Ο Υπουργός Οικονομικών διαβεβαιώνει ότι πάμε καλά… Οι αριθμοί δηλαδή και ειδικότερα τα ποσοστά του ελλείμματος που μειώνονται. Χθες άκουσα και κάποιους να πανηγυρίζουν, διότι ενημερώθηκαν πως τα έσοδα τον Αύγουστο θα είναι αυξημένα. Έσοδα εννοείται από φόρους… αυτά δηλαδή που πληρώνουμε εμείς στο Κράτος.
Την ίδια στιγμή όμως οι πολίτες ανησυχούν, επειδή οι κατακτήσεις τους κινδυνεύουν να ακυρωθούν, επειδή τα δικαιώματά τους οπισθοχωρούν, επειδή όσα θεωρούσαν μέχρι σήμερα δεδομένα τώρα είναι αβέβαια.
Τα πράγματα γίνονται ολοένα και πιο δύσκολα, αφού οι οπισθοχωρήσεις είναι πλέον γεγονός.
Είναι αυτονόητο, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ότι όποιος δεν αγωνιστεί, άνδρας ή γυναίκα, δεν θα έχει δυνατότητα να πετύχει τους στόχους του.
Και ακόμη έχει γίνει πια συνείδηση ότι, για να υπάρχει αποτέλεσμα σε κάθε αγώνα, σε κάθε προσπάθεια, χρειάζεται κανείς να έχει φωνή για να ακούγεται και δύναμη για να επιβάλλεται.
Τα τελευταία χρόνια, αλλά ειδικότερα τους τελευταίους μήνες, μεγάλες κοινωνικές ομάδες βιώνουν ήδη τις συνέπειες μίας πολιτικής που μας οδήγησε τελικά στο ΔΝΤ. Τα οδυνηρά αποτελέσματα μίας πολιτικής που οδήγησε στην απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, στην απλήρωτη εργασία, στην κατάργηση του οκτάωρου και των υπερωριών, στη συρρίκνωση των υπηρεσιών φροντίδας των παιδιών και ηλικιωμένων, στη συνέχιση της ακρίβειας και της κερδοσκοπίας.
Η Κυβέρνηση προαναγγέλλει πρωτοβουλίες για μια νέα κοινωνική συμφωνία με επίκεντρο την πραγματική ισότητα στην οικονομία, την κοινωνία, την πολιτική, την προσωπική και οικογενειακή ζωή. Υπόσχεται πολιτικές με όρους κοινωνικής συνοχής.
«Ο αγώνας για τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας και ελευθερίας, στην οποία γυναίκες και άνδρες θα έχουν ίσες ευκαιρίες, ίσα δικαιώματα, ίσες ευθύνες, δεν έχει ημερομηνία λήξης. Πρέπει να βρίσκεται πάντα στον πυρήνα της δράσης μας τους επόμενους μήνες, με στόχο τη συγκρότηση μίας κοινωνικής και πολιτικής προοδευτικής πλειοψηφίας» ήταν η μόνιμη επωδός της σημερινής Κυβέρνησης πριν αναλάβει την εξουσία.
Μέχρι σήμερα, δέκα μήνες μετά τη νέα διακυβέρνηση, οι πολιτικές και οι επιλογές της Κυβέρνησης δεν δικαιώνουν όλα τα παραπάνω.
Αντιθέτως πολλοί νιώθουν ήδη την επιδείνωση της ανασφάλειας στην οικονομία και στην κοινωνία.
Η καθυστέρηση στην εφαρμογή του νέου αναπτυξιακού σχεδίου, η μείωση των δημοσίων επενδύσεων, η μείωση των θέσεων εργασίας και η συρρίκνωση της απασχόλησης αποτελούν ακόμη «βαρίδια» του παρελθόντος που κουβαλά και το νέο κυβερνητικό όχημα.
Τα προβλήματα δεν μπορούν να περιμένουν. Εν κατακλείδι οι πολίτες αξίζουμε περισσότερα από το να νιώθουμε ικανοποιημένοι με τα βελτιωμένα νούμερα σε έναν ψυχρό πίνακα του Υπουργείου Οικονομικών.
