Ημιαπασχόληση ή απόλυση; Με αυτήν την απειλή ζουν καθημερινά εκατοντάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα πλέον στο Βόλο. Σε ημερήσια διάταξη πλέον οι απολύσεις σε βιομηχανίες και μικρότερες επιχειρήσεις, ενώ σε πολλές περιπτώσεις ζητείται από τους εργαζόμενους να υπογράψουν νέες συμβάσεις εργασίας που προβλέπουν μείωση ωραρίου και μισθού, κάτι που επιτρέπει φυσικά… η νέα νομοθεσία.
Καταγγελίες εργαζομένων για τέτοιου είδους διλήμματα φτάνουν καθημερινά στο Εργατικό Κέντρο Βόλου, που πλέον έχει σημάνει συναγερμό αφού η κατάσταση τείνει να τεθεί εκτός ελέγχου. Παράλληλα τα λουκέτα στην αγορά σε πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις και εμπορικά συνεχίζονται με αποτέλεσμα να χάνονται επιπλέον θέσεις εργασίας, με τους συνδικαλιστές να επιμένουν ότι το κύμα απολύσεων θα ενταθεί.
Οι εργοδότες -εκμεταλλευόμενοι το νέο νόμο και επικαλούμενοι την κρίση- όχι απλά ζητούν, αλλά με τη δύναμη του νόμου ουσιαστικά επιβάλλουν την καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων και την υπογραφή νέων που προβλέπουν λιγότερες ώρες δουλειάς και μειωμένο μισθό. Αρκετοί εργαζόμενοι έχουν προειδοποιηθεί το τελευταίο διάστημα να υπογράψουν τις νέες «συμβάσεις», όπου προβλέπεται μείωση μισθού έως και 25% με μοναδική εναλλακτική λύση την… πόρτα της εξόδου.
Διανύουμε την περίοδο του εκφοβισμού. Θα ακολουθήσει η περίοδος των εκβιασμών και σταδιακά των μαζικών απολύσεων.
Την ίδια στιγμή η «μαύρη» εργασία ανθεί (ιδιαίτερα σε καφέ, μπαρ και εστιατόρια), ενώ δεκάδες εργαζόμενοι ξενοδοχείων υπογράφουν συμβάσεις για τετράωρη απασχόληση, δουλεύουν οκτώ ή και δέκα ώρες και πληρώνονται με το μισθό της σύμβασης. Η όλη κατάσταση παραπέμπει πλέον σε εργασιακό μεσαίωνα.
Η όλη κατάσταση θυμίζει την εκκωφαντική ηρεμία πριν από την καταιγίδα. Οι περισσότεροι κλάδοι τείνουν να γίνουν προβληματικοί, αν δεν έχουν γίνει ακόμη.
Η απειλή της απόλυσης σε περίπτωση που οι εργαζόμενοι δεν δεχτούν την υπογραφή συμβάσεων που προβλέπουν λιγότερες ώρες δουλειάς και μείωση μισθού έχει γίνει πλέον καθημερινός βραχνάς σε δεκάδες χώρους δουλειάς.
Και όλα αυτά ενώ η νέα ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας επιμένει ότι θα έρθει και η ώρα της απασχόλησης. Όμως «τα όπλα» που έχει στα χέρια του ο κάθε εργοδότης βάσει της νέας εργατικής νομοθεσίας άνοιξαν ήδη διάπλατα τις πόρτες της ανεργίας. Έρχεται τώρα και το δικαίωμα μονομερούς παρέμβασης στον ΟΜΕΔ για να αφοπλίσει το συνδικαλιστικό κίνημα από ένα ακόμη επιχείρημα που είχε να υποχρεώσει τους εργοδότες σε διαβούλευση.
Όποιος νομίζει ότι τα χειρότερα πέρασαν, πλανάται πλάνην οικτρά… Αυτό δείχνει η σκληρή πραγματικότητα. Δεν έχουμε φτάσει ακόμη «στον πάτο του βαρελιού» έλεγε προχθές γνωστός συνδικαλιστής. Τι να περιμένουμε ακόμη άραγε;
