Είναι δυνατόν να αλλάξει νοοτροπία ένας λαός, αν πρώτα δεν καταγραφούν και δεν στιγματιστούν οι κακές συμπεριφορές, που προκαλούν τις παθογένειες;
Eχει επισημανθεί πολλές φορές ότι αρκετά προβλήματα και παθογένειες στην Ελλάδα οφείλονται, δυστυχώς, εν πολλοίς και στην κακή νοοτροπία, που μας διακατέχει ως πολίτες σε διάφορα ζητήματα.
Το πιο δυσάρεστο είναι ότι οι καλές νοοτροπίες θέλουν καιρό να χτιστούν και άλλο τόσο να εδραιωθούν και να γίνουν πραγματικό κομμάτι της συμπεριφοράς, της στάσης και των ενεργειών της κοινωνίας. Δυστυχώς, έχουμε διανύσει μεγάλη απόσταση κουβαλώντας τις κακές.
Μπορούμε να αλλάξουμε; Είναι δυνατόν να αλλάξει νοοτροπία ένας λαός, αν πρώτα δεν καταγραφούν και δεν στιγματιστούν οι κακές συμπεριφορές, που προκαλούν τις παθογένειες; Αντί να μιλάμε γενικόλογα, δεν πρέπει κάποια στιγμή να μιλήσουμε με «ονόματα» για όσα κατά καιρούς όλοι έχουμε καυτηριάσει, αλλά επιτρέπουμε να κακοφορμίζουν;
Η αλλαγή νοοτροπίας δεν είναι επιλογή. Είναι επιτακτική ανάγκη, ειδικά τώρα που η χώρα μετά από δέκα χρόνια κρίσης κάνει προσπάθειες να ξαναβρεί τον βηματισμό της και να δημιουργήσει προϋποθέσεις ανάπτυξης, που θα της επιτρέψουν να συνεχίσει και να προχωρήσει μπροστά χωρίς δανεικά, μόνη της, στηριζόμενη στα δικά της πόδια.
Η εθνική μανία καταδίωξης, η ιδέα ότι ξένοι συνωμοτούν εναντίον μας, μέχρι σήμερα δεν μας έβγαλε σε καλό.
Η νοοτροπία ότι το κράτος είναι «αγελάδα για άρμεγμα», ότι το δημόσιο χρήμα είναι «τζάμπα», η μεροληπτική συμπεριφορά προς φίλους και συγγενείς, που οδηγεί στην αναξιοκρατία, η ηττοπάθεια και η πεποίθηση ότι «τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει», η λογική του «ας βγάλει άλλος το φίδι από την τρύπα», αλλά και η απροθυμία ανάληψης ευθυνών, πάντα κάποιος άλλος φταίει, ποτέ εμείς, είναι επίσης μερικά από τα ζητήματα, τα οποία θα πρέπει ως πολίτες να ξαναδούμε βλέποντας ο καθένας στον εαυτό του και εντοπίζοντας τις παθογένειες, που μας επηρεάζουν και δεν επιτρέπουν να αλλάξουμε νοοτροπία.
Ελλάδα σε θετική κατεύθυνση προϋποθέτει σε κοινωνικό επίπεδο ριζικές αλλαγές. Ας αρχίσουμε, λοιπόν, ως πολίτες αλλάζοντας πρώτα εμείς, διότι, όταν έχουμε απαιτήσεις, εξυπακούεται ότι έχουμε και ανάλογες υποχρεώσεις.
