Ο υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Μαγνησίας με τον συνδυασμό του Κων. Αγοραστού «Συμμαχία Υπέρ των Πολιτών» μιλά στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ
«Σε μία κοινωνία με το 15% των μελών της με κάποιας μορφής αναπηρία και με διαρκώς αυξανόμενο το ποσοστό των ηλικιωμένων μελών της, αποτελεί επιτακτική ανάγκη τα ΑμεΑ να δίνουν καθημερινά το «παρών» σε όλα τα κέντρα σχεδιασμού και λήψης αποφάσεων».Αυτό τονίζει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο πρόεδρος του Συλλόγου «Ιππόκαμπος» Πέτρος Μπέλλος, υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Μαγνησίας με τον συνδυασμό του Κων. Αγοραστού «Συμμαχία Υπέρ των Πολιτών».Παράλληλα ο κ. Μπέλλος, μπροστάρης του αναπηρικού κινήματος στη Μαγνησία, εκτιμά πως η περιφερειακή αυτοδιοίκηση μπορεί να παίξει πολύ. σημαντικό ρόλο όχι μόνο στην ανάδειξη των προβλημάτων των ανθρώπων με κινητικά προβλήματα και γενικότερα των ΑμεΑ, αλλά και στην επίλυσή τους.
Συνέντευξη στη ΒΑΣΩ ΚΥΡΙΑΖΗ
Κύριε Μπέλλο, υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Μαγνησίας με τον Κων. Αγοραστό και τον συνδυασμό «Συμμαχία Υπέρ των Πολιτών». «Συμμαχήσατε» με την ιδέα της προσφοράς από το μετερίζι της Αυτοδιοίκησης;
Από το 2013 που συμμετέχω στο αναπηρικό κίνημα, με την ένταξή μου στον «Ιππόκαμπο», αποφάσισα συνειδητά και χωρίς κανένα «αντάλλαγμα» να βοηθήσω και να προσφέρω στους συνανθρώπους μου με αναπηρία. Η αναπηρία είναι για εμένα μια πρόκληση και μια αλλαγή στάσης ζωής. Ετσι λοιπόν πήρα την απόφαση να «συμμαχήσω» με τον Κώστα Αγοραστό και τον συνδυασμό «Συμμαχία Υπέρ των Πολιτών», έναν άνθρωπο με τεράστια εμπειρία και διάθεση, για να διεκδικήσω σε νέα βάση το αδιαμφισβήτητο δικαίωμα των ΑμεΑ για ισότιμη συμμετοχή, χωρίς περιορισμούς και διακρίσεις.
Εχετε επισημάνει πολλές φορές πως σε μια κοινωνία με το 15% των μελών της με κάποιας μορφής αναπηρία, αποτελεί επιτακτική ανάγκη τα ΑμεΑ να δίνουν καθημερινά το «παρών» σε όλα τα κέντρα σχεδιασμού και λήψης αποφάσεων.
Πράγματι σε μια κοινωνία με το 15% των μελών της με κάποιας μορφής αναπηρία και με διαρκώς αυξανόμενο το ποσοστό των ηλικιωμένων μελών της, αποτελεί επιτακτική ανάγκη τα ΑμεΑ να δίνουν καθημερινά το «παρών» σε όλα τα κέντρα σχεδιασμού και λήψης αποφάσεων.
Οχι μόνο για να εκφράζουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και για να θέτουν επίσης προτεραιότητες προς αντιμετώπιση ή να προσφέρουν άμεση πληροφόρηση και τεχνογνωσία. Πρέπει επίσης καθημερινά να στιγματίζουν με τη δυναμική παρουσία τους τα εμπόδια, που ορθώνει στη συμμετοχή τους στις κοινωνικές δραστηριότητες η συμβατική οργάνωση της κοινωνίας, τόσο σε επίπεδο υποδομών, όσο και νοοτροπίας, ώστε να διεκδικούν με σθένος το αδιαμφισβήτητο δικαίωμά τους στην πρόσβαση σε υποδομές, υπηρεσίες και αγαθά.
