Η νέα υπουργός Εργασίας ως εκ θαύματος ανακάλυψε… ξαφνικά ότι αντίδοτο για την αντιμετώπιση των προβλημάτων είναι το τσαλάκωμα των εργαζομένων.
Η ελαστικοποίηση των αμοιβών των εργαζομένων σε επιχειρήσεις που κινδυνεύουν να κλείσουν εξετάζεται σοβαρά από το υπουργείο Εργασίας, ενώ για την εξισορρόπηση της δυσμενούς κατάστασης καταρτίζει ειδικά προγράμματα για την διασφάλιση 400.000 θέσεων εργασίας μέσω του ΟΑΕΔ.
Ειδικότερα, σε επιχειρήσεις που κινδυνεύουν να κλείσουν θα δίνεται -διαβάζουμε- για ένα χρονικό διάστημα στους εργαζόμενους η δυνατότητα καταβολής χαμηλότερων αποδοχών από όσα προβλέπουν οι κλαδικές συμβάσεις, υπό την προϋπόθεση ότι θα συνάπτεται ειδική επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση για τη σχετική απόκλιση (μείωση μισθολογικού κόστους εργασίας). Τις προϋποθέσεις και τα κριτήρια που θα ισχύσουν θα τα καθορίσει λεπτομερώς ειδική υπουργική απόφαση που θα υπογραφεί μέσα στις επόμενες εβδομάδες.
Την ίδια στιγμή με νέα προγράμματα του ΟΑΕΔ -προαναγγέλλεται- θα επιδιωχθεί η διατήρηση θέσεων εργασίας μέσω της επιδότησης των ασφαλιστικών εισφορών (μείωση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας).
Όλα αυτά την ώρα που η Κυβέρνηση εκτιμά ότι το 2011 θα υπάρξουν 145.000 νέοι άνεργοι (θα φτάσει στο 14,5% η ανεργία), ενώ η ΓΣΕΕ παρατηρεί ότι οι άνεργοι θα αγγίξουν το ένα εκατομμύριο. Μεγάλη η απόκλιση μεταξύ των δύο πλευρών όπως και μεγάλη η απόκλιση αυτών που σχεδιάζει η κ. Κατσέλη με αυτά που τουλάχιστον γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.
Το Υπουργείο Εργασίας ξαφνικά αντί να προστατεύει καταρχήν τα συμφέροντα της εργασίας, άρα και των εργαζομένων, φαίνεται να προασπίζεται κυρίως τα συμφέροντα του εργοδότη.
Και μπορεί όλοι οι εργοδότες να μην είναι συλλήβδην κακοί, μπορεί φυσικά να χρειάζονται ελαφρύνσεις που θα πρέπει να γίνουν στις επιχειρήσεις αρκεί να είναι ανταποδοτικές για να διατηρηθούν θέσεις εργασίας, όμως η ελαστικοποίηση του μισθού… σε καμία περίπτωση δεν νοείται πολλώ δε μάλλον δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται… ως δυνατότητα για τον εργαζόμενο.
Εκτός και εάν ουσιαστικά στο Υπουργείο Εργασίας έχουν αποδεχτεί ότι εδώ που φτάσαμε θα πρέπει να την πληρώνουν μόνο οι εργαζόμενοι και έτσι αποφασίσουν να πολιτεύονται με γνώμονα τι συμφέρει στη μία πλευρά αποκλειστικά.
Εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και του κλίματος εργασιακής ανασφάλειας οι εργαζόμενοι ούτως ή άλλως βιώνουν πλέον στο πετσί τους , τι σημαίνει εργοδοτική αυθαιρεσία σε πολλές περιπτώσεις. Έρχεται τελικά τώρα το Υπουργείο μετά τους αντεργατικούς νόμους του καλοκαιριού να ολοκληρώσει το έργο του, νομιμοποιώντας με τέτοιους σχεδιασμούς… την σταδιακή εξόντωση της εργατικής τάξης. Τελικά και που ακούμε όλα αυτά που ακούμε και αντέχουμε ακόμη «γατζωμένοι» στον καναπέ, είναι πράγματι θαύμα.
