Εξαιρούνται οι εργαζόμενοι

εξαιρούνται-οι-εργαζόμενοι-478680

Υπάρχουν στην Ευρωζώνη πιο χαμηλοί μισθοί απ’ αυτούς που παίρνουν οι Έλληνες εργαζόμενοι; Ασφαλώς και όχι… Και επειδή τη διαφορά την κάνουν οι εξαιρέσεις, βρήκαμε τρόπο τελικά να κάνουμε την εξαίρεση…

Και εάν είναι μία φορά τραγικό το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση υπέγραψε την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, είναι εξίσου τραγικό ότι χρησιμοποίησε τη διαφοροποίηση της Λούκας Κατσέλη και αντί να διαπραγματευθεί σκληρότερα έκανε ακόμη ένα βήμα πίσω.

Από τη συμφωνία με την Τρόικα λείπει ακόμη και η επισήμανση ότι στην υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών θα υπάρχουν ορισμένοι περιορισμοί.

Μέχρι τώρα, όπως μου εξηγούσαν, γνωρίζαμε ότι οι εργοδότες θα μπορούν μεν να μειώσουν τον κατώτατο μισθό, αλλά σε ένα ποσοστό ως 20%, δηλαδή πολύ απλά θα υπήρχε ένα κατώτατο όριο γύρω στα 630 ευρώ.

Τώρα όμως ανακαλύπτουν τα συνδικάτα ότι δεν μπορούν να υπάρξουν τέτοιοι περιορισμοί, αφού όπως τονίζεται θα ακολουθήσει διάλογος με τους κοινωνικούς εταίρους.

Τι σημαίνει αυτό; Μία τρύπα στο νερό, αφού ήδη ο ΣΕΒ έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν δέχεται να υπάρξουν περιορισμοί. Θέλει να μην υπάρχει κανένα πλαφόν, καμία προστασία των εργαζομένων. Τέρμα ο κατώτατος μισθός, τέλος το ωράριο, τέλος και η προκαθορισμένη αποζημίωση για τις υπερωρίες.

Ο κοινωνικός διάλογος που υποτίθεται γίνεται αναφορά στο επικαιροποιημένο μνημόνιο είναι λίγο πολύ για τα μάτια του κόσμου, αφού γίνεται αντιληπτό ότι ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.

Σε πολλές άλλωστε επιχειρήσεις έχουν καταργηθεί ήδη οι υπερωρίες και οι εργαζόμενοι πληρώνονται (;) με ρεπό, ενώ σε πολλές άλλες οι εργαζόμενοι έχουν ήδη αποδεχθεί σιωπηρά μετά από ασφυκτικές πιέσεις μειώσεις 10-20% στους μισθούς.

Οι εργαζόμενοι σε κάθε περίπτωση ακόμη και να προσέλθουν στον «κοινωνικό διάλογο» χαμένοι θα βγουν, αφού ουσιαστικά πλέον διαπραγματεύονται για τα μέχρι τώρα κεκτημένα τους . Γι’ αυτά που αγωνίστηκαν και πέτυχαν την τελευταία 20ετία και τώρα τους αφαιρούνται μέσα σε λίγους μήνες.

Και αναρωτιέται κανείς, είναι δυνατόν να υποστηρίξει κάποιος ότι όλα αυτά γίνονται για την προστασία των εργασιακών θέσεων ή για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων;

Ας μη γελιόμαστε επιτέλους.

Η διασφάλιση θέσεων, έτσι όπως την θέτουν οι κυβερνητικοί παράγοντες, έχει να κάνει με τον αριθμό και όχι με τα πρόσωπα, άρα δικαιούμαστε να συμπεράνουμε ότι ανοίγει ο δρόμος για απολύσεις και προσλήψεις με βάση τους νέους επαχθείς όρους… Για να ευνοηθούν όχι φυσικά οι εργαζόμενοι…

 

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου