Σε κάποιους τομείς της αγοράς, ιδιαίτερα στις λιγότερο οργανωμένες επιχειρήσεις, αναπτύσσονται παράλληλα πολλές φορές πρακτικές της αδήλωτης ή μερικά αδήλωτης εργασίας
Η μερική απασχόληση, όπως δείχνουν και τα τελευταία στοιχεία του συστήματος ΕΡΓΑΝΗ, αποτελεί μία διέξοδο για επιχειρήσεις που αγωνίζονται να επιβιώσουν σε μία δύσκολη οικονομική συγκυρία δραματικής πτώσης του τζίρου.
Την ίδια ώρα όμως, είναι αδιέξοδο για πάνω από εκατό χιλιάδες άτομα που δουλεύουν από 1 έως 20 ώρες την εβδομάδα με μεικτό ωρομίσθιο 3,35 ευρώ.
Ενώ προ κρίσης οκτώ στις δέκα νέες συμβάσεις ήταν για θέσεις πλήρους απασχόλησης, πλέον περισσότερες από τις μισές αφορούν σε μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση.
Ο αριθμός των μερικώς απασχολούμενων διπλασιάστηκε στα χρόνια της κρίσης. Πλέον ένας στους 10 εργαζόμενους στην Ελλάδα απασχολείται με μερική απασχόληση για 20,5 ώρες εβδομαδιαίως κατά μέσο όρο, ενώ το 2008 ήταν 5,7%.
Σε περιόδους ύφεσης, η μερική απασχόληση γίνεται πολλές φορές αναγκαστική επιλογή και για τις επιχειρήσεις αλλά και για τους εργαζόμενους, υποστήριξε πρόσφατα ο ΣΕΒ σε δημόσια παρέμβασή του, διότι έτσι διασώζονται θέσεις εργασίας.
Υπάρχει όμως και η αρνητική πλευρά, που έχει να κάνει με το γεγονός ότι σε κάποιους τομείς της αγοράς, ιδιαίτερα στις λιγότερο οργανωμένες επιχειρήσεις, αναπτύσσονται παράλληλα πολλές φορές πρακτικές της αδήλωτης ή μερικά αδήλωτης εργασίας, ή ακόμη και της σημαντικής μείωσης στις αποδοχές.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως η μείωση του κατώτατου μισθού το 2012 συμπίπτει με σημαντική αύξηση στη μερική απασχόληση στα επόμενα χρόνια μέχρι σήμερα, κυρίως στις μικρές επιχειρήσεις, και οδήγησε σε μείωση των μέσων αμοιβών αλλά και της ανεργίας σε ολόκληρη την οικονομία, με ακόμη μεγαλύτερη μείωση των αμοιβών στις μικρές επιχειρήσεις, που χρησιμοποιούν πιο φανατικά τη μερική απασχόληση.
Όλα τα παραπάνω λίγη σημασία θα είχαν αν η οικονομία είχε μπει σε τροχιά ανάπτυξης ξανά και αν η ανεργία δεν κινούνταν ακόμη σε υψηλά επίπεδα.
Μπορεί βέβαια τα χθεσινά στοιχεία του συστήματος ΕΡΓΑΝΗ να δημιουργούν μία συγκρατημένη αισιοδοξία, μένει όμως να αποδειχτεί ότι πράγματι η απασχόληση κερδίζει ξανά έδαφος. Αν αυτή η αυξητική ροή συνεχιστεί και το φθινόπωρο, ενδεχομένως αυτό να υφίσταται.
Είναι άλλωστε αποδεκτό από όλους, πως μόνο όταν η οικονομία αρχίσει να ανακάμπτει και βελτιωθεί η παραγωγικότητα μπορούμε να μιλάμε βάσιμα για αναστροφή του κλίματος και στην απασχόληση.
