Με την άνεση που του παρέχει… η επικυριαρχία του δανειστή ο κατά τα άλλα σοσιαλιστής (έχουν χάσει και οι λέξεις το νόημά τους) Στρος Καν, έχοντας δίπλα του τον Έλληνα πρωθυπουργό μας προειδοποίησε ότι «τα χειρότερα δεν έχουν περάσει…». Προχώρησε ένα βήμα πιο πέρα από την φράση του Όλι Ρέν «Καλό κουράγιο» για να περιγράψει ουσιαστικά το μέλλον μας το επόμενο διάστημα.
Τα όσα επεσήμανε αποτελούν ουσιαστικά ωμή πολιτική παρέμβαση στο εσωτερικό της χώρας και εάν μη τι άλλο επιβεβαιώνουν ότι για εμάς κάνουν πλέον κουμάντο άλλοι.
Έκανε υποδείξεις στα άλλα κόμματα να μην αντιδρούν, ζητώντας ευρύτερη συναίνεση και εμμέσως πλην σαφώς υπαινίχτηκε λαϊκή νομιμοποίηση του μνημονίου, αφού όπως είπε πρόσφατα οι πολίτες με εκλογές έδειξαν ότι συμφωνούν με τα μέτρα.
Τα όσα δήλωσε ο διευθυντής του Νομισματικού Ταμείου δεν επιδέχονται αμφισβήτησης όσα «φτιασιδώματα και μακιγιαρίσματα» να επιδιώξει η Κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της. Περνάμε δύσκολα, αλλά έρχονται και τα χειρότερα. Ένα νέο μνημόνιο; Μπορεί, νέα μέτρα πάντως σίγουρα, αυτό τουλάχιστον προεξοφλούν οι περισσότεροι με δεδομένη τη συζήτηση που έχει ξεκινήσει για την επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης του δανείου.
Ο γενικός διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ορθά κοφτά -αυτό άλλωστε ήρθε να κάνει- μας προετοίμασε για νέες θυσίες, και ως αντάλλαγμα διαβεβαίωσε ότι το 2012 θα είναι η πρώτη χρονιά ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.
Εκφράζοντας δε τον εντυπωσιασμό του για τις προσπάθειες που καταβάλλει ο ελληνικός λαός, σημείωσε ότι πλέον το μεγάλο ζητούμενο για την Ελλάδα είναι η ανάπτυξη και απαίτησε από την ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσα στις διαρθρωτικές αλλαγές στις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και να ανοίξει τα κλειστά επαγγέλματα, επεσήμανε ότι η χώρα έχει κάνει πολλά μεν, αλλά απομένουν ακόμη περισσότερα να γίνουν.
Η Κυβέρνηση «πανηγυρίζει». Βρήκε στο πρόσωπο του διευθυντή του ΔΝΤ ακόμη ένα σύμμαχο… στην προπαγάνδα που βρίσκεται σε εξέλιξη για την «αποτελεσματικότητα των επιλογών της». Η Νέα Δημοκρατία μετά από την επαναστατική γυμναστική χθες μουγγάθηκε για μία ακόμη φορά. Ακόμη και για τις συλλογικές συμβάσεις, ύψιστο θέμα για χιλιάδες εργαζόμενους η αντίδραση της χλιαρή ως παντελώς αδιάφορη.
Το ΔΝΤ επιδιώκει την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, η κυβέρνηση προστρέχει σε αυτή τη λογική και η Νέα Δημοκρατία παρακολουθεί απλώς τις εξελίξεις. Το ΚΚΕ δεν παρίσταται στη Βουλή… θεωρώντας ότι έτσι θα «τιμωρήσει» την τρόικα…(;) , ο ΣΥΡΙΖΑ δύο κομμάτια «φωνασκεί» και ο ΛΑΟΣ… πατάει σε δύο βάρκες. Κατά τα άλλα περαστικά μας… μίας και από τα προχθεσινά δακρυγόνα… ακόμη δεν έχουμε συνέλθει…
