Και οι εργαζόμενοι… κρίνονται

και-οι-εργαζόμενοι-κρίνονται-851206

Οσοι είχαν την ψευδαίσθηση ότι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα, συνταξιούχοι, επαγγελματίες και έμποροι έχουν συνειδητοποιήσει τις μας περιμένει, χθες πρέπει να συνειδητοποίησαν ότι χρειάζεται ακόμη πολλή δουλειά «για να γυρίσει ο ήλιος».
Το χθεσινό συλλαλητήριο ΕΚΒ και ΑΔΕΔΥ μόνο κατ’ επίφαση μπορεί να χαρακτηριστεί παμβολιώτικο.
Τρείς και ο κούκος -χωρίς κανείς να απαξιώνει όσους γενναίους παραβρέθηκαν- αψηφώντας ακόμη και το θερμόμετρο που σκαρφάλωνε το 40άρι.
Οι ίδιοι και οι ίδιοι που δίνουν το παρόν σε κάθε απεργία, σε κάθε πορεία, σε κάθε συλλαλητήριο.
Οι πολλοί βέβαια ήταν προφανώς βολεμένοι στον καναπέ τους παρακολουθώντας τις «μουντιαλικές αναλύσεις» μέσα στο κλιματιστικό τους, αναπαυμένοι ότι οι λίγοι θα φέρουν την άνοιξη…
Έλα όμως που δεν έρχεται. Λογικά, διότι με τέτοια σκληρά μέτρα οι συγκεντρώσεις των 200 και 300 απεργών ρίχνουν νερό στο μύλο της κυβέρνησης και της τρόικας να επικαλείται ότι οι πολίτες έχουν πειστεί πως τα μέτρα είναι αναγκαία για να σωθεί η οικονομία.
Κανείς από όλους αυτούς που απουσίαζαν χθες δεν έχει δικαιολογία. Και αυτό διότι οι περικοπές, η ανέχεια, η ύφεση, η ανεργία, τα πετσοκομμένα μεροκάματα και η εργοδοτική τρομοκρατία μάς αφορά όλους.
Σήμερα είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι συνταξιούχοι και οι μισθωτοί, αύριο θα είναι οι βιομηχανικοί εργάτες, η γενιά των 500 ευρώ, οι νεοπροσλαμβανόμενοι και οι οιωνοί άνεργοι.
Σκέφτηκαν άραγε όλοι αυτοί ότι δεν έχουν το δικαίωμα με την απουσία τους να υπονομεύουν το δικό μου, το δικό σου, το δικό μας μέλλον;
Η ευθύνη δεν είναι συλλογική αλλά ατομική. Ο καθένας από εμάς πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Η παραπάνω συλλογιστική δεν αθωώνει φυσικά το συνδικαλιστικό κίνημα για τα τραγικά λάθη που έγιναν τα τελευταία χρόνια και οδήγησαν στη σημερινή απαξίωση, τώρα όμως ήρθε ο καιρός να κριθούν και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Δεν είναι άμοιροι ευθυνών, ούτε άβουλα όντα για να μην ξέρουν πώς θα διασφαλίσουν τα κεκτημένα τους ή θα διεκδικήσουν να μην αφανιστούν. Όσα συλλαλητήρια και απεργίες να προκηρύξει το ΕΚΒ και η ΑΔΕΔΥ, εάν οι ίδιοι δεν καταλάβουν, εάν όλοι δεν καταλάβουμε ότι εφόσον δεν αντιδράσουμε, θα έρθουν και τα χειρότερα, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Εμείς θα παραμείνουμε «ραγιάδες» άξιοι της μοίρας μας και οι εκάστοτε Κυβερνήσεις θα παίζουν στις πλάτες μας πινγκ πονγκ. Έχουμε τη δύναμη στα χέρια μας. Δεν είναι δυνατόν να μην ξέρουμε πώς να την χρησιμοποιήσουμε.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου