Αν είναι δυνατόν να χαρακτηρίζεται εθνικό καθήκον το «πλιάτσικο» σε βάρος άλλων κομμάτων, διότι έτσι επιτάσσει το κομματικό συμφέρον. Κοντόφθαλμη και επικίνδυνη συνάμα πολιτική στρατηγική
Στο καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ προβλέπεται, όπως διάβασα, ότι όποιος βουλευτής διαφωνεί με τη γραμμή του κόμματος και διαχωρίζει τη θέση του, παραδίδει την έδρα του. Αυτό πρεσβεύει το κυβερνών κόμμα, ως φαίνεται όμως μόνο στα χαρτιά, διότι τις τελευταίες μέρες έχει «ανοίξει την αγκαλιά του» και δέχεται τόσο τα «ορφανά» του Πάνου Καμμένου, όσο και τον Σπ. Δανέλλη του Ποταμιού, που μετά τη δήλωσή του ότι στηρίζει την Κυβέρνηση Τσίπρα εξελίσσεται σε «μοιραίο» πρόσωπο αυτών των ημερών.
Δεν ξέρω αν ο κ. Κόκκαλης, η κ. Κουντουρά, ο κ. Παπαχριστόπουλος, η κ. Παπακώστα και οι κ.κ. Ζουράρις και Δανέλλης αισθάνονται άνετα μετά το κράξιμο που έχουν φάει εντός και εκτός Βουλής, αλλά είμαι σχεδόν βέβαιη ότι στον ΣΥΡΙΖΑ ορισμένοι σίγουρα νιώθουν ήδη άβολα για τον τρόπο με τον οποίο ανανεώνει τη διατήρησή της στην εξουσία η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και άλλων… πλέον, μετά την αποχώρηση των ΑΝΕΛ.
Ασφαλώς και ο καθένας έχει δικαίωμα στην πολιτική να αυτοπροσδιορίζεται, όχι όμως ανάλογα με το προσωπικό του συμφέρον, αλλά με το τι επιτάσσουν το εθνικό συμφέρον και το καλό των πολιτών. Αν οι προαναφερθέντες εξαρχής όλο το προηγούμενο διάστημα είχαν την ίδια άποψη που εκφράζουν σήμερα, ενδεχομένως δεν θα υπήρχαν τόσο μεγάλες αντιδράσεις για τη σημερινή τους κωλοτούμπα.
Αυτό που ωστόσο προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη θλίψη είναι ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός χθες στην ομιλία του όχι μόνο δικαιολόγησε τη στάση τους και τη χαρακτήρισε εθνικό καθήκον, έσπευσε κιόλας να τους κατατάξει στους …καλούς, καθαρούς και ακέραιους, επειδή σπεύδουν να τον στηρίξουν. Εθνικό καθήκον το «πλιάτσικο» σε βάρος άλλων κομμάτων, διότι έτσι επιτάσσει το κομματικό συμφέρον. Κοντόφθαλμη και επικίνδυνη συνάμα πολιτική στρατηγική.
Ετσι όπως έχουν εξελιχτεί τα πράγματα, σήμερα δεν θα πρέπει να αναμένονται εκπλήξεις στη Βουλή στην ψηφοφορία που θα γίνει λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Οι 151 ψήφοι θα διατηρήσουν τον κ. Τσίπρα και την Κυβέρνησή του στα πράγματα μέχρι νεοτέρας. Διότι αντιλαμβάνεται κανείς πως μία Κυβέρνηση φύρδην μίγδην δεν μπορεί να πάει πολύ μακριά.
