Τελικά στη σημερινή Κυβέρνηση τείνει να εξελιχθεί σε παθογένεια η έλλειψη συντονισμού και συνεννόησης. Ένα χρόνο μετά την ανάληψη της εξουσίας και καθημερινά καταγράφονται ολοένα και περισσότερα κρούσματα διγλωσσίας, δείγμα και αυτό της έλλειψης ουσιαστικής πολιτικής στόχευσης.
Το τελευταίο παράδειγμα με την περαίωση δείχνει περίτρανα ότι στην Κυβέρνηση οι υπουργοί… επεξεργάζονται λύσεις, για τις οποίες όμως δεν γίνεται καμία ουσιαστική διαβούλευση, με αποτέλεσμα όταν τα θέματα συζητιούνται στις αρμόδιες επιτροπές να γίνεται χαμός.
Οι βουλευτές αντιδρούν, θέτοντας επί της ουσίας ζητήματα και προβληματισμούς και η εικόνα της Βαβέλ… αποτελεί πλέον καθημερινότητα στα βουλευτικά έδρανα. Μέχρι ενός βαθμού κανείς μπορεί να κατανοήσει και να δικαιολογήσει εν πολλοίς τη στάση των βουλευτών.
Αντιμετωπίζονται απλά… ως η ψήφος που θα μετρηθεί στην πλειοψηφία για να ψηφιστεί ένα νομοσχέδιο. Αγνοούνται τις περισσότερες φορές στις κρίσιμες αποφάσεις και καλούνται εκ των υστέρων να βάλουν πλάτη. Η εσωτερική δημοκρατία «χωλαίνει» και αυτό πλέον είναι ηλίου φαεινότερον όχι μόνο σε επίπεδο Κοινοβουλευτικής Ομάδας αλλά και στο ίδιο το κόμμα.
Βουλευτές, συνδικαλιστές, κομματικά στελέχη απολογούνται καθημερινά στους εργαζομένους, στους ανέργους, στους επαγγελματίες και γίνονται αποδέκτες της γκρίνιας και της πίεσης όλης της κοινωνίας για τα μέτρα που εφαρμόζονται.
Οι περισσότερες συσκέψεις που γίνονται απλά λειτουργούν εκτονωτικά, χωρίς όμως να δίνεται διέξοδος και πολιτική επιχειρηματολογία που μπορεί να πείσει. Τουναντίον… προκρίνονται οι απόψεις Πάγκαλου («όλοι μαζί τα φάγαμε» κ.α.) ως αντίβαρο… που εάν μη τι άλλο προκαλούν περισσότερο την κοινωνία, γιατί πολύ απλά η Κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ δείχνουν να δυσκολεύονται να συνεννοηθούν με τους κοινωνικούς φορείς, σε μια εποχή που οι αντοχές της κοινωνίας σε τέτοιες λογικές είναι μικρότερες παρά ποτέ.
Όλοι έχουμε συνειδητοποιήσει το πρόβλημα της χώρας. Αυτό που δεν καταλαβαίνουμε μέχρι τώρα είναι γιατί δεν το πληρώνουν όλοι και πριν από όλα εκείνοι που το δημιούργησαν.
Η κυβέρνηση, ένα χρόνο μετά την εκλογή της, οφείλει να σταματήσει τον μονόπλευρο προσανατολισμό της μόνο στην οικονομία και πως θα γεμίσουν τα ταμεία του κράτους κυρίως από εμάς, τους μη έχοντες και κατέχοντες.
Οφείλει επίσης να απομονώσει απόψεις όπως αυτές του αντιπροέδρου της, διότι πυροδοτούν το κλίμα και δεν θέλει πολύ ακόμη να της γυρίσουν πολλοί μαζί την πλάτη.
Τέλος υποχρεούται επιτέλους να εφαρμόσει πολιτικές που θα δίνουν πραγματικά ανάσα στους χειμαζόμενους… Με διαπιστώσεις, μεγαλοστομίες, ευχές και βαρύγδουπες… προπαγανδιστικές επικοινωνιακού τύπου ανακοινώσεις για τις επενδύσεις… που θα έρθουν… το ταμείο του κάθε νοικοκυριού δεν γεμίζει. Και οι Έλληνες «σκέφτονται» κυρίως με την τσέπη τους. Δύσκολο να τους αλλάξει κανείς, ειδικά όταν αισθάνονται ότι ο δρόμος που τους δείχνουν οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο βιοτικό επίπεδο της γειτονικής Βουλγαρίας.
