Οι καθιερωμένες ευχές των Χριστουγέννων δίνουν και παίρνουν όσο πλησιάζουμε προς τη μεγάλη γιορτή.
Δεν ξέρω εάν είναι μόνο το κλίμα ή τα τόσα προβλήματα για τους περισσότερους πάντως οι ευχές αυτές ακούγονται παράταιρες. Είναι οι μέρες που ζούμε, είναι η καθημερινότητα που μας τραβάει από το μανίκι, είναι η προδοσία που νιώθουμε και το κενό, είναι το όλο κλίμα που δεν μας αφήνει έστω και λίγο να «ξαποστάσουμε».
Και πώς να ξαποστάσουμε, όταν όλα γύρω μας -εάν μη τι άλλο- μόνο αισιόδοξα μηνύματα δεν εκπέμπουν.
Μία καθημερινότητα σκληρή που γίνεται ολοένα και πιο απάνθρωπη. Εργαζόμενοι απολύονται, εργοδότες δεν πληρώνουν μισθούς και δώρα, άνεργοι αναζητούν το μεροκάματο στις πιο απίθανες δουλειές και ένα μέλλον δυσοίωνο για τους περισσότερους.
Οι επαίτες μέρα με τη μέρα αυξάνονται και στο συσσίτιο της Εκκλησίας δημιουργείται το αδιαχώρητο κάθε μέρα. Έξω από τα σούπερ μάρκετ και στις λαϊκές αγορές ηλικιωμένοι και άνεργοι οικογενειάρχες στήνουν «καρτέρι» στους πάγκους μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν έστω και από τα απομεινάρια, κάτι για φαγητό.
Ο όρος εξαθλίωση… μπαίνει για τα καλά στη ζωή μας. Ίσως να ακούγεται υπερβολικός και παράταιρος όπως οι χριστουγεννιάτικες ευχές, για κάποιους, είναι όμως μειοψηφία, αυτοί που ούτε τώρα, ούτε αργότερα θα νιώσουν στο πετσί τους όπως οι περισσότεροι από εμάς την κρίση. Είναι αυτοί που στις πλάτες των «κορόιδων» έφτιαξαν περιουσίες, δημιούργησαν offshore, εξασφάλισαν και για τα δισέγγονά τους, και επ’ ουδενί δεν αντιλαμβάνονται τις επιπτώσεις της κρίσης και των δυσβάσταχτων μέτρων που ήδη εφαρμόζονται.
«Έχουμε τσαλαπατήσει την αξιοπρέπειά μας» τόνιζε χθες στη στήλη απολυμένος της Βιομηχανικής προκειμένου να μας μεταφέρει την αγωνία και την απόγνωσή του. Μέχρι πριν από ένα μήνα, είχε εξασφαλισμένο το μεροκάματο. Τώρα αναζητά εναγωνίως έστω και κάτι πρόχειρο… για να μπορεί να βλέπει τα παιδιά του στα μάτια.
Και αυτές τις γιορτές σε κάποια σπίτια ο Αϊ-Βασίλης δεν θα έρθει. Όπως και το τραπέζι σε πολλά σπίτια θα είναι λιτό. Υποχρεωτικά πλέον όλοι περιορίζονται στα απολύτως απαραίτητα. Όχι γιατί το επέλεξαν, αλλά γιατί κάποιοι άλλοι αποφάσισαν γι’ αυτούς. Μόνο που αυτοί έχουν ήδη κανονίσει τις χριστουγεννιάτικες διακοπές τους, όπως επίσης και τη ζωή τους. Για τους άλλους προφανώς δεν νοιάζονται, γιατί δεν τους αφορούν. Θα τους ξαναθυμηθούν στις επόμενες εκλογές. Α, και για να μην ξεχνιόμαστε, τα μεσάνυχτα ψηφιζόταν ο νέος προϋπολογισμός. Ο χειρότερος προϋπολογισμός των τελευταίων δεκαετιών. Αυτοί που τον ψήφισαν έχουν κάθε λόγο να ζητήσουν από τον Αϊ-Βασίλη να τους «απαλλάξει» από την ίδια υποχρέωση την επόμενη χρονιά. Και ας ευχηθούμε να τους κάνει το χατίρι, έστω και προκαταβολικά…
