Το θέμα ωστόσο της δημόσιας υγιεινής και της έλλειψης καθαριότητας, που έχει βγάλει στο δρόμο το προσωπικό των ασφαλιστικών ταμείων, δεν έχει πράγματι προηγούμενο. Δεν είναι δυνατόν, ο ΕΦΚΑ να μην μπορεί να ανταποκριθεί και να διεκπεραιώσει ακόμη και στοιχειώδεις λειτουργίες,
To γεγονός ότι ένα χρόνο μετά την επίσημη λειτουργία του ο ΕΦΚΑ, δεν έχει σταθεί στα πόδια του, επιβεβαιώνει, αν μη τι άλλο, με πόσο πρόχειρο τρόπο στήθηκε εξαρχής.
Ένα χρόνο μετά, προκύπτουν διαρκώς προβλήματα δυσλειτουργίας, τα οποία είναι εις βάρος τόσο του προσωπικού του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης όσο και των ασφαλισμένων.
Οι εργαζόμενοι είχαν εκφράσει επανειλημμένα τις επιφυλάξεις τους για το όλο εγχείρημα. Διαφώνησαν εξαρχής, τόσο με τον οργανωτικό σχεδιασμό του νέου φορέα, όσο και με τον τρόπο υλοποίησής του. Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που επικρίθηκαν για συγκεκριμένες λανθασμένες ή επιπόλαιες αποφάσεις της Διοίκησης, αλλά και για άστοχες παρεμβάσεις και νομοθετικές πρωτοβουλίες της ηγεσίας του υπ. Υγείας που βεβιασμένα θεσμοθέτησε το νέο ασφαλιστικό φορέα.
Το θέμα ωστόσο της δημόσιας υγιεινής και της έλλειψης καθαριότητας, που έχει βγάλει στον δρόμο το προσωπικό του ΕΦΚΑ σε όλες τις πόλεις, δεν έχει πράγματι προηγούμενο. Δεν είναι δυνατόν, ο ΕΦΚΑ να μην μπορεί να ανταποκριθεί και να διεκπεραιώσει ακόμη και στοιχειώδεις λειτουργίες, όπως τη διευθέτηση του ζητήματος της καθαριότητας των εργασιακών χώρων μέσω της έγκαιρης ολοκλήρωσης των σχετικών διαδικασιών.
Η κατάσταση υγιεινής στους χώρους εργασίας είναι άθλια, απαράδεκτη αλλά και επικίνδυνη για την υγεία εργαζομένων και ασφαλισμένων.
Η αντιμετώπιση και τα σχόλια από το συναλλασσόμενο κοινό κάθε άλλο παρά κολακευτικά είναι για τη συνολική εικόνα ενός οργανισμού, που καθημερινά καλείται να εξυπηρετήσει δεκάδες συναλλασσόμενους πολίτες.
Το πρόβλημα δεν είναι απλό. Και ούτε αποτελεί λύση να καθαρίζουν τους χώρους οι εργαζόμενοι του ΕΦΚΑ. Ο επείγοντας χαρακτήρας του θέματος, θα έπρεπε να έχει κινητοποιήσει όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες για να επισπευστεί ο διαγωνισμός, ή τουλάχιστον μέχρι να ολοκληρωθεί, να βρεθεί μία εναλλακτική λύση.
Η καθαριότητα των κτιρίων των δημοσίων υπηρεσιών, έχει συζητηθεί πολύ στο δημόσιο διάλογο. Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, διαδοχικά όλα τα υπουργεία, οι ΔΕΚΟ και οι δημόσιες υπηρεσίες, αποφάσισαν να «ξεφορτωθούν» το προσωπικό που είχαν στον τομέα της καθαριότητας και να συνάψουν συμβάσεις με ιδιωτικές εταιρείες , που αναλάμβαναν εργολαβικά τον καθαρισμό των κτιρίων με δικό τους προσωπικό.
Τα τελευταία δύο χρόνια η σημερινή κυβέρνηση, αποφάσισε να αλλάξει το θεσμικό πλαίσιο και έτσι σταδιακά άρχισαν οι δημόσιοι φορείς να προχωρούν σε διαγωνισμούς με ατομικές συμβάσεις και να προσλαμβάνουν με τη νέα διαδικασία πλέον το προσωπικό τους, προβάλλοντας τον ισχυρισμό πως το κόστος είναι μικρότερο για το Δημόσιο.
Μπορεί αυτό να ισχύει, αν όμως το Δημόσιο δεν είναι ικανό να υποστηρίξει την επιλογή του και αυτό στρέφεται εις βάρος των πολιτών, τότε ασφαλώς η επιλογή δεν δικαιώνεται. Πολλώ δε μάλλον, όταν μιλάμε για φορείς όπως τα ασφαλιστικά ταμεία, για τα οποία οι ασφαλισμένοι έχουν πληρώσει κατά τη διάρκεια του ασφαλιστικού τους βίου, «τα μαλλιά της κεφαλής τους» για να απολαμβάνουν -υποτίθεται- τις ανάλογες υπηρεσίες.
