«Δεν ελπίζω τίποτα. Δεν φοβάμαι τίποτα… είμαι άνεργη». Σύνθημα γραμμένο σε πολλούς τοίχους της πόλης που δίνει πλέον μία νέα διάσταση σε όλα αυτά που βιώναμε μέχρι τώρα. Και πώς να ελπίζει κάτι παραπάνω ένας άνεργος, αφού πλέον προσδοκίες δεν μπορούν να έχουν καν οι εργαζόμενοι.
Ο νέος προϋπολογισμός που κατατέθηκε χθες σε φλασάκι… όπως μας ενημέρωσαν οι κοινοβουλευτικοί συντάκτες δεν αφήνει κανένα περιθώριο για προσδοκίες. Χαράτσι παντού. Στα τρόφιμα αύξηση ΦΠΑ, στο ψωμί αύξηση ΦΠΑ, απολύσεις συμβασιούχων και έπεται συνέχεια. Διαβάζεις και φρίττεις. Νομίζεις ότι αφορούν σε άλλη χώρα και όμως αφορούν εμάς.
Η κυβέρνηση σε συνεργασία με τους δανειστές μας… συνέταξε έναν προϋπολογισμό τρόμου, έναν προϋπολογισμό που πάλι προβλέπει αφαίμαξη του δικού μας εισοδήματος προς όφελος των εχόντων και κατεχόντων, που και να κληθούν να πληρώσουν κάτι παραπάνω δεν πρόκειται να τους κακοφανεί.
Τι να πληρώσει όμως επιπλέον ένας άνεργος ή ένας μεροκαματιάρης; Πόσο να σφίξει ακόμη το ζωνάρι ένας οικογενειάρχης που βλέπει το εισόδημά του να εξανεμίζεται ή ένας συνταξιούχος που έχει περιορίσει ακόμη και το καφεδάκι;
Οι νέες αυξήσεις στα προϊόντα ευρείας κατανάλωσης ασφαλώς και δεν πλήττουν άλλον παρά την πλειοψηφία των νοικοκυριών. Οι αυξήσεις στις ΔΕΚΟ, στα εισιτήρια, προκαλούν απόγνωση στα λαϊκά στρώματα και όχι φυσικά στους Λάτσηδες και στους Βαρδινογιάννηδες και τους Κοκαλαίους αυτής της χώρας.
Θα πούμε το ψωμί – ψωμάκι έλεγε χαριτολογώντας συνάδελφος και πραγματικά δεν έχει άδικο. Έτσι όπως πάνε τα πράγματα πολύ σύντομα θα υποχρεωθούμε να καταναλώνουμε τα απολύτως απαραίτητα. Είναι μονόδρομος αυτό θέλουμε δεν θέλουμε. Κανείς άλλωστε δεν μας ρώτησε. Απλά είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχτούμε μία πορεία και όπου μας βγάλει. Εάν θα αντέξουμε ή όχι θα φανεί στην πορεία, οι κυβερνώντες πάντως για μία ακόμη φορά μας διαβεβαιώνουν ότι θα αντέξουμε. Δεν ξέρουμε ποιους και με ποια κριτήρια λαμβάνουν ως μέτρο για να κάνουν αυτή την εκτίμηση, είναι πάντως καθησυχαστικοί και αυτό είναι το ανησυχητικό. Για να είμαστε πάντως ακριβοδίκαιοι από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός μίλησε για καθαρή τριετία… έπρεπε να περιμένουμε τα χειρότερα. Μας προειδοποίησε… Έπρεπε να είμαστε πιο ψυλλιασμένοι. Δεν δικαιούται κανείς να λέει ότι δεν ήξερε. Απλά μπορεί να παραδεχτεί ότι έκανε λάθος. Μόνο που το λάθος αυτό όπως όλα τα μεγάλα λάθη πληρώνονται ακριβά. Όπως θα πληρώσουμε και εμείς τώρα… για μία ακόμη φορά. Και από ό,τι δείχνουν τα πράγματα, δεν θα είναι και η τελευταία.
