυχώς μέχρι στιγμής και με το βλέμμα στραμμένο στα «σκληρά δεδομένα» του COVID-19, όπως ονομάζουν οι επιστήμονες τις νοσηλείες στα νοσοκομεία, τις εισαγωγές σε μονάδες εντατικής νοσηλείας και τους θανάτους ασθενών που είχαν προσβληθεί από τη νόσο, οι υγειονομικές αρχές και κυρίως η ηγεσία του υπουργείου Υγείας εκτιμούν πως η μεγάλη αύξηση που καταγράφεται στον ημερήσιο αριθμό των κρουσμάτων στη χώρα μας δεν συνοδεύεται με αντίστοιχη πίεση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, το οποίο στο διάστημα της πανδημίας έχει ενισχυθεί με προσωπικό, αν και όχι στον βαθμό που θα ήθελαν γιατροί και νοσηλευτές.
Ενας από τους λόγους που η πίεση δεν είναι ακόμα μεγάλη αφορά στην ξεκάθαρη μετατόπιση των θετικών κρουσμάτων σε νεότερες ηλικίες και άρα λιγότερο ευπαθείς ομάδες πληθυσμού. Στην αρχή της πανδημίας οι ηλικιακές ομάδες με τα περισσότερα κρούσματα ήταν κοντά στα 60 έτη. Τον Απρίλιο τα περισσότερα κρούσματα εμφανίζονταν στην ηλικία των περίπου 50 ετών και τον Αύγουστο στην ηλικιακή ομάδα 20 – 40 ετών, σύμφωνα με τους επιστήμονες.
Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορούμε να επενδύουμε στο αν θα υπάρχει ύφεση ή έξαρση του ιού για να προγραμματίσουμε ως χώρα την επόμενη μέρα του συστήματος υγείας. Η προσπάθεια ενίσχυσης πρέπει να είναι διαρκής. Σε τελική ανάλυση ό,τι γίνεται σήμερα αποτελεί παρακαταθήκη για το αύριο.
