Οσο το ασφαλιστικό σύστημα συνδέεται με τους δημοσιονομικούς περιορισμούς στη χώρα μας, τόσο θα γίνεται πιο επείγουσα η ανάγκη να αναζητηθούν εναλλακτικές στρατηγικές για τη διασφάλιση μακροχρόνιας βιωσιμότητας.
Ενάμιση χρόνο μετά την εφαρμογή του νόμου Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό, αντιλαμβάνεται και ο πιο αδαής, πως όσοι εναντιώνονταν εξαρχής στον συγκεκριμένο νόμο και τον χαρακτήριζαν «έκτρωμα» είχαν απόλυτο δίκιο, καθώς έχει δημιουργήσει μία νέα γενιά φτωχών χαμηλοσυνταξιούχων αφού οι περικοπές δεν έχουν τέλος.
Εκτός από τις μειωμένες αποδοχές, υπάρχουν επίσης ρυθμίσεις οι οποίες έχουν ήδη επιφέρει περικοπές στο ΕΚΑΣ που έχει γίνει πλέον φιλοδώρημα, καθώς επίσης ο επανυπολογισμός που έχει προκαλέσει μειώσεις σε κύριες και επικουρικές συντάξεις
Κι όμως όσοι γνωρίζουν τη λειτουργία του είναι βέβαιοι πως το ασφαλιστικό σύστημα δεν γίνεται βιώσιμο με τον νέο ασφαλιστικό νόμο, αφού η υλοποίησή του έχει ήδη δημιουργήσει μία νέα κατηγορία συνταξιούχων στα όρια της φτώχειας.
Από τη στιγμή που βασίζεται μόνο σε περικοπές των συντάξεων και όχι σε ενίσχυση του συστήματος με νέες εισφορές, που σημαίνει ανάπτυξη και νέες θέσεις εργασίας, με μαθηματική ακρίβεια εκτιμάται πως κάποια στιγμή θα καταρρεύσει.
Με λίγα λόγια, η σύγκρουση των γενεών μεταξύ παλιών και νέων συνταξιούχων έχει ήδη ξεκινήσει. Το βιοτικό επίπεδο των συνταξιούχων φθίνει συνεχώς, όπως και των νέων, καθώς πλέον οι εισφορές δίνονται για να πληρωθούν συντάξεις προηγούμενων γενεών, αφού δεν υπάρχει αποθεματικό από τις περικοπές που έχουν γίνει μέχρι τώρα, γιατί αυτό δόθηκε για να καλυφθούν οι ανάγκες συνταξιοδότησης νέων συνταξιούχων, και έτσι το αποθεματικό των ταμείων διαρκώς περιορίζεται.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Σάββα Ρομπόλη, η κατάσταση θα γίνει ακόμα πιο δύσκολη τη δεκαετία 2020-2030, οπότε και θα συνταξιοδοτηθούν οι Ελληνες που γεννήθηκαν το 1960. Τα στοιχεία λένε ότι από το 1960 και έπειτα είχε καταγραφεί μία σημαντική αύξηση στον αριθμό γεννήσεων. Αν αυτό ισχύει σημαίνει πως θα έχουμε μεγαλύτερο αριθμό συνταξιοδοτήσεων και αυτό συνεπάγεται ότι χρειαζόμαστε περισσότερους πόρους για να χρηματοδοτηθούν συντάξεις νέων συνταξιούχων, τόνισε.
Με τα σημερινά δεδομένα η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού, χωρίς η καταβολή των υποχρεώσεών του να δημιουργεί ελλείμματα, φτάνει μέχρι το 2024 χωρίς άλλες περικοπές συντάξεων, μετά όμως αρχίζουν να δημιουργούνται ελλείμματα λόγω της γήρανσης του πληθυσμού που θα βγαίνει μαζικά στη σύνταξη.
Η μόνη λύση, είναι να εφαρμοστεί μία κυβερνητική πολιτική που θα είναι αυστηρά προσηλωμένη στην ανάπτυξη, ώστε να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, άρα και αύξηση ασφαλιστικών εισφορών στα ταμεία.
Όσο το ασφαλιστικό σύστημα συνδέεται με τους δημοσιονομικούς περιορισμούς στη χώρα μας, τόσο θα γίνεται πιο επείγουσα η ανάγκη να αναζητηθούν εναλλακτικές στρατηγικές για τη διασφάλιση μακροχρόνιας βιωσιμότητας. Σε διαφορετική περίπτωση, σε λίγα χρόνια πάλι θα χρειάζεται νέος νόμος για να μη βουλιάξουν τα ταμεία, λαμβανομένων υπόψη και των δυσμενών δημογραφικών εξελίξεων στη χώρα μας.
