Το γεγονός ότι το συνταξιουχικό κίνημα βρίσκεται στο αγωνιστικό προσκήνιο εκ των πραγμάτων υποχρεώνει την κυβέρνηση, κάτω από αυτή την πίεση, να λαμβάνει σοβαρά υπόψη τα προβλήματα των συνταξιούχων
Την ώρα που οι περισσότερες κοινωνικές ομάδες έχουν αποδεχτεί αδιαμαρτύρητα τη μοίρα τους και περιμένουν από τους άλλους να τους λύσουν το πρόβλημα, οι συνταξιούχοι βγαίνουν στον δρόμο και διεκδικούν αυτά που τους ανήκουν.
Η κάθε τους κινητοποίηση είναι απάντηση στις μνημονιακές επιλογές εξόντωσης των γηρατειών της χώρας. Μπορεί ορισμένοι να θεωρούν ότι μπορούν να κάνουν εμπόριο ελπίδας στις πλάτες του συνταξιουχικού κόσμου, οι απόμαχοι της δουλειάς όμως δεν αστειεύονται. Δεν τρώνε κουτόχορτο, δεν παραμυθιάζονται και κάθε φορά που τους δίνεται η ευκαιρία βγαίνουν και διατρανώνουν την αντίθεσή τους στις κυβερνητικές επιλογές.
Έτσι έχουν καταστεί μία υπολογίσιμη δύναμη που δείχνει σ’ όλη την κοινωνία τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να αντισταθεί και να διεκδικήσει τον τερματισμό της λιτότητας και των περικοπών.
Δίνουν το παράδειγμα στους εργαζόμενους και τη νεολαία και τους δείχνουν τον δρόμο του κοινού αγώνα για μια άλλη διακυβέρνηση μακριά από πολιτικές που βυθίζουν την κοινωνία στη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Τα τρία χρόνια που πέρασαν το συνταξιουχικό κίνημα έχει βάλει την αγωνιστική του σφραγίδα στο εργατικό – λαϊκό κίνημα της πατρίδας μετρώντας 130 κινητοποιήσεις, όπως είπαν χθες υπερήφανοι για την πλούσια δράση τους οι εκπρόσωποι των συνταξιουχικών οργανώσεων της Μαγνησίας.
Δεκάδες συνταξιούχοι όλων των ηλικιών, από τους νεότερους μέχρι τους μεγαλύτερους, που σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνούν και την ηλικία των 80 χρόνων, επιμένουν να δίνουν τη μάχη του πεζοδρομίου αυτοτελώς, είτε με το ταξικό εργατικό κίνημα, απορρίπτοντας τη προπαγάνδα τού «δεν γίνεται τίποτα» ή το «όλοι ίδιοι είναι» και αντιπαλεύουν σταθερά, χωρίς ταλαντεύσεις τις αντεργατικές, αντιλαϊκές, αντισυνταξιουχικές πολιτικές που εφαρμόζονται.
Το γεγονός ότι το συνταξιουχικό κίνημα βρίσκεται στο αγωνιστικό προσκήνιο εκ των πραγμάτων υποχρεώνει την κυβέρνηση, κάτω από αυτή την πίεση, να λαμβάνει σοβαρά υπόψη τα προβλήματα των συνταξιούχων. Δεν είναι τυχαίο ότι προσπαθεί μάλιστα να τους «χαϊδέψει τα αυτιά», προαναγγέλλοντας το κοινωνικό μέρισμα και άλλα «προεκλογικά δώρα». Λες και οι συνταξιούχοι δεν γνωρίζουν πως όλα αυτά είναι χρήματα δικά τους που προήλθαν από αιματηρές θυσίες, υπερφορολόγηση και περικοπές και όχι από ανάπτυξη της οικονομίας. Για αυτό και η απάντηση κάθε φορά που προγραμματίζουν κινητοποιήσεις είναι ηχηρή και πάντα προς την ίδια κατεύθυνση. Προς την Πολιτεία που εκτός από απόμαχους της εργασίας με τις πολιτικές της τους έχει καταστήσει και απόμαχους της ζωής.
