Για μία ακόμη φορά προκειμένου να περάσει μία απόφαση με πολιτικό κόστος επιστρατεύονται τα ΜΜΕ και φυσικά… τα αντανακλαστικά της κοινωνίας για να «πέσει» όσο το δυνατόν πιο μαλακά.
Ο λόγος για τις αλλαγές στον ΟΣΕ. Μπορεί όλοι να αναγνωρίζουν ότι ο συγκεκριμένος οργανισμός θέλει νοικοκύρεμα και πρώτοι οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ το επιζητούν αυτό, η εκτίμηση ωστόσο αυτή απέχει πολύ από το «λιντσάρισμα» που επιχειρείται από συγκεκριμένα μεγάλα εκδοτικά συμφέροντα.
Απίστευτο μελάνι έχει χυθεί το τελευταίο διάστημα και έχουν κατασυκοφαντηθεί ακόμη και οι σιδηροδρομικοί των 1350 και 1600 ευρώ με 30 χρόνια προϋπηρεσία που ούτε στον ύπνο τους -για να τα λέμε απλά τα πράγματα- δεν είδαν εκκαθαριστικά 60.000 και 65.000 ευρώ, όπως επικαλούνται «στρατευμένες φωνές» που όμως δεν τολμούν να αποκαλύψουν σε ποιους αναφέρονται.
Η λάσπη πέφτει πλέον με τον ανεμιστήρα. Βουρ… και όποιον πάρει ο χάρος στην κυριολεξία, με τους περισσότερους σιδηροδρομικούς να νιώθουν απροστάτευτοι αφού ακόμη και η φυσική τους ηγεσία, ο πρόεδρος και ο διευθύνων σύμβουλος του ΟΣΕ, αφού διορίζονται από την Κυβέρνηση, εννοείται ότι δεν αντιδρούν στα όσα «κομπογιαννίτικα» γράφονται αδιάκριτα από όσους αισθάνονται ξαφνικά ότι ανακάλυψαν την Αμερική.
Δεν ήμουν κόρη σιδηροδρομικού, ούτε κανείς από τους οικείους μου απασχολήθηκε στο σιδηρόδρομο. Έμαθα ωστόσο από μικρό παιδί να αγαπάω το σιδηρόδρομο και να ζω «παρέα» με το τρένο, να μοιράζομαι… μαζί με επιβάτες και σιδηροδρομικούς τα καθημερινά δρομολόγιά του…
Έχοντας την τιμή να συνομιλώ με πολλούς από τους υπαλλήλους στο Σιδηρόδρομο του Βόλου, μπορώ αβίαστα να πω ότι «η στοχοποίησή τους είναι άδικη… και εν πολλοίς στημένη» διότι γνωρίζω πολλές οικογένειες αυτών που δίνουν μάχη καθημερινά για να μπορούν να σταθούν όπως όλοι μας όρθιοι σε αυτή την κρίση.
Την ίδια στιγμή επιβάτες συνωστίζονται στα λίγα τρένα σα να βρισκόμαστε σε τριτοκοσμική χώρα. Το γραφείο εισιτηρίων γίνεται καθημερινά δέκτης παραπόνων με συχνούς διαπληκτισμούς με έξαλλους επιβάτες που θέλουν να ταξιδέψουν
Η αλλοπρόσαλλη απόφαση της προηγούμενης Διοίκησης να καταργήσει δρομολόγια από Βόλο προς Λάρισα και το αντίστροφο κόστισε σημαντικά σε χρήμα αλλά και εργατοώρες του προσωπικού.
Υπολογίζεται μάλιστα ότι περίπου 9.000 επιβάτες από τη στιγμή που μειώθηκαν τα δρομολόγια “γύρισαν την πλάτη στον ΟΣΕ”. Τι έκαναν άραγε για να τα αντιμετωπίσουν αυτά;
Τα έσοδα που πλέον δεν μπαίνουν στα ταμεία του ΟΣΕ είναι σημαντικά, φαίνεται όμως ότι αυτό δεν αρκεί για να ιδρώσει το αυτί και της νέας διοίκησης που αφού δεν αντιδρά, εκτιμάται ότι συναινεί… στον τεμαχισμό του σιδηρόδρομου.
Για όσους δεν το κατάλαβαν αυτή θα είναι η αρχή του τέλους. Το κύκνειο άσμα του Σιδηρόδρομου, πανελλαδικά αλλά και τοπικά. Και αυτό δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους του ΟΣΕ αλλά ολόκληρη την κοινωνία που οφείλει να κλείσει τα αυτιά της στους όψιμους υπερασπιστές των αλλαγών και να συνειδητοποιήσει ότι άλλο πράγμα η περικοπή δαπανών στο δημόσιο και άλλο η απαξίωση του σιδηρόδρομου και η πλήρη εργολαβοποίηση σημαντικών λειτουργιών που μέχρι σήμερα έχουν παραμείνει στον ΟΣΕ μόνο και μόνο επειδή υπήρξε σθεναρή αντίσταση από τους εργαζόμενους.
