Εάν κάποιος υποστηρίξει ότι έγινε σοφότερος διαβάζοντας το νέο ασφαλιστικό, θα παρακαλούσα να μας παρέχει και εμάς τα φώτα του, διότι περισσότερο μπερδευτήκαμε παρά αποσαφηνίσαμε αυτά τα πράγματα.
Σε πρώτη φάση βέβαια οι περισσότεροι σπεύδουν να ενημερωθούν για τις εξαιρέσεις που υπάρχουν ή για τις ανατροπές που γίνονται, προκειμένου να καθορίσουν από εδώ και πέρα τον εργασιακό τους βίο.
Ως εδώ καλά. Διότι εάν σκεφτεί κανείς ότι και όσα καταγράφονται στο νομοσχέδιο είναι υπό την αίρεση της τρόικας του μηχανισμού στήριξης και παράλληλα η διαβούλευση συνεχίζεται, δεν μπορεί να πει με σιγουριά ποιες εκπλήξεις μας περιμένουν -εάν μας περιμένουν μέχρι τέλους.
Γενικότερα πάντως για μία ακόμη φορά το ασφαλιστικό επιχειρείται να αντιμετωπιστεί ως δημοσιονομικό πρόβλημα. Φορτώνονται επιπλέον χρόνια στις πλάτες εργαζομένων , εξαιρούνται από τα ΒΑΕ νευραλγικοί κλάδοι και οι σημερινοί 40άρηδες κλαίνε από τώρα τη μοίρα τους… για τα μελλούμενα. Δεν συζητάμε για τους 30άρηδες, αυτοί… δεν ξέρουν καν πότε θα συνταξιοδοτηθούν.
Την ίδια στιγμή όμως, όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος ο Υπουργός Εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος, υπάρχουν άνθρωποι που πληρώνονται δύο και καμία φορά και τρεις συντάξεις.
Ένας επαγγελματίας που εκλέγεται βουλευτής και θητεύει και στην Τ.Α. ως δήμαρχος, δικαιούται μετά από δύο θητείες βουλευτική και δημαρχιακή σύνταξη. Όπως επίσης και τη σύνταξη από το επάγγελμα που έκανε. Δύο μέτρα και δύο σταθμά; Προφανώς πρόκειται για μία ακόμη στρέβλωση του ελληνικού ασφαλιστικού συστήματος. Τιμωρεί αυτόν που εξαντλεί τον εργασιακό του βίο, χαρατσώνει όσους για 35χρόνια πληρώνουν κανονικά εισφορές και απαλλάσσει όσους έσπευσαν να την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια στα 45 και στα 50 και τώρα πιθανότατα να έχουν εξασφαλίσει ακόμη μία δουλειά… καταλαμβάνοντας τη θέση εργασίας ενός νέου.
Τα προγράμματα εθελούσιας εξόδου που εφήρμοσαν τα τελευταία χρόνια οργανισμοί όπως ο ΟΤΕ «επιβάρυναν» το ασφαλιστικό σύστημα κατά δεκάδες εκατομμύρια ευρώ. Έφυγαν «αδρά αμειβόμενοι» με παχυλές αποζημιώσεις υπάλληλοι των 45 και 50 χρόνων, τους πληρώνει το κράτος για 25 χρόνια το λιγότερο σύνταξη… και έπεται συνέχεια.
Αυτές οι στρεβλώσεις έπρεπε να έχουν διορθωθεί. Πολύ νωρίτερα, διότι τώρα που υποτίθεται ότι το νέο ασφαλιστικό θα αποκαταστήσει ορισμένες τέτοιες αδικίες, δημιουργεί άλλες τόσες. Εις βάρος κυρίως των σημερινών νέων που δουλεύουν με «μπλοκάκι» και είναι σίγουρο με μαθηματική ακρίβεια ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον μία 40ετία για να μπορούν να δικαιούνται μια αξιοπρεπή σύνταξη. Μιλάμε πάντα με τα σημερινά δεδομένα, διότι σε αυτή τη χώρα δεν ξέρει κανείς από την μία μέρα στην άλλη πια, τι του ξημερώνει.
Αλλαγές υπό αίρεση…
