Για πρώτη φορά από την ημέρα που ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις της νέας πλέον κυβέρνησης με τους δανειστές, οι χθεσινές δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών, με τρόμαξαν ιδιαίτερα.
Και το λέω αυτό διότι σε αντίθεση με άλλες φορές, αισθάνθηκα για πρώτη φορά ότι ενδεχομένως στην Κυβέρνηση, να υπάρχουν ορισμένοι που δεν θα είχαν και πρόβλημα, εάν μας πετάξουν από την Ευρωζώνη και οδηγηθούμε στη χρεοκοπία.
Διότι δεν μπορώ να ερμηνεύσω διαφορετικά τις δηλώσεις των κ. Βούτση και Σταθάκη που ούτε λίγο ούτε πολύ χθες -όχι μόνο υπαινίχθηκαν- αλλά το δήλωσαν ξεκάθαρα «ότι υπάρχει και σχέδιο εάν οδηγηθούμε στην έξοδο, το οποίο μπορεί να μας κάνει να υποφέρουμε λίγο αλλά στο τέλος θα τα καταφέρουμε».
Ποιος το λέει αυτό και ποιος έδωσε εξουσιοδότηση στον κ. Βούτση και στον κ. Στρατούλη να αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς, δεν έχω καταλάβει. Οπως επίσης και το ποιος τους είπε ότι η λαϊκή εντολή που έλαβαν στις 25 Ιανουαρίου, μπορεί να εκληφθεί ως λευκή επιταγή για να οδηγήσουν τη χώρα, στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.
Και εάν παρεμπιπτόντως αυτές οι δηλώσεις δεν απηχούν την κεντρική γραμμή και άποψη της Κυβέρνησης, θα έπρεπε ήδη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος να τους έχει αποδοκιμάσει, να τους ανακαλέσει στην τάξη και να καταδικάσει τη συλλογιστική τους. Δεν είναι δυνατόν λίγες ώρες -γιατί οι δηλώσεις τους έγιναν το πρωί- πριν συνεδριάσει χθες το απόγευμα το Eurogroup, να υπάρχουν υπουργοί που ρίχνουν λάδι στη φωτιά και οδηγούν τους πολίτες μαζικά στα γκισέ να αποσύρουν καταθέσεις. Αυτό δεν είναι πατριωτισμός αλλά αυτοκτονία.
Το να δραματοποιείται μία κατάσταση για επικοινωνιακούς λόγους, μπορεί να το αντιληφθεί κανείς, μέχρι ενός σημείου που δεν κάνει κακό συνολικά στη διαπραγμάτευση αλλά και στην ίδια τη χώρα. Αυτή όμως η τακτική που ακολουθούν αρκετοί υπουργοί με τη ρητορική τους ξεπερνά κάθε προηγούμενο.
Για αυτό και τέτοιες τακτικές είναι επικίνδυνες όταν εκφράζονται δημοσίως και δικαίως αποδοκιμάζονται όταν επιχειρείται μάλιστα να παρουσιαστούν ως «επανάσταση» και αντίσταση, χωρίς όμως να υπάρχει η εναλλακτική πρόταση. Δεν την έχουμε ακούσει τουλάχιστον προς το παρόν. Εκτός από σκόρπιες προτάσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας για εναλλακτικά σενάρια στο ΦΠΑ, που δεν απέχουν πολύ από μέτρα που ήδη υλοποιήθηκαν, ουσιαστικό συνεκτικό εναλλακτικό σενάριο που μπορεί να εφαρμοστεί εάν υπάρξει αδιέξοδο στη διαπραγμάτευση, δεν έχουμε δει, δεν έχουμε ακούσει. Εάν υπάρχει, η Κυβέρνηση οφείλει να το παρουσιάσει στον ελληνικό λαό, που ζει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, σε μία πρωτόγνωρη ανασφάλεια και καθημερινά βιώνει το μαρτύριο του Ταντάλου.
Δεν ισχυριζόμαστε ότι οι προτάσεις των δανειστών είναι μονόδρομος, ούτε μία συμφωνία με μειώσεις και οριζόντιες περικοπές. Εάν όμως φτάσουμε στο τέλος αυτής της διαδρομής, με το να υπογραφεί μία συμφωνία που θα περιλαμβάνει σκληρά μέτρα, μόνο και μόνο επειδή εξαιτίας της καθυστέρησης το πλεόνασμα επέστρεψε σε έλλειμμα, τότε, ας αναλογιστούν, όσοι σήμερα είναι θιασώτες του «παληκαρισμού» ότι οι ευθύνες που θα τους αναλογούν θα είναι πολύ μεγάλες.
