Από εκεί που δεν την ήξερε κανείς η Αννα Κορακάκη, έγινε το σύμβολο του ελληνικού αθλητισμού. Ενα 20χρονο κορίτσι από τη Δράμα που μετά από πολλές στερήσεις, έχοντας όμως πείσμα και αγάπη για αυτό που έκανε κατάφερε να κερδίσει το χρυσό και να ανεβεί στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης της σκοποβολής.
Μας γέμισε υπερηφάνεια το 20χρονο κορίτσι. Τόσο για τη μεγάλη επιτυχία του όσο και για την ευθύτητα του λόγου της μετά από τη μεγάλη νίκη. Για αυτό το απαράμιλλο θάρρος με το οποίο έθιξε το θέμα της απουσίας της Πολιτείας από την προσπάθεια που κάνουν οι Ελληνες αθλητές για να τιμήσουν τα εθνικά μας χρώματα.
Εσπευσε και πολύ σωστά και έβαλε τις κόκκινες γραμμές σε όλους εκείνους που από προχθές το βράδυ σπεύδουν να φωτογραφηθούν μαζί της, σπεύδουν να τη συγχαρούν και να «μοιραστούν» μαζί της την επιτυχία λες και μοιράζονταν μαζί της τα κρύα και την ταλαιπωρία τις ώρες των προπονήσεων στην παράγκα της ντροπής… στη Δράμα που είχε μετατραπεί χάρη στο δικό της μεράκι και του πατέρα της σε αυτοσχέδιο προπονητήριο.
Είχε απόλυτο δίκιο χθες όταν για μία ακόμη φορά στην τηλεόραση «έψεξε» με τον τρόπο της και τους δημοσιογράφους. Ολους εμάς που ενώ δεν μοιραστήκαμε μαζί της αγωνίες και προβληματισμούς, δεν φροντίσαμε ώστε η Αννα αλλά και η κάθε Αννα αυτής της χώρας που κάνει πρωταθλητισμό να έχει σωστές υποδομές για να μπορεί να προετοιμαστεί και να εκπροσωπήσει την Εθνική μας ομάδα επάξια.
Ηταν απόλυτα σωστή η απόφασή της να ζητήσει να μην παρευρεθεί κανείς από τους τοπικούς παράγοντες της Δράμας στην υποδοχή της. Ηθελε και θέλει να τα μοιραστεί όλα με τους δικούς της ανθρώπους. Την οικογένειά της και όλους όσους πίστευαν σε αυτή πριν τη μεγάλη αυτή νίκη. Ολους εκείνους που θα είναι δίπλα της και στο δρόμο για την επόμενη επιτυχία ή αποτυχία. Και που δεν θα ξεχωρίζουν την Αννα Κορακάκη από την Αννα Κορακάκη τη χρυσή Ολυμπιονίκη.
Η ελληνική Πολιτεία νομίζει ότι στρώνοντας κόκκινα χαλιά και προσφέροντας μία θέση στο Δημόσιο έχει κάνει το χρέος της προς όλους εκείνους που έχουν τιμήσει τα εθνικά μας χρώματα μέσα από τον αθλητισμό.
Ομως δεν είναι έτσι. Θα πρέπει να είναι δίπλα στους αθλητές και πριν από κάθε δοκιμασία παρέχοντάς τους όλα τα απαραίτητα εφόδια για να φτάσουν στο στόχο τους.
Θα πρέπει να είναι δίπλα σε όλα τα νέα παιδιά που είτε κάνουν πρωταθλητισμό είτε όχι ασχολούνται με τον αθλητισμό και έχουν δικαίωμα να απαιτούν ανθρώπινες και αξιοπρεπείς υποδομές και η Πολιτεία οφείλει να τις παρέχει. Τόσα ολυμπιακά ακίνητα ρημάζουν. Ας αξιοποιηθούν σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση που πρέπει επίσης να είναι παρούσα παρέχοντας αντίστοιχα στο μέτρο που της αναλογεί τις διευκολύνσεις που πρέπει στον κάθε αθλητή.
Μακάρι η στάση της Αννας Κορακάκη και ο κατηγορηματικός τρόπος με τον οποίο είπε χθες «δεν πρόκειται να ξεχάσω τίποτα» -εννοώντας από όσα δύσκολα βίωσε μέχρι να φτάσει στο στόχο της- να ξυπνήσει τους αρμόδιους από το λήθαργο. Να αφήσουν τα πανηγύρια και τα μεγάλα λόγια και να προσφέρουν τελικά στους αθλητές μας τη δυνατότητα να είναι οι επόμενοι Ολυμπιονίκες.
