Ο διχαστικός λόγος και τα δηλητηριώδη βέλη, περί ταύτισης με ακραίους εθνικιστές και τους χρυσαυγίτες, δεν παραπέμπουν καθόλου σε πρωθυπουργό και Κυβέρνηση που ενδιαφέρονται για την επόμενη μέρα της χώρας, αφού δυστυχώς αφενός τορπιλίζουν το κλίμα πόλωσης που έχει παγιωθεί εδώ και μήνες στο πολιτικό σκηνικό και αφετέρου «οπλίζουν» το χέρι ανεγκέφαλων να απειλούν και να επιτίθενται εναντίον βουλευτών, ένθεν κακείθεν
Αρέσει, δεν αρέσει στη σημερινή Κυβέρνηση, η κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών συνιστά εθνική υποχώρηση. Οχι γιατί το λέμε εμείς, αλλά γιατί εμμέσως πλην σαφώς το παραδέχτηκαν ακόμη και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της, υπουργοί και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ σε συγχορδία με τους «πρόθυμους» να παρέχουν την ψήφο στήριξης, όταν επιχειρηματολογώντας υπέρ του «ναι» παραδέχτηκαν ότι αποδέχονται το μη χείρον βέλτιστον (κατά τη γνώμη τους), που παράγει ως αποτέλεσμα αυτή η συμφωνία.
Το χειρότερο απ΄ όλα, ωστόσο, είναι η στρατηγική του «διαίρει και βασίλευε» που έχει υιοθετήσει η Κυβέρνηση, προκειμένου να φτάσει στον στόχο της να κυρωθεί η συμφωνία, διχάζοντας πρώτα τον λαό και μετά το Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Ακολουθώντας υπόγειες και παρασκηνιακές διαδρομές, πρωτόγνωρες για τη νεότερη ελληνική ιστορία, εκμαύλισε πολιτικές συνειδήσεις και διέλυσε κόμματα. Ακόμη και χθες υπουργοί και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, με έναν πρωτοφανή για τα πολιτικά ήθη της χώρας τρόπο, επέμεναν να κουνούν το δάχτυλο προς το Κίνημα Αλλαγής κυρίως και λιγότερο προς τους εναπομείναντες του Ποταμιού, μόνο και μόνο διότι επέλεξαν μέχρι τέλους να υπηρετήσουν με ευλάβεια την απόφασή τους να αντιταχτούν σ’ αυτή τη συμφωνία.
Ο διχαστικός λόγος και τα δηλητηριώδη βέλη, περί ταύτισης με ακραίους εθνικιστές και τους χρυσαυγίτες, δεν παραπέμπουν καθόλου σε πρωθυπουργό και Κυβέρνηση που ενδιαφέρονται για την επόμενη μέρα της χώρας, αφού δυστυχώς αφενός τορπιλίζουν το κλίμα πόλωσης που έχει παγιωθεί εδώ και μήνες στο πολιτικό σκηνικό και αφετέρου «οπλίζουν» το χέρι ανεγκέφαλων να απειλούν και να επιτίθενται εναντίον βουλευτών, ένθεν κακείθεν.
Αν, στον χαρακτηρισμό ως εθνικιστών των βουλευτών που δεν ψηφίζουν τη Σσυμφωνία και των πολιτών που συμμετείχαν ακόμη και μέχρι χθες στα συλλαλητήρια για την ελληνικότητα της Μακεδονίας υποκρύπτεται η ανησυχία για τα εθνικά συμφέροντα, τότε ας αναρωτηθεί κανείς ποιοι είναι οι άρρωστοι εκείνοι εγκέφαλοι, που εξυπηρετούνται από την κατάταξη του αισθήματος της αγάπης για την πατρίδα και της συναίσθησης ευθύνης σε εθνικιστικό παραλήρημα…
Η κριτική στη διαφορετική άποψη ήταν και είναι τεράστιο δώρο στη δημοκρατία μας. Η συκοφαντία, όμως, όχι.
Αυτό το κλίμα που καλλιεργείται συνειδητά από το Μέγαρο Μαξίμου ενόψει των εκλογών, με στόχο την πολιτική άλωση των άλλων χώρων για μικροκομματικά οφέλη, όποτε κι αν στηθούν οι κάλπες, διχάζει ακόμα περισσότερο την κοινωνία. Η χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει στην επόμενη ημέρα. Οι καιροί ου μενετοί, ειδικά δε για εκείνους που έχουν σήμερα το «τιμόνι» διακυβέρνησης της χώρας.
