«Οι Φίλοι του βουνού» γύρισαν το ρολόι του χρόνου πίσω και έζησαν όπως τότε που ήταν παιδιά και δούλευαν στο βουνό
Σαράντα οκτώ χρόνια μένουν πιστοί στο ραντεβού τους με το βουνό. Όχι οποιοδήποτε βουνό, αλλά μία συγκεκριμένη περιοχή που είναι γνωστή σε όλους τους λάτρεις του βουνό των Κενταύρων και ονομάζεται Ναντοβίτο –Κοκκινόγια, ΒΔ του Πηλίου στα όρια Πουρί – Ζαγοράς – Κερασιάς. «Οι Φίλοι του Βουνού» είναι μία παρέα φίλων, όλοι κάτοικοι Σέσκλου, οι οποίοι κάθε χρόνο τέλη Ιουλίου αφιερώνουν ένα πενθήμερο από τον χρόνο τους, αφήνουν πίσω όποιες άλλες ασχολίες έχουν, για να σμίξουν ξανά.
Πέντε μέρες κουβεντολόι, φαγητό και καλό κρασί συνοδεύουν τις θύμησες του παρελθόντος που κουβαλάνε μέσα τους, όταν ήταν παιδιά και μαζί με τους γονείς τους μάθαιναν να δουλεύουν τη γη.
Αυτό που τους ενώνει πρωτίστως είναι ότι αισθάνονται πως επιστρέφουν στις ρίζες τους. Οι περισσότεροι γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και ασχολήθηκαν με τις εργασίες της περιοχής, κτηνοτροφία, γεωργία, υλοτομία , όπως και στην παραγωγή ξυλοκάρβουνου τροφοδοτώντας για χρόνια ολόκληρα όλο τον Βόλο.
Οι γονείς τους έφευγαν από το Σέσκλο και στη συγκεκριμένη περιοχή έβγαζαν μεροκάματο. Ολόκληρες οικογένειες για μήνες ολάκερους «έστηναν» το νοικοκυριό τους στο βουνό. Αυτά θυμούνται ακόμη σήμερα οι «Φίλοι του Βουνού» και κάθε χρόνο ξεκλέβουν κάποιες μέρες για να γυρίσουν το ρολόι του χρόνου πίσω και να ξαναζήσουν εκείνες τις στιγμές.
Επιστροφή στις ρίζες
Η καθιερωμένη συνάντηση των «Φίλων του Βουνού» φέτος κράτησε πέντε μέρες. Την Τετάρτη 24 Ιουλίου έγινε το αντάμωμα και ο αποχαιρετισμός στις 28 Ιουλίου. Ήταν η 48η χρονιά που πραγματοποιήθηκε, από το 1972 που πρωτοξεκίνησε.
«Το τοπίο ειδυλλιακό. Οι αφηγήσεις του παρελθόντος πραγματικό ταξίδι στο χρόνο. Μπορεί και φέτος οι συμμετοχές να μην ήταν οι αναμενόμενες αλλά ο ζήλος , το ενδιαφέρον και η χαρά της καθιερωμένης συνάντησης συντελούν για τη συνέχιση της παράδοσης», σημείωσε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο Βασίλης Καραλής που ανέλαβε την επιμέλεια , έρευνα και καταγραφή των δράσεων της ομάδας όλο το πενθήμερο, προκειμένου να «μεταφέρει» τις εμπειρίες στην κοινή γνώμη.
Ο ίδιος μάλιστα εκφράζοντας την επιθυμία όλων ετοιμάζεται αφού ταξινομήσει όλο το υλικό που έχει συγκεντρώσει να αποτυπώσει αυτές τις συναντήσεις σε ένα λεύκωμα πλούσιο σε φωτογραφίες και αναμνήσεις της 48χρονης αυτής πορείας.
Ο καθένας στο πόστο του…
Κατά τη διάρκεια του πενθήμερου ανταμώματος σ’ όλους κατανεμήθηκαν αρμοδιότητες και ρόλοι. Άλλος ανέλαβε το μαγείρεμα, άλλον τη «λάτρα». Όπως μεταφέρει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο Βασίλης Καραλής, για ακόμη μία χρονιά ο τίτλος του καλύτερου ΣΕΦ απονεμήθηκε ομόφωνα στον Απόστολο Καπουράνη (με το προσωνύμιο «Χατζάρας») ενώ αυτός του καλύτερου χιούμορ στον Χρήστο Καπουράνη (με το προσωνύμιο «Μόλτσας») ο οποίος μάλιστα δε δίστασε να φορτωθεί με 3 σακιά φυλλόχωμα όπως έκανε και σε νεαρή ηλικία όταν έμενε στα συγκεκριμένα μέρη.
«Φυσικά είχαμε και ελλείψεις που μας έχουν κοστίσει ιδιαίτερα, άνθρωποι που έφυγαν πρόωρα από κ0ντά μας, όπως ο Απόστολος Καπουράνη ςμε το προσωνύμιο «Τολίκας» , του οποίου τα παιδιά Αθηνά και Ζήσης μας τίμησαν δεόντως με τα πεσκέσια που μας έστειλαν στη μνήμη του», συνεχίζει ο κ. Καραλής.
Αισθητή επίσης η απουσία του πρώην προέδρου της Κοινότητας Σέσκλου Γεώργιου Κολιαμήτρα ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε σε αυτά τα μέρη και «πάντα μας γλύκαινε με τις λιχουδιές του ως λάτρης των μανιταριών», θυμάται επίσης ο ίδιος, κάνοντας μνεία ακόμη στον Γαβριήλ Καπουράνη που επίσης χάθηκε απροσδόκητα και τη μνήμη του οποίου τίμησε φέτος συμμετέχοντας στο αντάμωμα, ο γιος του Κώστας Καπουράνης, γνωστός επαγγελματίας στον χώρο της εστίασης (ιδιοκτήτης του καφέ Dolcecafe).
Στην παρέα βέβαια υπήρξαν και άλλοι εθελοντές. Απόστολος Κων. Καπουράνης του Κωνσταντίνου και Δημήτρης Σπ. Κολιαμήτρας, οι οποίοι ήταν εκείνοι που όπως κάθε χρόνο , έτσι και φέτος ανέλαβαν την οργάνωση της συνάντησης με μεγάλη επιτυχία τελικά, αφού όσοι συμμετείχαν στον αποχαιρετισμό ευχήθηκαν, καλή αντάμωση και του χρόνου.
ΒΑΣΩ ΚΥΡΙΑΖΗ
