Με τη δράση τους έρχονται και λειτουργούν σαν ένα δίχτυ προστασίας, συμβάλλοντας θετικά στην αντιμετώπιση κυρίως ιδιαίτερων κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων, που έχουν προκαλέσει οι βάρβαρες πολιτικές της λιτότητας
Ολοένα και συχνότερα διαπιστώνει κανείς ότι τα τελευταία χρόνια το επίκεντρο του εθελοντισμού σε μεγάλο βαθμό έχει μετατοπιστεί από τον πολιτισμό και την προστασία του περιβάλλοντος στην αντιμετώπιση της κοινωνικής φτώχειας.
Επιτακτική ανάγκη βέβαια, σε μία Ελλάδα που βίωσε και εξακολουθεί να βιώνει τις συνέπειες της ανθρωπιστικής και οικονομική κρίσης. Απέναντι στα προβλήματα που προκλήθηκαν, οι απλοί πολίτες ένωσαν τις δυνάμεις τους, τη δημιουργικότητά τους, τις γνώσεις, τις δυνατότητές τους, τις δεξιότητές τους και τις αντοχές τους και αναδεικνύουν σε κάθε ευκαιρία το μεγαλείο του εθελοντισμού.
Με τη δράση τους έρχονται και λειτουργούν σαν ένα δίχτυ προστασίας, συμβάλλοντας θετικά στην αντιμετώπιση κυρίως ιδιαίτερων κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων, που έχουν προκαλέσει οι βάρβαρες πολιτικές της λιτότητας.
Καλύπτουν σοβαρά κενά που προκαλούνται εξαιτίας της ανικανότητας της Πολιτείας να λειτουργήσει αποδοτικά με προστατευτικές δομές και υπηρεσίες υπέρ των πολιτών και ειδικότερα εκείνων που αντιμετωπίζουν το φάσμα της εξαθλίωσης και της φτώχειας.
Μέσα σ’ αυτή, την πολύ δύσκολη συγκυρία που ζούμε, είναι ευχής έργο ότι το εθελοντικό κίνημα γιγαντώνεται. Μακάρι αυτό να συνεχιστεί, γιατί αποτελεί έναν φωτεινό φάρο της κοινωνίας.
Για αυτό και οι εθελοντικές ομάδες είναι ιδιαίτερα σημαντικό να έχουν τη στήριξη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που οφείλει να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες που να ενθαρρύνουν τη συμμετοχή των πολιτών σε εθελοντικές δράσεις, αξιοποιώντας το πολύτιμο ανθρώπινο κεφάλαιο των εθελοντών προς όφελος της τοπικής κοινωνίας, χωρίς βέβαια να φιλοδοξεί να υποκαταστήσει απαραίτητες δομές της Πολιτείας.
«Θέλω να υπάρχουμε για να καλύπτουμε την παρανυχίδα στις δομές του ευνομούμενου Κράτους μας και όχι για να του φτιάχνουμε όλο το χέρι» είπε κάποτε μία εθελόντρια. Πόσο δίκιο είχε. Η συνεχώς αυξανόμενη τάση δραστηριοποίησης εθελοντικών οργανώσεων είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας τόσο του Κράτους, όσο και των μηχανισμών της αγοράς να αντιμετωπίσουν ικανοποιητικά τα ολοένα και πιο σύνθετα κοινωνικά, οικονομικά προβλήματα.
Η δεξαμενή των ενεργών πολιτών μπορεί να αποτελέσει την ισχυρή βάση ώστε να δομηθεί μια κοινωνία αλληλεγγύης και συμμετοχής. Άλλωστε πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου ότι όταν δεν ζούμε ο ένας για τον άλλον είμαστε νεκροί και πως «όταν παίρνεις γεμίζουν τα χέρια σου, όταν όμως δίνεις γεμίζει η καρδιά σου».