Αν οι αγρότες δεν κινδύνευαν να γίνουν εργάτες στα ίδια τους τα χωράφια, ίσως το περιβαλλοντικό τέλος να μην προκαλούσε τόσες αντιδράσεις
Eχει απόλυτο δίκιο η Πανελλαδική Επιτροπή Μπλόκων και όσοι υποστηρίζουν πως το «περιβαλλοντικό» τέλος στο νερό θα «στραγγίξει» του αγρότες. Μπορεί το μέτρο να εφαρμοστεί από το 2020 όμως καλώς γίνεται και απασχολεί από τώρα τον αγροτικό κόσμο.
Το μέτρο θα πλήξει την αγροτική τάξη καθώς πρόκειται για επιπλέον χαράτσι που, όπως υποστηρίζουν οι αγρότες, έρχεται να προστεθεί στα υψηλό ποσό που ήδη πληρώνουμε και για το πόσιμο, αλλά μέσω των ΤΟΕΒ και για το νερό άρδευσης. Το τέλος βέβαια θα το εισπράττει ο δήμος, ο οποίος θα μετρά την κατανάλωση στις ιδιωτικές αγροτικές γεωτρήσεις και θα το αποδίδει στο Πράσινο Ταμείο της ΕΕ, κρατώντας ως προμήθεια το 2,5% του ποσού, αυτό όμως δεν αλλάζει σε τίποτα την επιβάρυνση που θα υποστούν οι αγρότες.
Αν επιβεβαιωθούν μάλιστα οι υπολογισμοί τους, η επιβάρυνση από το νέο «περιβαλλοντικό» χαράτσι για το νερό θα είναι πολύ μεγάλη για τους παραγωγούς αγρότες, καθώς υπολογίζεται ότι θα φτάνει σε εκατοντάδες ευρώ κι έρχεται να προστεθεί στα πολλά και δυσβάστακτα βάρη που έχουν να πληρώσουν.
Βάρη που είναι αποτελέσματα των μνημονιακών πολιτικών που εφαρμόζονται, όπως ο τριπλασιασμός των ασφαλιστικών εισφορών σταδιακά μέχρι το 2022, που αυξάνονται κι άλλο με την απόφαση που πάρθηκε, στα πλαίσια του συμπληρωματικού Μνημονίου, το οποίο ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή, αφού υπολογίζονται ως ποσοστό επί του φορολογητέου εισοδήματος του προηγουμένου έτους και χωρίς την αφαίρεση των ασφαλιστικών εισφορών που έχουν καταβληθεί.
Παράλληλα με την ασφαλιστική επιβάρυνση, δεν θα πρέπει να ξεχνά κανείς και τη φορολογία με υψηλούς φορολογικούς συντελεστές και με τεκμήρια διαβίωσης, όταν την ίδια ώρα αναμένεται να μειωθεί το αφορολόγητο, ενώ τα ασφάλιστρα στον ΕΛΓΑ, ποτέ δεν έχουν λειτουργήσει ανταποδοτικά στις ανάγκες του αγροτικού κόσμου, που όποτε αναζητά τη στήριξη του ΕΛΓΑ σε αποζημιώσεις, συναντά «τοίχο».
Είναι απολύτως λογικό λοιπόν οι αγρότες να αντιδρούν που θα χρεωθούν και το νεράκι της άρδευσης μέσα από το περιβαλλοντικό τέλος. Αν ήταν διαφορετικά τα πράγματα, και αν ο αγροτικός κόσμος δεν αντιμετώπιζε τον αφανισμό που σήμερα είναι προ των πυλών, αν δεν κινδύνευαν οι αγρότες να γίνουν εργάτες στα ίδια τους τα χωράφια, ίσως το μέτρο να μην προκαλούσε τόσες αντιδράσεις. Όταν όμως έχουν να παλέψουν με τόσες αντιξοότητες, φυσικό είναι πως δεν πρόκειται να μείνουν με σταυρωμένα χέρια. Έκτος κι αν η πολιτική ηγεσία του Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης επανεξετάσει το θέμα και αναζητήσει εναλλακτικές λύσεις, που είναι σύμφορες για τους ανθρώπους της υπαίθρου.
