Σε λίγο θα χρειαζόμαστε ομαδική ψυχοθεραπεία για να αντέξουμε όχι απλά αυτά που βιώνουμε αλλά και αυτά που ακούμε και τα οποία πλέον δεν αντέχουν κανέναν σχολιασμό. Είναι εκτός κάθε πραγματικότητας. Η καθημερινότητά μας έχει υποστεί «κοινωνική και οικονομική καθίζηση» και όμως κάποιοι επιμένουν να μην το βλέπουν. Εκατοντάδες – δεκάδες είναι πλέον οι επιχειρήσεις που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν σε μισθούς, εκατοντάδες χιλιάδες τα ελληνικά νοικοκυριά που δεν έχουν ένα σταθερό εισόδημα αυτό το μήνα. Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά. Υπάρχουν εταιρείες που δεν πληρώνουν τους μισθούς των εργαζομένων για μήνες.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι πέρυσι σε μια χρονιά δύσκολη, αλλά πολύ καλύτερη από τη φετινή, 130.000 επιχειρήσεις δεν κατέβαλαν τους μισθούς στην ώρα τους.
Ο αριθμός αυτός μεταφράζεται σε 500.000 εργαζόμενους που με βάση ότι πλέον ένας μισθός αποτελεί και το μοναδικό εισόδημα των οικογενειών μιλάμε για εκατομμύρια συμπολίτες μας με οικονομικό πρόβλημα.
Αναρωτιέμαι πόσοι θα έχουν αντέξει μέχρι τέλος αυτής της χρονιάς τη φτώχεια και την εξαθλίωση; Πόσοι θα έχουν καταφέρει να μείνουν όρθιοι όταν ήδη τα 4/5 του ελληνικού λαού βιώνουν έναν καθημερινό γολγοθά και όταν η ανεργία κάνει άλματα διαρκώς προς το «κενό»;
Ζούμε εδώ και έξι χρόνια μια πρωτόγνωρη ύφεση, ενώ τα τελευταία τρία, το θέατρο του παραλόγου καλά κρατεί. Από τη μία, οι τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι το 30 % των Ελλήνων που έπρεπε να πληρώσει … διάφορες ΔΕΚΟ δεν το έπραξε και από την άλλη τα αδυσώπητα στατιστικά στοιχεία, με τη σειρά τους αναφέρουν, ότι η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων έχει επιστρέψει σε αυτή της δεκαετίας του ’70.
Είναι πλέον σαφές ότι μετά το καλοκαίρι και μπαίνοντας στο φθινόπωρο θα δοκιμαστούν ξανά οι αντοχές της βυθισμένης μέσα στην ανέχεια κοινωνίας που έχει πλέον «μπουκώσει» από δυσαρέσκεια και δεν έχει καν τα ψυχικά αποθέματα να αντέξει νέες δοκιμασίες. Και αυτό θα πρέπει κάποια στιγμή να γίνει κατανοητό από τους οικονομικούς εγκεφάλους που οι αποφάσεις τους αφορούν και επηρεάζουν ανθρώπους και ανθρώπινες ζωές.
Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν αξιωματούχοι -και αναφέρομαι στους εκπροσώπους των δανειστών μας- που να εισηγούνται και νιώθουν και καλά να υπάρξουν ρυθμίσεις που θα διατηρούν την ύφεση και θα συντηρούν αυτή την άρρωστη κατάσταση που σήμερα βιώνει η χώρα.
Και αυτή είναι μία παράμετρος, διότι η άλλη εξίσου σοβαρή αφορά την νέα κυβέρνηση που θα πρέπει επιτέλους να αρχίσει να εφαρμόζει πολιτικές με βάση το περιβόητο κυβερνητικό πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, έτσι ώστε πράγματι να αναχαιτιστεί αυτή η ανθρωπιστική κρίση. Το αντίστοιχο νομοσχέδιο ήταν η αρχή, δεν φτάνει όμως, χρειάζεται και άλλες συνδυαστικές πολιτικές που θα τονώσουν την αγορά και θα διαμορφώσουν προοπτικές ανάπτυξης και σταθερότητας στην οικονομία. Το κλίμα τις τελευταίες εβδομάδες είναι αρνητικό σε όλους τους τομείς και εάν συνεχίσει έτσι, σύντομα θα μιλάμε για βύθιση και όχι απλή καθίζηση.
