Οι μεταλλεργάτες χθες έκαναν πορεία στο κέντρο της Αθήνας. Οι εργάτες ζητούσαν έκτακτη οικονομική ενίσχυση 1.200 ευρώ σε όλους τους ανέργους, υποστηρίζοντας ότι εξασφάλισαν από τον ΟΑΕΔ απόφαση επέκτασης του εποχιακού επιδόματος για όσους το 2008 και το 2009 έχουν τουλάχιστον 30 ένσημα, το 2009 δεν έχουν πάνω από 250 και το πρώτο εξάμηνο του 2010 δεν έχουν πάνω από 100.
Απάντηση φυσικά δεν πήραν παρά μόνο… μερικά χημικά φιλοδώρημα. Δεν είναι η πρώτη φορά, γνωστή η τακτική που ακολουθείται για να προστατευθούν τα δημόσια κτήρια στα υπουργεία.
Ανάλογο αίτημα δεν έχουν μόνο οι μεταλλεργάτες αλλά και οι οικοδόμοι. Οι κλάδοι αυτοί πλήττονται ιδιαίτερα και φυσικά δεν είναι οι μοναδικοί. Χθες ήταν οι μεταλλεργάτες, αύριο θα είναι οι οικοδόμοι και μεθαύριο κάποιοι άλλοι.
Οι εργαζόμενοι βγαίνουν στο δρόμο γιατί δεν έχουν δουλειά και αναζητούν επίδομα στήριξης.
Δεν έχουν ένσημα αφού είναι άνεργοι και σε λίγο καιρό δεν θα έχουν ασφάλιση για τα παιδιά τους. Και επειδή δεν έχουν λεφτά δεν θα μπορούν να επισκεφτούν καν το γιατρό εάν χρειαστεί.
Δεν μιλάμε φυσικά για τα χαμένα ένσημα… προκειμένου να κατοχυρώσουν σύνταξη. Αυτή σε λίγο καιρό θα είναι άπιαστο όνειρο.
Το σκηνικό είναι εκρηκτικό. Την ίδια στιγμή στο 12,2% «σκαρφάλωσε» το ποσοστό ανεργίας τον Αύγουστο από 12% που ήταν τον προηγούμενο μήνα και 9% τον Αύγουστο του 2009, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
Τα αδιέξοδα στο σπίτι κάθε ανέργου ή εν δυνάμει ανέργου είναι πλέον μεγάλα. Άλλο να αισθάνεται κανείς εργασιακή ανασφάλεια και άλλο να μην έχει να αγοράσει τα απαραίτητα για το μεσημεριανό τραπέζι, να μην του φτάνουν για το φροντιστήριο του παιδιού, να δανείζεται για να εξασφαλίσει θέρμανση και να δουλεύει μεροκάματο στην οικοδομή ακόμη και χωρίς ένσημα για να έχει ένα μεροκάματο.
Μπορεί σε πολλά αυτιά αυτά να ακούγονται υπερβολικά. Ίσως κάποιοι να μιλήσουν και για λαϊκισμό. Είναι προφανώς αυτοί που δεν αγχώνονται γιατί έχουν εξασφαλίσει όχι μόνο τα ως προς το ζην αλλά και κάτι παραπάνω. Γι’ αυτό και ίσως εργαζόμενοι που βγαίνουν στους δρόμους και διεκδικούν να τους φαίνονται γραφικοί.
Έτσι φαίνεται εάν τους παρακολουθείς από τον καναπέ ή από το τζάκι του σπιτιού σου. Εάν όμως έχει μοιραστεί και εσύ τις ίδιες ανάγκες και την ίδια αγωνία, τους καταλαβαίνεις. Και γιατί όχι, τους δικαιώνεις κιόλας. Δεν τρελάθηκαν ξαφνικά και βγήκαν χειμωνιάτικα στους δρόμους για την πλάκα τους.