Ως πρόεδρος του Συλλόγου «Ιππόκαμπος» έχετε να παρουσιάσετε ένα σημαντικό έργο, που αφορά στην ανάδειξη των προβλημάτων των ανθρώπων με κινητικά προβλήματα. Η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση τι ρόλο μπορεί να διαδραματίσει σε αυτόν τον τομέα;
Η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση μπορεί πράγματι να παίξει πολύ σημαντικό ρόλο, όχι μόνο στην ανάδειξη των προβλημάτων των ανθρώπων με κινητικά προβλήματα και γενικότερα των ΑμεΑ. Θεωρώ ότι μπορεί να βοηθήσει και στην επίλυσή τους με την κατάλληλη χρηματοδότηση. Υπενθυμίζω απλά ότι η Περιφέρεια Θεσσαλίας έχει ήδη χρηματοδοτήσει μέσω του νέου ΕΣΠΑ τον Δήμο Βόλου για το έργο παρέμβασης σε δύο κτίρια της πρώην Παιδόπολης Αγριάς για τη δημιουργία δομής στέγης υποβασταζόμενης διαβίωσης (ΣΥΔ), επιχορήγησε την ΚΕΚΠΑ – ΔΙΕΚ για την υλοποίηση της πράξης «Συνέχιση λειτουργίας Κέντρου Διημέρευσης Ημερήσιας Φροντίδας (Κ.Δ.Η.Φ. ΑμεΑ Βόλου), χρηματοδότησε μέσω νέου ΕΣΠΑ τον Δήμου Βόλου για το έργο «Ενιαιοποίηση συστημάτων κοινωνικής υποστήριξης και βελτίωση της προσβασιμότητας στο πολεοδομικό συγκρότημα Βόλου» κ.ά.
Αν σας ζητούσε κάποιος να απαντήσετε γιατί με τον Κων. Αγοραστό και όχι με άλλον συνδυασμό, τι θα λέγατε;
Θα έλεγα ότιο Κώστας Αγοραστός με «κέρδισε» από την πρώτη στιγμή, από την πρώτη κουβέντα. Ολα αυτά τα χρόνια έχει δώσει σαφή δείγματα γραφής, που συνοψίζονται σε μια μόνο λέξη, αποτελεσματικός. Εκανε το όραμά του πράξη για μια ισχυρή Θεσσαλία, έργο με έργο. Μιλά με έργα και όχι για έργα, απλά σας παραθέτω 4.789 έργα, δράσεις και επενδύσεις συνολικού προϋπολογισμού άνω των 4,8 δισ. ευρώ. Επίσης η αποδεδειγμένη εμπειρία του όλα αυτά χρόνια αποτελεί το καλύτερο εχέγγυο για το μέλλον. Η «Συμμαχία Υπέρ των Πολιτών» γεννήθηκε για να υπηρετήσει τον άνθρωπο, γιατί αποτελείται από κανονικούς ανθρώπους, που ζουν μια πραγματική ζωή με καθημερινά προβλήματα, όνειρα, ελπίδες, όπως όλοι μας.
Το αυτονόητο δικαίωμα της ισότιμης συμμετοχής χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις αρκεί από μόνο του για να σας τοποθετήσει στα έδρανα του περιφερειακού συμβουλίου; Απευθυνόμενος προς τους πολίτες της Μαγνησίας ποιο είναι το μήνυμά σας;
Σημείο αναφοράς για εμένα αποτελεί σίγουρα η ενασχόλησή μου με τα θέματα της αναπηρίας γενικότερα. Η αναπηρία έχει προφανώς σχέση με την ολότητα του ανθρώπου, τα προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η αναπηρία είναι ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κοινωνική κατασκευή, οφείλεται δηλαδή στη μεροληπτική κατασκευή και λειτουργία του περιβάλλοντος με βάση τις ανάγκες του «μέσου-φυσιολογικού» χρήστη.
Ωστόσο, στην εμπέδωση των θεωρητικών και πρακτικών προεκτάσεων αυτών των δύο, εντοπίζεται σοβαρό έλλειμμα. Οι σύγχρονες αντιλήψεις για την αναπηρία όχι μόνο δεν έχουν εμπεδωθεί στην κοινωνία, αλλά είναι άγνωστες ακόμη και σε αρμόδιες υπηρεσίες και παράγοντες της Πολιτείας. Ο βαθμός «διείσδυσης» των σύγχρονων αντιλήψεων για την αναπηρία στις νοοτροπίες, στάσεις και πρακτικές της κοινωνίας είναι περιορισμένος.
Η καθυστέρηση αυτή, πέραν της «φυσιολογικής» αδράνειας που έχει η κοινωνία σε κάθε αλλαγή, οφείλεται επίσης στην έλλειψη σχετικής παιδείας και ενημέρωσης. Πάνω σε αυτή τη βάση με ζητούμενο ακόμη την ισότιμη συμμετοχή, χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις, πρέπει να γίνουν πολλά βήματα και πρέπει να γίνουν από ανθρώπους με γνώση και πραγματικό ενδιαφέρον.
Αισθάνομαι την ανάγκη πως είναι χρέος μου να κάνω το παν για να βελτιωθεί η καθημερινότητα και να αποκτήσουν ξανά τη ζωή που είχαν ή και καλύτερη όλοι εκείνοι που ζουν σε ιδρύματα ή περιορισμένοι με την ελάχιστη φροντίδα σπίτι τους.
Είναι δικό μου, δικός μας χρέος, γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι που δεν διαφέρουν σε τίποτα από εμένα, δεν έχουν φωνή, ενώ εγώ προς το παρόν έχω. Αυτό το χρέος με βαραίνει, αλλά και με πείθει ότι η αποτυχία δεν είναι επιλογή.
