Της Βάσως Κυριαζή
Για πολλοστή φορά, η Ευρώπη αδυνατεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Eχει πυροδοτηθεί μία υγειονομική βόμβα σ’ ολόκληρο τον πλανήτη και όμως επιμένει να κάνει πολύ δειλά βήματα όσον αφορά την αντιμετώπιση των συνεπειών της κρίσης στην οικονομία.
Και απέδειξε περίτρανα ότι δεν έχει ακόμη καταφέρει να ωριμάσει και να χειραφετηθεί πολιτικά στην προχθεσινή Σύνοδο Κορυφής της ΕυρωπαΊκής Ενωσης, όπου αρκετές χώρες της Ευρωζώνης και κυρίως όσες είναι δορυφόροι της Γερμανίας αρνήθηκαν την πρόταση για την έκδοση ευρωομολόγου.
Ενώ αναγκαστικά έγινε το πρώτο βήμα με τη χαλάρωση του δημοσιονομικού Συμφώνου Σταθερότητας το οποίο πλέον προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί, όταν οι Ευρωπαίοι ηγέτες κλήθηκαν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να ομονοήσουν για το ευρωομόλογο απέτυχαν.
Η ευθύνη ασφαλώς βαρύνει αποκλειστικά εκείνους που αρνήθηκαν, γι’ αυτό και ήταν πολιτικά ορθή η επιλογή της Ιταλίας και της Ισπανίας να θέσουν βέτο.
Πρόκειται για δύο χώρες που τις τελευταίες εβδομάδες μετρούν εκατόμβη νεκρών από το ιό, οι οικονομίες τους κλυδωνίζονται, ενώ από πίσω έρχονται και άλλες χώρες όπως η Γαλλία, η Ελλάδα, όπου επίσης η οικονομία δοκιμάζεται.
Η απογοήτευση είναι προφανής όχι μόνο διότι όλοι περίμεναν γενναιότερη στάση από τους ευρωπαίους αξιωματούχους που διατηρούν τις ενστάσεις αλλά γιατί, αν δεν κατάφεραν να ομονοήσουν μπροστά σε μία τόσο μεγάλη απειλή όπως η κρίση του κορονοϊού, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα μπορέσουν να λάβουν τις σωστές αποφάσεις σ’ άλλες εξίσου κρίσιμες στιγμές.
Οσο σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης το κίνητρο για τη λήψη των αποφάσεων δεν είναι το όφελος και το καλό του συνόλου αλλά τα εθνικά συμφέροντα και οι πολιτικές σκοπιμότητες των ολίγων, δυστυχώς η Ευρώπη θα μικραίνει. Πολιτικά και οικονομικά. Είχαμε μία πικρή γεύση από την περίοδο των μνημονίων, όταν και τότε στην πρόταση της Ελλάδος (επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου) για την έκδοση ευρωομολόγου, οι υπόλοιπες χώρες ήταν αντίθετες. Τώρα όμως, δεν πρόκειται για το αίτημα μίας χώρας αλλά της πλειοψηφίας της ευρωζώνης, χώρες οι οποίες, μπροστά στον όλεθρο που θα υποστεί η γηραιά Ευρώπη χτυπούν καμπανάκι και προτείνουν ένα «εμβόλιο» κατά της κορονοϊοποίησης της ευρωπαϊκής οικονομίας. Ο ασθενής ωστόσο… αρνείται τη σωτηρία του και επιλέγει τον αργό θάνατο.
