Βιβλιαράκι 33 σελίδων κυκλοφόρησε όπως διάβαζα χθες η Ν.Δ. με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Και αμέσως σκέφτηκα ότι αν με την ίδια σπουδή έσπευδαν να αναδείξουν τα προβλήματα που εν πολλοίς διόγκωσαν οι ίδιοι με την πολιτική τους τα τελευταία έξι χρόνια, ίσως κάποιες τέτοιες ειδήσεις… να έπεφταν πιο χαλαρά στο DNA μας…
Ούτως ή άλλως από ό,τι έχει δείξει η νεώτερη ιστορία τα δύο μεγάλα κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία όταν έρχονται στην αξιωματική αντιπολίτευση αρχίζουν και δραστηριοποιούνται προς την κατεύθυνση ανάδειξης προβλημάτων.
Όταν βρίσκονται στην εξουσία απλά τα διαχειρίζονται και τις περισσότερες φορές όχι με αποτελεσματικό τρόπο.
Με λίγα λόγια εάν είχαν ξοδέψει ανάλογη διάθεση στην αυτοκριτική τους τα κόμματα, ειδικά όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση, τότε ίσως υπήρχε ελπίδα.
Η Νέα Δημοκρατία στην παρούσα φάση, όπως και το ΠΑΣΟΚ όταν ήταν στην αξιωματική Αντιπολίτευση, επενδύει τώρα στις αντιδράσεις που υπάρχουν για τη σημερινή κυβερνητική πολιτική.
Ελπίζει ότι το ΠΑΣΟΚ θα αποδειχθεί χειρότερο από αυτούς, ώστε να ξεχαστεί η δική τους «μαύρη εξαετία». Μπορεί όμως ένα κόμμα να επενδύει στο αύριο, ποντάροντας στην καταστροφή ή την ισοπέδωση; Εκτιμώ πως όχι.
Αυτό που προέχει και που στο κάτω – κάτω ενδιαφέρει τους πολίτες είναι να ασκήσει το θεσμικό της ρόλο η Ν.Δ. ως αξιωματική αντιπολίτευση για να γίνει καλύτερη και η Κυβέρνηση.
Η κοινή γνώμη περιμένει να αναδειχτεί ότι το πρόβλημα της ανεργίας είναι δομικό και χρειάζονται ουσιαστικές παρεμβάσεις και μέτρα για να αντιμετωπιστεί. Η κοινή γνώμη περιμένει όχι μόνο να αναδειχτούν τα κακώς κείμενα των δημοσίων υπηρεσιών, αλλά και να λυθούν τα προβλήματα της γραφειοκρατίας που επιμένουν να πνίγουν επενδύσεις μικρές και μεγαλύτερες.
Σε πνίγει ο θυμός φτάνοντας στο γκισέ των περισσοτέρων δημοσίων υπηρεσιών και διαπιστώνοντας τη μεγάλη έλλειψη προσωπικού , καταγράφοντας ότι τα επιδοτούμενα προγράμματα έχουν τέτοιες προϋποθέσεις και δεσμεύσεις που οι επιχειρήσεις τα αποφεύγουν και ότι η απορροφητικότητα ανέργων με τέτοια προγράμματα είναι μηδαμινή.
Σε όλα αυτά και ακόμη περισσότερα χρειαζόμαστε ως πολίτες απαντήσεις. Αισθανόμαστε τις περισσότερες φορές ότι δεν έχουμε φωνή να μας εκπροσωπήσει στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Όχι γιατί δεν γίνεται, αλλά γιατί τις περισσότερες φορές η εκάστοτε Κυβέρνηση διαπιστώνει και μετά πέφτει με τα μούτρα στη διαχείριση… και η αντιπολίτευση καταγγέλλει. Έτσι όμως πώς να ξεφύγουμε από αυτά που μας θλίβουν σαν κοινωνία;
