Με βάση την ελληνική πραγματικότητα και τις συνθήκες που καλούνται να λειτουργήσουν οι ελληνικές επιχειρήσεις, είναι τουλάχιστον ουτοπικό να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να είναι ανταγωνιστικές. Για αυτό και το γεγονός ότι υπάρχουν εταιρείες που παραμένουν ακόμη όρθιες έχει και χαρακτηριστικά ηρωισμού, όσο υπερβολικό και να ακούγεται αυτό
Αυτό που φωνάζουν και λένε με την πιο δυνατή φωνή που έχουν οι επαγγελματίες, το επιβεβαιώνει και η έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας, όσον αφορά στο πώς λειτουργεί η οικονομία στη χώρα μας. Οι ελληνικές επιχειρήσεις λοιπόν ουσιαστικά δουλεύουν με συνέταιρο το κράτος, καθώς επιβαρύνονται με δυσθεώρητους φόρους και εισφορές.
Σύμφωνα με την Έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας το σύνολο φόρων και εισφορών, που επιβαρύνει μια μεσαία εταιρεία λιανικών πωλήσεων (επιχείρηση με κεραμικές γλάστρες στο σενάριο εργασίας της Έκθεσης), ανέρχεται στο 51,9% των κερδών της. Πέρα λοιπόν από την προφανή υπερφορολόγηση, η γραφειοκρατία έρχεται να… δυσκολέψει ακόμη περισσότερα τα πράγματα.
Είναι ενδεικτικό ότι απαιτούνται, ούτε λίγο ούτε πολύ, 193 ώρες για ολοκληρωθούν οι διαδικασίες συγκέντρωσης στοιχείων και συμπλήρωσης των αντίστοιχων ηλεκτρονικών εντύπων, ΜΟΝΟ για τους 3 βασικούς φόρους, δηλαδή τον φόρο εισοδήματος, τις ασφαλιστικές εισφορές και τον ΦΠΑ.
Συνολικά δε το σύνολο φόρων και εισφορών, που επιβαρύνει μια μεσαία εταιρεία λιανικών πωλήσεων, ανέρχεται στο 51,9% των κερδών της. Αυτό το ποσοστό αναλύεται στην Έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας ως εξής: Οι εισφορές, με συντελεστή 25,06%, «τρώνε» το 28,27% των κερδών, ο φόρος εισοδήματος με συντελεστή 29% αντιστοιχεί στο 22,95% των κερδών, οι διάφοροι φόροι ακινήτων στο 0,38%, ο φόρος 15% στους τόκους καταθέσεων στο 0,26% των κερδών, τα ασφάλιστρα στο 0,20% και τα οδικά τέλη στο 0,06%.
Σημειωτέον ότι ο μέσος όρος επιβαρύνσεων στις χώρες με υψηλό εισόδημα είναι μόλις 39,8%, ενώ στις 32 χώρες με το καλύτερο ρυθμιστικό πλαίσιο η επιβάρυνση φόρων – εισφορών περιορίζεται στο 26,1% των κερδών.
Με βάση τα παραπάνω στοιχεία και στις συνθήκες που καλούνται να λειτουργήσουν οι ελληνικές επιχειρήσεις, είναι τουλάχιστον ουτοπικό να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να είναι ανταγωνιστικές.
Για αυτό και το γεγονός ότι υπάρχουν εταιρείες που παραμένουν ακόμη όρθιες έχει και χαρακτηριστικά ηρωισμού, όσο υπερβολικό και να ακούγεται αυτό.
