Στην αρχή πίστευε κανείς ότι δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα. Στην πορεία όμως αποδείχτηκε ότι αρέσκονται να ζούνε σε εικονική πραγματικότητα.
Ο λόγος για τους «ενοίκους» του Υπουργείου Οικονομικών που ακόμη και όταν κοιμούνται σκέφτονται τρόπους για να μπορέσουν να γεμίσουν με χρήμα τα ταμεία του Κράτους. Αυτή είναι η δουλειά τους θα μου πει κανείς και σωστή μέχρι εδώ η επισήμανση.
Όμως πότε άραγε θα αναρωτηθούν γιατί δεν εισρέει ζεστό χρήμα στα ταμεία τους; Μήπως γιατί οι μαγαζάτορες επειδή περνούν ακόμη και εβδομάδες πλέον χωρίς σεφτέ δεν έχουν να πληρώσουν ΦΠΑ;
Μήπως επειδή όσοι χρωστάμε στην Εφορία, δεν μπορούμε καν να πλησιάσουμε για να κάνουμε ρύθμιση γιατί οι όροι είναι ασφυκτικοί και, άντε να την κάνεις, …τον επόμενο μήνα πώς θα πληρώσεις;
Μήπως γιατί πλέον ο μισθός δεν φτάνει για να πληρώνουμε τίποτα περισσότερο από δάνεια, ΔΕΚΟ και κάρτες, άρα πώς να ψωνίσουμε, άρα πώς η αγορά να κινηθεί;
Και άντε να πω ότι κοτζάμ Υπουργοί δεν προλαβαίνουν να επισκεφτούν το μάρκετ για να διαπιστώσουν από κοντά… το όργιο των ανατιμήσεων από μέρα σε μέρα στα ράφια.
Λογαριασμούς προφανώς δεν πληρώνουν οι ίδιοι, γιατί έχουν φροντίσει να πληρώνονται μέσω τραπέζης, συγγενείς και φίλους να τους μεταφέρουν την δυσφορία τους δεν έχουν;
Τους έχουν πείσει άραγε και αυτούς ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, όπερ σημαίνει «σκάστε και κολυμπάτε ή στην καλύτερη «όποιος αντέξει»;
Εάν τρέφουν αυταπάτες ότι με αυτή τη λογική μπορούν να πάνε μακριά, μάλλον γελασμένοι είναι. Τα περισσότερα νοικοκυριά είναι στα όρια της οικονομικής ασφυξίας. Ίσα που τα βγάζουν πέρα πλέον και αυτό δεν είναι υπερβολή.
Είναι η καθημερινότητα που βιώνει ο καθένας μπροστά στα γκισέ των τραπεζών και των ΔΕΚΟ αλλά και στις άλλες υποχρεώσεις.
Σε όλες τις ΔΕΚΟ οι διακανονισμοί το τελευταίο διάστημα έχουν αυξηθεί κατά 40%. Ακόμη και οι πιο ανθηρές επιχειρήσεις προσφεύγουν πλέον σε διακανονισμούς λογαριασμών, αδυνατώντας να ανταπεξέλθουν. Το ίδιο συμβαίνει και με συνταξιούχους, μισθωτούς που από το πρώτο 15θήμερο του μήνα μένουν ρέστοι, περιμένοντας τις 22 του κάθε μήνα να πάρουν τα ψίχουλα για να επιβιώσουν και τον επόμενο μήνα. Βλέπετε αυτοί δεν έχουν ούτε ακίνητα που να τους περισσεύουν για πούλημα ούτε μετρητά και χαρτοφυλάκια για να ξυπνούν το πρωί χωρίς να αγχώνονται πώς θα βγάλουν και το επόμενο 24ωρο.
Έχουν όμως αξιοπρέπεια. Όση φυσικά τους έχει απομείνει… για να αντιπαλέψουν την εξαθλίωση που τα τελευταία χρόνια διαρκώς διογκώνεται.
Οποιος αντέξει…
