Σε λίγες μέρες πάλι εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, επαγγελματίες, έμποροι θα βγούνε στους δρόμους με αφορμή τα νέα μέτρα, για να φωνάξουνε όχι στο νέο επώδυνο μνημόνιο, όχι στις απολύσεις και τη φτώχεια που έχουν ετοιμάσει για εμάς.
Πριν από πέντε χρόνια ακούγονταν ως αστείο ότι η εργασία θα γίνει είδος πολυτελείας, πριν δε δέκα χρόνια κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί το σημερινό ορυμαγδό.
Σήμερα οι άνεργοι προσεγγίζουν το 1,5 εκ. καταγεγραμμένοι και μάλιστα από αυτούς ούτε ένας στους τρεις δεν παίρνει επίδομα ανεργίας.
Και ενώ οι προβλέψεις εξακολουθούν να είναι δυσοίωνες, νέα στοιχεία δείχνουν ότι ολοένα και περισσότεροι Ελληνες φτάνουν στα όρια της ανέχειας αφού ακόμη και το μειωμένο επίδομα ανεργίας κατάντησε παροχή πολυτελείας, όπως και τόσες άλλες παροχές που ήταν θεσμοθετημένες υπέρ των εργαζομένων.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό οι εργαζόμενοι είναι υποχρεωμένοι να βγούνε και πάλι στους δρόμους. Να διαμηνύσουν προς τη σημερινή Κυβέρνηση ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια ανοχής.
Είναι η μόνη απάντηση στους μονόδρομους που υιοθετούνται από τις κυβερνήσεις της τελευταίας 5ετίας στη λογική της σωτηρίας της χώρας.
Ενώ θα έπρεπε πλέον να παλεύουμε για άλλα πράγματα, αγωνιζόμαστε για τα αυτονόητα ξανά. Δουλειά για όλους, αξιοπρεπή διαβίωση, ανθρώπινες συνθήκες και μισθούς που να καλύπτουν τις ανάγκες μας και όχι ψίχουλα.
O εργασιακός μεσαίωνας στη ζωή μας είναι γεγονός όπως και η ανέχεια τα τελευταία χρόνια. Και άντε ένας εργαζόμενος έστω και κουτσουρεμένο ένα μισθό, λένε πολλοί θα τον πάρει. Ο άνεργος τι έχει να περιμένει;
Δεν είναι όμως έτσι και εάν ορισμένοι επιχειρούν να περάσουν ως αναγκαίο κακό αυτή τη λογική συνειδητά υπηρετούν μία απάνθρωπη λογική. Μία λογική που υπαγορεύει μισή ζωή, μισό μεροκάματο, και κανένα όνειρο.
Η ανεργία και η αθέατη όψη της (ελαστική εργασία, υποαπασχόληση) είναι αποτέλεσμα των μαζικών απολύσεων, της μη ανανέωσης συμβάσεων στο όνομα της κρίσης, των χιλιάδων λουκέτων. Είναι πλέον σαφές ότι επιδιώκεται η διάλυση κάθε έννοιας αξιοπρεπούς εργασίας κι αμοιβών και την ίδια στιγμή ξεκίνησε ένα εμπόριο ελπίδας άνευ προηγουμένου. Ετσι η ανεργία λειτουργεί κυρίως ως μοχλός πίεσης και κατατρομοκράτησης των εργαζόμενων προκειμένου μετά να αποδεχθούν την πλήρη κατάργηση των συλλογικών τους συμβάσεων.
Φωνάζουμε για να αυξηθεί το επίδομα ανεργίας που έγινε πλέον φιλοδώρημα αλλά και για δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όλων των ανέργων και όσων δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα ένσημα για να δικαιούνται γιατρό.
Αντιστεκόμαστε στις αλλαγές που έρχονται στο ασφαλιστικό και που θα είναι αρμαγεδδών αλλά και στα νέα φοροχαράτσια τα οποία δεν έχουν οι πολίτες άλλα χρήματα για να πληρώσουν.
«Μητέρα όλων των μαχών» χαρακτήρισαν χθες οι συνδικαλιστές της ΑΔΕΔΥ την απεργία στις 12 Νοεμβρίου.
Ελπίζουμε να εισακουστούν και ο κόσμος να βγει στους δρόμους. Είναι ο μόνος δρόμος ενάντια στους μονόδρομους που μία ακόμη κυβέρνηση επικαλείται για να εφαρμόσει μία σκληρή πολιτική που οδηγεί με σιγουριά σε ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια και ανέχεια.
