Καθημερινή πρακτική και όχι εθιμοτυπική υποχρέωση

καθημερινή-πρακτική-και-όχι-εθιμοτυπ-281101

Μας αφορά, όταν αδιαφορούμε αν σταθμεύουμε το αυτοκίνητο ή το δίκυκλο σε θέση ΑμεΑ ή σε ειδική ράμπα

Κάθε χρόνο την 3η Δεκεμβρίου, χθες δηλαδή, που τιμάται η Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες, περισσεύουν οι επισημάνσεις, αλλά και οι υποσχέσεις με αφορμή την ημέρα.

Δυστυχώς, όμως, ως διά μαγείας τις επόμενες μέρες και πάλι ξεχνιούνται. Λες και οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα και έχουν χαρακτηριστεί ως ΑμεΑ χρειάζονται τη βοήθειά μας ή τη δημόσια «συγγνώμη» της Πολιτείας, για όσα δεν έχει κάνει, μία φορά τον χρόνο, διότι τις υπόλοιπες είναι όλα καλώς καμωμένα. Να ήταν, πάει καλά. Δεν είναι, όμως… Δεν αφορά μόνο στην Πολιτεία ή την Αυτοδιοίκηση, αφορά σε όλους.

Μας αφορά, όταν αδιαφορούμε αν σταθμεύουμε το αυτοκίνητο ή το δίκυκλο σε θέση ΑμεΑ ή σε ειδική ράμπα, που έχει κατασκευαστεί για να τους διευκολύνει.

Μας αφορά, όταν τριγυρνώντας στην πόλη βλέπουμε πως σε πολλά πεζοδρόμια είναι αδύνατο να έχουν πρόσβαση αναπηρικά αμαξίδια ή όταν μπαίνουμε σε δημόσια υπηρεσία και αντιλαμβανόμαστε πως δεν είναι προσβάσιμη σε ανθρώπους με κινητικά ή άλλα προβλήματα.

Αφορά σε όλους, όταν στον τομέα της απασχόλησης, όπως έγραψε πριν από λίγες μέρες και ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, υπάρχουν πανελλαδικά 2.000 αδιάθετες θέσεις εργασίας, διότι οι περισσότεροι εργοδότες στον ιδιωτικό τομέα είναι επιφυλακτικοί απέναντι σε άτομα με ειδικά προβλήματα και δεν τα επιλέγουν. Όμως, αν ήταν στο εξωτερικό θα είχαν τρεις δουλειές και τρόπους να προσφέρουν.

Τα άτομα με αναπηρία υπολογίζονται στο 10% του παγκόσμιου πληθυσμού. Αν σκεφτεί κανείς πόσους ανθρώπους έχει γύρω του με μεγάλες ή μικρότερες αναπηρίες, αντιλαμβάνεται ότι τα προβλήματα των αναπήρων αφορούν σε όλους, διότι πάνω από όλα ανά πάσα στιγμή μπορεί να καταστούμε όλοι ΑμεΑ. Για αυτό και πρέπει να θυμόμαστε και να ενδιαφερόμαστε για τα άτομα με ειδικές ανάγκες καθημερινά. Αν η 3η Δεκεμβρίου έρχεται ως μέρα να θυμίζει στις κυβερνήσεις, τους οργανισμούς και τις τοπικές κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα, τις δυνατότητες, τις ανάγκες και τις ικανότητες των συνανθρώπων μας με αναπηρίες, είναι στο χέρι μας να τους πείσουμε ότι η μέριμνα πρέπει να γίνει καθημερινή πρακτική και όχι εθιμοτυπική υποχρέωση.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου