Οι πρώτες ενθαρρυντικές κινήσεις

οι-πρώτες-ενθαρρυντικές-κινήσεις-443845

Δεν υπάρχει περιθώριο για χάσιμο χρόνου. Οι δεσμεύσεις, που δόθηκαν προεκλογικά, θα γίνουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα πράξη

Οι πρώτες κινήσεις των νέων υπουργών δείχνουν ότι τουλάχιστον ήταν προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν τις πρώτες «καυτές πατάτες». Τόσο για λόγους συμβολισμού, όσο πολύ περισσότερο για αντίστοιχους ουσίας, είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι ήδη ξεκίνησαν οι συσκέψεις για την επόμενη μέρα στο Ελληνικό και τη μεγάλη επένδυση, για το σχέδιο διάσωσης της ΔΕΗ αντίστοιχα και για τις τελευταίες πινελιές στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο.

Είναι μία απόδειξη και ένα μήνυμα, που φανταζόμαστε πως θέλει να περάσει στην κοινωνία, όπως είπε άλλωστε και στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο, ο ίδιος ο πρωθυπουργός για επίγνωση πως δεν υπάρχει περιθώριο για χάσιμο χρόνου και ότι οι δεσμεύσεις, που δόθηκαν προεκλογικά, θα γίνουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα πράξη.

Ασφαλώς και κανείς δεν ισχυρίζεται ότι υπάρχουν μαγικές λύσεις ή ότι μέσα σε μηδέν χρόνο μπορούν όλα να αλλάξουν. Σταδιακά όμως θα πρέπει να αρχίσουν να φαίνονται οι αλλαγές, όχι μόνο στον τρόπο άσκησης της εξουσίας, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο θα λαμβάνονται οι αποφάσεις που αφορούν στο μέλλον της χώρας. Χωρίς δηλαδή αγκυλώσεις, αστερίσκους και ιδεοληψίες, που επί τέσσερα και πλέον χρόνια μάς πήγαν πίσω. Διότι στη διακυβέρνηση της χώρας δεν αρκούν μόνο η πολιτική βούληση και η καλή πρόθεση που μπορεί να έχει μία κυβέρνηση. Χρειάζεται να «πιάνει τον ταύρο από τα κέρατα», να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, να απομονώνει καθετί τοξικό και μη διαχειρίσιμο και να δημιουργεί τις προϋποθέσεις ώστε τα κακώς κείμενα να διορθωθούν και η χώρα να αναπνεύσει.

Οποιος εγκλωβίζεται σε παλαιοκομματικές αντιλήψεις του παρελθόντος, όποιος βλέπει το δέντρο, αλλά χάνει το δάσος, με μαθηματική ακρίβεια είναι καταδικασμένος να αποτύχει. Οπως έγινε στην περίπτωση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Υποσχέθηκε πολλά και έκανε ελάχιστα. Δεσμεύτηκε για πολιτική υπέρ των πολλών και μετατράπηκε στον αυθεντικότερο εκφραστή των πιο επώδυνων μνημονιακών πολιτικών. Και επιπλέον έγινε «όμηρος» δυναμικών μειονοτήτων, που μια δεν ήθελαν την επένδυση στις Σκουριές, την άλλη διαφωνούσαν με το Ελληνικό και την τρίτη αντιμετώπιζαν την κάθε επιχειρηματική πρωτοβουλία εκ προοιμίου με μισό μάτι. Αυτά πλήρωσε εν πολλοίς η προηγούμενη κυβέρνηση, ασχέτως αν είναι ακόμη νωρίς για να το παραδεχθεί δημοσίως και ψάχνει παντού «εχθρούς» για να δικαιολογήσει τη δική της αποτυχία.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου