Εάν μη τι άλλο αποτελεί υποκρισία να ακούς δηλώσεις στελεχών αλλά ακόμη και του ίδιου του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας που επικρίνουν την Κυβέρνηση, καταλογίζοντας καθυστέρηση στην υπόθεση Βοσκόπουλου.
Και την ίδια στιγμή εμείς οι πολίτες αναρωτιόμαστε: «Κοίτα ποιος μιλάει». Και όμως χωρίς καμία τσίπα, χωρίς καμία αιδώ, αυτοί που έκαναν δεύτερο ρούχο το ψέμα, διέσυραν τη χώρα διεθνώς, έπεσαν με τα μούτρα στην εξουσία, υιοθετώντας το ρητό «ό,τι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό» βγαίνουν τώρα και το παίζουν κήνσορες της διαφάνειας.
Αντί να είναι πιο φειδωλοί στις δηλώσεις τους, αντί να κρύβονται διότι προκαλούν όταν ζητούν και τα ρέστα από πάνω, επιμένουν να μας θεωρούν λωτοφάγους. Επιμένουν να μας πείσουν, λες και είμαστε κουτόφραγκοι, ότι ήταν μόνο ανίκανοι και όχι και επικίνδυνοι, στον κατήφορο που έφτασαν τη χώρα.
Σε αντίθεση με τη σημερινή κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό που σε θέματα διαφάνειας έδειξε ότι δεν πρόκειται να παίξει, αποκεφαλίζοντας χωρίς δεύτερη σκέψη ακόμη και στενούς του συνεργάτες, η προηγούμενη διακυβέρνηση μάς είχε ταράξει στο ψέμα και στο επικοινωνιακό δούλεμα.
Επί Ν.Δ … ο πρωθυπουργός αποτελούσε πάντα τον πρωταγωνιστή στο ίδιο έργο «Το μεγάλο φαγοπότι». Μαθαίναμε ότι ήταν εξοργισμένος, ότι είχε κουραστεί, ότι σκεφτόταν το σαρωτικό ανασχηματισμό αλλά μέχρι εκεί. Επί της ουσίας καμία παρέμβαση. «Ζούσαν αυτοί καλά και εμείς χειρότερα».
Αυτή είναι και η μεγάλη διαφορά με το σήμερα. Τόσο στην περίπτωση του πρώην πλέον υφυπουργού Εσωτερικών Ντίνου Ρόβλια, όσο και στην περίπτωση της Άντζελας Γκερέκου, τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης λειτούργησαν. Ο πρωθυπουργός απέπεμψε και τα δύο στελέχη χωρίς δεύτερη κουβέντα, στέλνοντας το μήνυμα ότι τέτοια παιχνιδάκια δεν πρόκειται να περάσουν. Ακόμη και εάν χρειαστεί κάποιοι να «θυσιαστούν» υπό την έννοια ότι μαζί με τα χλωρά καίγονται και τα ξερά, θα βλέπουν την πόρτα της εξόδου παρά ταύτα.
Μακάρι αυτή η τακτική να συνεχιστεί σε όλα τα επίπεδα. Ίσως έτσι να πειστούμε ότι κάτι μπορεί να αλλάξει.
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δίνει κανείς συγχωροχάρτι στους σημερινούς κυβερνώντες για άλλες παραλείψεις, λάθη, καθυστερήσεις ή αβελτηρίες. Έτερον εκάτερον.
Στο συγκεκριμένο θέμα με τις φορολογικές εκκρεμότητες η κυβέρνηση λειτούργησε όπως οφείλει να λειτουργεί το πολιτικό σύστημα, εάν θέλει να σέβεται τον εαυτό του.
Αφορμής δοθείσης πάντως θα πρέπει να επισημανθεί ότι ίσως η συγκεκριμένη περίπτωση θα πρέπει να λειτουργήσει και ως ευκαιρία.
