Και όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Περπατάει κανείς στο δρόμο και δε βλέπει πλέον πρόσωπα χαμογελαστά. Όλοι σκυθρωποί και μελαγχολικοί, τρέχουν και δε φτάνουν συνήθως για να μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα.
Τι έγινε ξαφνικά; Φτωχύναμε πράγματι ή είναι μόνο ψυχολογικό είναι το θέμα; Ισχύουν και τα δύο. Το κόστος ζωής ακρίβυνε, οι αμοιβές έχουν περικοπεί και παράλληλα διαβλέποντας ότι από Φθινόπωρο τα πράγματα θα δυσκολέψουν ακόμη περισσότερο έχουμε ήδη γίνει χάλια. Παράλληλα, βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από προαναγγελίες που μόνο προοπτική δε δημιουργούν οπότε είναι λογικό από ψυχολογικής απόψεως να είμαστε όλοι χώμα..
Ανάπτυξη ακούμε και ανάπτυξη δε βλέπουμε. Κάθε μέρα ανακοινώνεται και μία ακόμη απόφαση που μας βάζει θηλιά στο λαιμό.
Χθες, ήταν η σειρά του ΟΕΚ να ανακοινώσει πάγωμα των δανείων του. Δεκάδες αιτήσεις από νέα ζευγάρια, εργαζόμενους και πολυμελείς οικογένειες που περίμεναν να αποκτήσουν ένα κεραμίδι… για να στεγαστούν πετάγονται πλέον στον κάλαθο των αχρήστων.
Ελλείψει χρημάτων στάση εμπορίου έλεγε μία σοφή παροιμία και να που γίνεται πραγματικότητα.
Το κράτος στέρεψε από χρήμα και σιγά- σιγά παγώνει κάθε επιδότηση. Τώρα πως περιμένει ανάκαμψη, ένας θεός ξέρει και όσοι στελεχώνουν το οικονομικό επιτελείο.
Οι άλλοι απλά γινόμαστε κάθε μέρα αποδέκτες αυτών των αποφάσεων, θέλουμε δε θέλουμε τις υπομένουμε και ταυτόχρονα βυθιζόμαστε περισσότερο στην ανέχεια, τα προβλήματα. Γινόμαστε μέρος του προβλήματος και στωικά περιμένουμε τη λύση. Το φώς στο τούνελ… που άλλοι λένε ότι θα έρθει σε ένα χρόνο, άλλοι νωρίτερα και άλλοι αργότερα.
Δεν ξέρω πόσο συμμερίζονται την αισιοδοξία των επιτελών της Κυβέρνησης. Πολλές φορές μάλιστα είμαι σίγουρη ότι πρόκειται για ανθρώπους που τις προσεγγίσεις τους τις κάνουν κυριολεκτικά επί χάρτου και ότι δεν έχουν εικόνα της καθημερινής πραγματικότητας των περισσότερων νεοελλήνων.
Δεν είναι δυνατόν π.χ να αποτελεί για εμάς τους απλούς, φτωχούς πλήν όμως «τίμιους» πολίτες , προοπτική , τα όσα δήλωσε χθες από τον Πόρο, ο κατά τα άλλα σεβαστός και βραβευμένος με Νόμπελ κ. Στίγκλιτς για την οικονομία , να αποτελέσουν βάλσαμο. Ο λόγος απλός. Όταν κάθε μέρα δίνεις τη μάχη να είσαι σωστός- όσο μπορείς- απέναντι στις καθημερινές οικονομικές σου υποχρεώσεις, αναγκάζεσαι να κάνεις «ψαλίδι» και στα πιο απαραίτητα, δεν είναι δυνατόν να χορτάσεις με μεγαλοστομίες.
Και μπορεί βέβαια η σημερινή κυβέρνηση, να μην ευθύνεται άμεσα, για τυχόν λανθασμένες επιλογές που εσύ έκανες ή γιατί «άπλωσες το σεντόνι» παραπάνω από ότι έπρεπε, νομίζοντας ότι το χρήμα πάντα θα ρέει άφθονο, δεν έγινες όμως και Κροίσος, για να τα παίρνουν μόνο από εσένα.
Υπό αυτή την έννοια και μόνο νιώθουμε κορόιδα και κακομοίρηδες. Αναξιοπρεπείς πολλές φορές και αδύναμοι να προσφέρουμε ακόμη και στον εαυτό μας, πράγματα που κάποτε θεωρούνταν απλά και αυτονόητα. Εκεί μας έχουν καταντήσει.
Ελλείψει χρημάτων Στάση εμπορίου
