To ένα σοκ διαδέχεται το άλλο για τους εργαζόμενους δημοσίου και ιδιωτικού τομέα.
Από προχθές στο δημόσιο όλοι οι μισθωτοί είναι κυριολεκτικά στα «κεραμίδια». Από τα 250 ευρώ… που είχε ανακοινώσει η Κυβέρνηση εν είδει επιδόματος… τελικά στο χέρι οι δημόσιοι υπάλληλοι πήραν από 195 ευρώ μέχρι 210 ευρώ. Τα άλλα ήταν κρατήσεις… όπως ενημερώθηκαν αρμοδίως.
Άντε τώρα να κάνεις προγραμματισμό. Με αυξημένο ΦΠΑ σε όλα τα προϊόντα και με τους κοινωνικούς εταίρους να απειλούν ότι εάν δεν συμφωνήσει η ΓΣΕΕ με τις προτάσεις τους τα πράγματα θα πάρουν άλλη τροπή.
Ζούμε πλέον επικίνδυνες μέρες και ας επιμένουν κάποιοι ότι υπερβάλλουμε. Τα εργασιακά δικαιώματα στραγγαλίζονται καθημερινά, το εισόδημά μας έχει εξανεμιστεί, η ανεργία εκτοξεύεται στα ύψη… αλλά οι ξένοι επιτηρητές μας πιστεύουν ότι θα τα καταφέρουμε.
Να νοικοκυρέψουμε το χρέος εννοούν, φυσικά, όχι ότι θα τα καταφέρουμε ως λαός. Αυτό φαντάζει από χλωμό μέχρι αδύνατο.
Το αύριο ήδη προδιαγράφεται χειρότερο από το σήμερα . Ήδη όλες οι τελευταίες έρευνες δείχνουν ότι έχουμε «επιστρέψει» στα επίπεδα του ’80. Με τη μόνη διαφορά ότι τότε υπήρχε η ελπίδα, υπήρχε η προσδοκία. Τώρα υπάρχει ανασφάλεια, φόβος και τρόμος για το μέλλον, άγνοια κινδύνου γι’ αυτά που μας περιμένουν.
Όχι όλους. Την πλειονότητα μόνο του ελληνικού λαού. Αυτούς που πλήττονται από τις μονομερείς αποφάσεις για περικοπή μισθών και επιδομάτων, μείωση συντάξεων, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, αύξηση των απολύσεων, μείωση των αποζημιώσεων.
Ένας ατέλειωτος αγώνας επιβίωσης με φόντο…. το άγνωστο.
Αυτό είναι βαρβαρότητα. Για να αντιστρέψουμε το σύνθημα της προεκλογικής περιόδου «Βαρβαρότητα ή ο Σοσιαλισμός» και χωρίς ερωτηματικό. Αυτό βιώνουμε στην καθημερινότητά μας και ας κάνουν κάποιοι ότι δεν καταλαβαίνουν. Και ας υποκρίνονται ότι με πόνο ψυχής ψηφίζουν αυτά τα νομοθετήματα που υποδουλώνουν την ίδια τη ζωή μας.
Αυτά που ακούμε με αυτά που βιώνουμε είναι πέρα ως πέρα αντιφατικά. Όπως και τα μηνύματα της οικονομίας. Η κρίση δανεισμού της χώρας μετατράπηκε σε κρίση ύπαρξης του λαού. Και όσο τα μέτρα και οι πολιτικές εξαντλούνται στην απλή διαχείριση της υπάρχουσας κατάστασης, τόσο θα γινόμαστε έρμαια των αποφάσεων που άλλοι μάς επιβάλλουν και εμείς ως πειθήνια όργανα εφαρμόζουμε.
Το μήνυμα είναι ένα. «Όσοι δεν συμμορφώνονται εξοντώνεται οικονομικά». Το καλλιέργησαν έντεχνα οι Ευρωπαίοι «εταίροι» μας τους τελευταίους μήνες, το υιοθέτησε η κυβέρνηση, το ακούμε καθημερινά στα τηλεοπτικά παράθυρα. Μία καλοστημένη επιχείρηση πλύσης εγκεφάλου… των πολιτών. Ακούμε και υπομένουμε. Μέχρι πότε όμως… Η θηλιά όλο και σφίγγει…
Επιβίωση
