Χαστούκι… για όλο το πολιτικό σύστημα η δημοσκόπηση που παρουσιάστηκε χθες από το Βήμα.
Η οικονομική κρίση, η ανασφάλεια των πολιτών, η αβεβαιότητα για το αύριο και οι δυσμενείς επιπτώσεις από τα μέτρα του μνημονίου αποτυπώνονται με τον πιο ηχηρό τρόπο σε αυτή τη μέτρηση που είναι σίγουρο ότι θα προβληματίσει πολιτικούς και κόμματα, τα οποία ούτως ή άλλως εδώ και καιρό έπαιρναν τα μηνύματα.
Ο ελληνικός λαός κυριαρχείται πλέον από αισθήματα φόβου, ανασφάλειας, αμφισβήτησης, αλλά και οργής . Δεν είναι καθόλου αμελητέο και αυτό θα πρέπει να το δει η Κυβέρνηση εν’ όψει των νέων σχεδιασμών της, ότι σχεδόν οι μισοί δηλώνουν πρόθυμοι να απεργήσουν και να διαδηλώσουν και ένα σημαντικό ποσοστό των ερωτωμένων πάνω από 30% υπερασπίζεται τις καταλήψεις δημόσιων κτηρίων και εργοστασίων, πάνω από 20% επικροτεί το κλείσιμο των δρόμων και την παρεμπόδιση της κυκλοφορίας, ενώ ένα 14% αναγνωρίζει τη βία ως μέσο έκφρασης και διεκδίκησης και ένα 10% ανέχεται ακόμη και την πρόκληση ζημιών σε κτήρια και καταστήματα.
Οι πολίτες φοβούνται πλέον να μη χάσουν όλα αυτά που κατέκτησαν τα τελευταία 20 χρόνια. Επτά στους δέκα που ρωτήθηκαν πιστεύουν ότι η κατάσταση θα χειροτερεύσει και πάνω από τους μισούς περιμένουν ότι το 2011 θα είναι χειρότερο από το 2010. Εάν αυτά τα ποσοστά δεν είναι απελπιστικά για το πολιτικό σύστημα, αναρωτιέμαι, τι άλλο μπορεί να είναι;
Αναλύοντας τα συμπεράσματα της δημοσκόπησης, οι αναλυτές κάνουν λόγο για διχασμό στην ελληνική κοινωνία, φαίνεται καθαρά ότι οι πολίτες παλεύουν εσωτερικά με την ανασφάλεια, τον φόβο και την κρυφή ελπίδα της διάσωσης. Στην πλειονότητά τους μπορεί ακόμη να ελέγχουν το θυμικό και τις αντιδράσεις τους, παρ΄ ότι βράζει το αίμα τους και θεωρούν το πολιτικό σύστημα κατώτερο ίσως των περιστάσεων, κανείς όμως δεν ξέρει πώς θα αντιδράσουν στο τέλος.
Ωστόσο, η ανησυχία για την επαπειλούμενη χρεοκοπία είναι μεγάλη, οι πολίτες τρομάζουν στην ιδέα ότι μπορεί να χάσουν τη δουλειά τους και ορισμένοι σκέπτονται ακόμη και τη λύση της μετανάστευσης. Ανησυχούν λιγότερο για την εκτροπή των δημοκρατικών θεσμών και για την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος, συζητούν μεταξύ τους πιο πολύ για την πιθανότητα να κλείσουν οι επιχειρήσεις και να μειωθούν δραστικά οι αποδοχές τους και λιγότερο για το ενδεχόμενο να αποπεμφθεί η Ελλάδα από την ευρωζώνη.
Με όλα αυτά υποδεχόμαστε σήμερα το 2011. Η ανατολή του νέου χρόνου μας βρίσκει τους περισσότερους απογοητευμένους. Η προσδοκία βέβαια παραμένει ζωντανή. Μαζί με την ελπίδα. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα μείνουμε μόνο σε αυτά… αλλά οι πολιτικές που θα ακολουθήσουν θα δίνουν νόημα σε αυτές τις λέξεις. Ας…
