Το τίμημα…

το-τίμημα-500259

Δεν υπάρχει χειρότερο αίσθημα για έναν εργαζόμενο να ξυπνάει το πρωί και να σκέφτεται πώς θα πάει στη δουλειά του, όταν μάλιστα δεν ξέρει τι θα αντιμετωπίσει.

Η ανασφάλεια όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το λιγότερο μπροστά στην εργοδοτική και ψυχολογική τρομοκρατία που μπορεί να αισθανθεί ο εργαζόμενος, ειδικά όταν έχει αποφασίσει να προασπίσει την αξιοπρέπειά του ακόμη και με το τίμημα να χάσει τη δουλειά του.

Αυτή την ψυχολογική τρομοκρατία κατήγγειλαν χθες ότι βιώνουν καθημερινά οι τρεις εργαζόμενοι της ΜΕΤΚΑ που απολύθηκαν, κέρδισαν τα ασφαλιστικά μέτρα, επέστρεψαν στη δουλειά τους, όμως τίποτα δεν ήταν όπως πριν.

Μπορεί να νιώθουν νικητές… γιατί ο αγώνας που έδωσαν ήταν άνισος, αλλά αναγνωρίστηκε η συνδικαλιστική δίωξη που τους έγινε, όμως μέσα στο εργοστάσιο βρήκαν «πόρτες» κλειστές.

Η εργοδοσία αρνείται να καταλάβει ότι η Δικαιοσύνη λειτουργεί όπως και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, γι’ αυτό και μόλις επέστρεψαν οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο φρόντισε να τους κάνει τη ζωή κόλαση.

Σπάσιμο νεύρων κανονικό.

Δεν έχουν κανένα αντικείμενο εργασίας, συνοδεύονται πάντα από έναν της ιδιωτικής ασφάλειας και, επιπλέον, μαζεύουν κάθε μέρα… έγγραφες επιπλήξεις… για το παραμικρό.

Πόσο να αντέξει ένας εργαζόμενος σε αυτή την ψυχολογική πίεση; Πολλώ δεν μάλλον όταν νιώθει απροστάτευτος και από το ίδιο το συνδικαλιστικό όργανο μέσα στο εργοστάσιο, που είναι το πρωτοβάθμιο σωματείο.

Η τακτική προέδρου και γραμματέα, που κατά καιρούς έχουν χαρακτηριστεί εργοδοτικοί και έχουν αποδοκιμαστεί με τον χειρότερο τρόπο από τις ίδιες τις παρατάξεις τους, συνηγορεί υπέρ της απαράδεκτης συμπεριφοράς της εταιρίας. Συνηγορεί με τον εργοδότη εναντίον συναδέλφων… γιατί η παρουσία και η φωνή τους «έγινε ενοχλητική».

Όποιος άκουγε χθες την κατάθεση ψυχής των τριών αντιλαμβανόταν αυτομάτως ότι πρόκειται για εργαζόμενους που ό,τι και να γίνει έχουν ήδη μετατραπεί σε «ψυχικά ράκη».

Όχι τόσο γιατί δεν έχουν αντικείμενο εργασίας, αλλά γιατί ορισμένοι προσπαθούν ντε και καλά να τους πείσουν να αισθανθούν «παρείσακτοι». Ευτυχώς που πρόκειται για παιδιά που το λέει η ψυχή τους και το απέδειξαν όταν έμειναν στα σκηνάκια… παρακινώντας την τοπική κοινωνία να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο εργοστάσιο και το προσωπικό του αλλά και τις συνδικαλιστικές παρατάξεις να «ορθώσουν» ανάστημα μπροστά στην εργοδοτική αυθαιρεσία.

Και επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι… οι τρεις αυτοί εργαζόμενοι το ξέρουν… και θα παλέψουν πάλι να μείνουν όρθιοι, όπως έκαναν μέχρι τώρα. Η στάση τους άλλωστε αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους εργαζόμενους. Τίποτα δεν τους χαρίστηκε, πάλεψαν και κέρδισαν. Εάν μη τι άλλο, το σεβασμό μας… γιατί όρθωσαν ανάστημα… όταν κάποιοι άλλοι… κρύβονταν πίσω.. από μισόλογα.

 

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου